قطب العارفین: تفاوت میان نسخه‌ها

| زبان = عربی

این کتاب نخستین کتاب [[لجايي، عبد الرحمن بن يوسف|لجائی]] به شمار می‌رود، ایشان از فقهاء و متصوفه برجسته عصر موحدین است<ref>ر.ک: مقدمه، ص28</ref> و تألیف کتابش را در اول محرم سال 557ق به پایان رسانده است.

اهمیت این کتاب از آنجا است که نمایانگر جنبه مهمی از پیشرفت علمی در فرهنگ مغرب اسلامی پس از تأسیس دولت موحدین است. هنگامی که مذهب اشعری ظهور کرد، و توسط گروهی از فقهاء ترویج و گسترش یافت. کتاب قطب العارفین گوشه‌ای از این تحولات را منعکس می‌کند.  این کتاب علاوه بر پرداختن به تصوف، به تعدادی از اعتقادات و مسائلی که متکلمان به آن پرداخته‌اند، اشاره دارد.<ref>ر.ک: همان، ص28-29</ref>

علاوه بر همه اینها این کتاب پیروزی مکتب اشعری در مغرب را بازتاب می‌دهد. و برای پژوهشگرانی که می‌خواهند تصوف و عقاید را در دوره‌ای که نویسنده می‌زیسته، مطالعه کنند، مطالبی مهم و غنی می‌باشد.<ref>ر.ک: همان، ص29</ref>

قطب دوم را مؤلف به ریاضت و تهذیب اختصاص داده است <ref>ر.ک: همان، ص65 الی ص109</ref>و مقصود ایشان از آن دو فرونشاندن نفس از هواهای نفسانی و بازداشتن از لذت‌ها و دل را در مسیر اطاعت خدا و دوست داشتن او قرار دادن.

[[رده:مقالات بازبینی شده1]]

[[رده:مقالات بازبینی شده2 شهریور 1401]]

[[رده:مقالات کامل شهریور ماه باقی زاده]]