پرش به محتوا

دیوان رکن‌الدین دعویدار قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'شـ' به 'ش'
جز (جایگزینی متن - 'یـ' به 'ی')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'شـ' به 'ش')
خط ۲۸: خط ۲۸:
}}
}}
   
   
'''دیوان رکن‌الدین دعویدار قمی،''' مجموعه اشعار فارسی و عربی [[دعویدار قمی، محمد بن سعد|محمد بن سعد دعویدار قمی]]، شــاعر گران‌قدر سـده ششم و اوایل سده هفتم است.
'''دیوان رکن‌الدین دعویدار قمی،''' مجموعه اشعار فارسی و عربی [[دعویدار قمی، محمد بن سعد|محمد بن سعد دعویدار قمی]]، شـاعر گران‌قدر سـده ششم و اوایل سده هفتم است.


این دیوان، شامل‌ نه‌صدوسه بیت عربی و دوهزاروسـیصـدوهفتادوچـهار بیت فارسی است. تنها نسخه خطی باقی‌مانده از دیوان شـاعر را «صدرالدین محمد بن جعفر بن علی بن محمدعلی‌ معمار‌ اصفهانی» از سال ١٠٣٩ تا ١٠٤١ق نگاشته است.<ref>ر.ک: سیاوشی، محمدقاسم؛ شعبانلو، علیرضا، ص327</ref>
این دیوان، شامل‌ نه‌صدوسه بیت عربی و دوهزاروسـیصـدوهفتادوچـهار بیت فارسی است. تنها نسخه خطی باقی‌مانده از دیوان شاعر را «صدرالدین محمد بن جعفر بن علی بن محمدعلی‌ معمار‌ اصفهانی» از سال ١٠٣٩ تا ١٠٤١ق نگاشته است.<ref>ر.ک: سیاوشی، محمدقاسم؛ شعبانلو، علیرضا، ص327</ref>


شاعر دیوان شــعر خود را به فرمان حاکم «عزالدین‌ بن‌ یحیی‌» گردآوری کرده اســت. این شـــاعر ذواللســـانین چنان در ســرودن اشــعار‌ عربی مهارت دارد که یک‌سـوم دیوانش به قصاید عربی اختصاص یافته است. چون رکن‌الدین شاعری مدیحه‌سرا اسـت‌، بیشتر‌ از‌ قالب قصیده که متناسب با مدح است اسـتفاده نـموده و توانایی خود‌ را‌ در آن نشان می‌دهد. با توجه به گرایشـات او به شـاعران پیشین، غالب اشعارش، تأثیرپذیر از‌ شاعران‌ متقدم‌ و در عین ســادگی و روانی متأثر از معانی تکراری شــاعران عرب اســت. آنچه‌ در‌ دیوان‌ وی خـودنمایی می‌کند، عـفت کلام و تقوای بیانی اوست.<ref>ر.ک: همان، ص328</ref>
شاعر دیوان شـعر خود را به فرمان حاکم «عزالدین‌ بن‌ یحیی‌» گردآوری کرده اســت. این شــاعر ذواللســـانین چنان در ســرودن اشـعار‌ عربی مهارت دارد که یک‌سـوم دیوانش به قصاید عربی اختصاص یافته است. چون رکن‌الدین شاعری مدیحه‌سرا اسـت‌، بیشتر‌ از‌ قالب قصیده که متناسب با مدح است اسـتفاده نـموده و توانایی خود‌ را‌ در آن نشان می‌دهد. با توجه به گرایشات او به شاعران پیشین، غالب اشعارش، تأثیرپذیر از‌ شاعران‌ متقدم‌ و در عین ســادگی و روانی متأثر از معانی تکراری شـاعران عرب اســت. آنچه‌ در‌ دیوان‌ وی خـودنمایی می‌کند، عـفت کلام و تقوای بیانی اوست.<ref>ر.ک: همان، ص328</ref>


==پانویس ==
==پانویس ==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش