پرش به محتوا

تفسير المهائمی المسمى تبصير الرحمن و تيسير المنان ببعض ما یشیر الی اعجاز القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹: خط ۹:
[[مزیدی، احمد فرید]] (محقق)
[[مزیدی، احمد فرید]] (محقق)
|زبان  
|زبان  
| زبان =عربي
| زبان =عربي  
| کد کنگره =‏‎‏/‎‏م‎‏9‎‏ت‎‏7‎‏ ‎‏1390 / 96 BP  
| کد کنگره =‏‎‏/‎‏م‎‏9‎‏ت‎‏7‎‏ ‎‏1390 / 96 BP  
| موضوع = تفاسير اهل سنت - قرن 9ق.
| موضوع = تفاسير اهل سنت - قرن 9ق.
خط ۱۵: خط ۱۵:
| ناشر = کتاب - ناشرون  
| ناشر = کتاب - ناشرون  
| مکان نشر =لبنان - بيروت  
| مکان نشر =لبنان - بيروت  
| سال نشر = 1432ق.   = 2011م.
| سال نشر = 1432ق. = 2011م.  


| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE23583AUTOMATIONCODE
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE23583AUTOMATIONCODE
| چاپ =چاپ يکم
| چاپ =چاپ يکم  
| شابک =978-2-7451-6386-8
| شابک =978-2-7451-6386-8
| تعداد جلد =3
| تعداد جلد =3
خط ۳۰: خط ۳۰:
'''تفسير المهائمي المسمى تبصير الرحمن و تيسير المنان ببعض ما يشير إلی إعجاز القرآن،''' اثر [[مهائمی، علی بن احمد|علی بن احمد مهائمی]] (متوفی 835ق)، تفسيرى است که در آن، به نظم قرآن و روابط ميان آیات و سوره‌ها با يکديگر، پرداخته شده است.
'''تفسير المهائمي المسمى تبصير الرحمن و تيسير المنان ببعض ما يشير إلی إعجاز القرآن،''' اثر [[مهائمی، علی بن احمد|علی بن احمد مهائمی]] (متوفی 835ق)، تفسيرى است که در آن، به نظم قرآن و روابط ميان آیات و سوره‌ها با يکديگر، پرداخته شده است.


اين کتاب که در قرن نهم هجری نوشته شده، به «تفسیر رحمانی» يا «تفسیر مهائمی» معروف است. علماى بزرگى از اين تفسير تجليل کرده‌اند؛ از جمله شیخ [[عبدالحق محدث دهلوی]] مى‌نويسد: «تفسير رحمانى به صفت ايجاز و تدقيق   موصوف است و تفسير را به قرآن امتزاج داده است». مولانا عبدالحی نيز در اين‌باره مى‌نويسد: «اين تفسير بر ساير تفاسير، برجستگى دارد. ويژگى اين تفسير آن است که آيات را چنان به همديگر ارتباط داده است که انسان بدون خستگى، تمام مجلدات تفسير را مى‌خواند و لذت مى‌برد»<ref>ر.ک: نقوى، سيد على‌محمد، ص42-43</ref>.
اين کتاب که در قرن نهم هجری نوشته شده، به «تفسیر رحمانی» يا «تفسیر مهائمی» معروف است. علماى بزرگى از اين تفسير تجليل کرده‌اند؛ از جمله شیخ [[عبدالحق محدث دهلوی]] مى‌نويسد: «تفسير رحمانى به صفت ايجاز و تدقيق موصوف است و تفسير را به قرآن امتزاج داده است». مولانا عبدالحی نيز در اين‌باره مى‌نويسد: «اين تفسير بر ساير تفاسير، برجستگى دارد. ويژگى اين تفسير آن است که آيات را چنان به همديگر ارتباط داده است که انسان بدون خستگى، تمام مجلدات تفسير را مى‌خواند و لذت مى‌برد»<ref>ر.ک: نقوى، سيد على‌محمد، ص42-43</ref>.


نويسنده، آيات را به‌گونه‌اى تفسير مى‌کند که روابط ميان آيات، از نظر محتوا و سبک، روشن گردد. در ضمن او مفاهيم آيات را نيز بيان کرده است. نکاتى که وى درباره روابط آيات و سوره‌ها کشف و بيان نموده، به تعبير عرفا، آن را از توفيقات الهى و از رشحات رحمانى تلقى مى‌کند<ref>ر.ک: همان، ص42</ref>.
نويسنده، آيات را به‌گونه‌اى تفسير مى‌کند که روابط ميان آيات، از نظر محتوا و سبک، روشن گردد. در ضمن او مفاهيم آيات را نيز بيان کرده است. نکاتى که وى درباره روابط آيات و سوره‌ها کشف و بيان نموده، به تعبير عرفا، آن را از توفيقات الهى و از رشحات رحمانى تلقى مى‌کند<ref>ر.ک: همان، ص42</ref>.
خط ۵۲: خط ۵۲:
[[رده:مقالات خرداد 01 مکرمی]]
[[رده:مقالات خرداد 01 مکرمی]]
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]]
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]]
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
[[رده:مقالات بازبینی شده مرداد 01]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]]
۱٬۴۸۲

ویرایش