إرشاد المستبصر في الاستخارات: تفاوت میان نسخه‌ها

علامه طهرانی در «الذریعة» به تعریف از کتاب حاضر پرداخته و آن را از آثار سید شبر دانسته و به این نکته اشاره دارد که نویسنده در این کتاب، به درج مطالبی پرداخته است که ابن طاوس در کتاب «فتح الغیب» پیرامون استخاره، عنوان نموده است<ref>مقدمه، ص13</ref>.

از جمله ویژگی‌های کتاب، استفاده از مصادر و مراجع معتبری است که برخی از آنها، عبارتند از: «الاحتجاج» طبرسی، «الاختصاص» شیخ مفید، «الاقتصاد»، «الامالی» و «المبسوط» شیخ طوسی، «البلد الامین» کفعمی، «الذکری» شهید اول، «السرائر» حلی، «عیون اخبار الرضا» صدوق، «الغایات» جعفر بن احمد قمی، «الکافی» کلینی، «مجموع الدعوات» تلعکبری و...<ref>همان، ص17- 18</ref>.

از جمله روایاتی که در کتاب آمده است، احادیثی است که در بیان فضیلت استخاره و معنای آن وارد شده است که از جمله آنها، می‌توان به روایتی از قداح از امام صادق(ع) اشاره نموده که در استخاره با قرآن ظهور دارد که فرمودند: «ما أبالی إذا استخرت اللّه علی أی طرفی وقعت، وکان أبی یعلمنی الاستخارة کما یعلمنی السورة من القرآن» (امام صادق(ع) فرمود: چون از خداوند استخاره نمایم، اهمیت نمی‌دهم که استخاره چه آمده است: خوب یا بد. پیوسته پدرم استخاره را به من آموزش می‌داد همان‌گونه که سوره‌ها را به من تعلیم می‌داد)<ref>متن کتاب، ص21</ref>.