إرشاد المستبصر في الاستخارات

    از ویکی‌نور
    إرشاد المستبصر في الاستخارات
    إرشاد المستبصر في الاستخارات
    پدیدآورانشبر، سید عبدالله (نویسنده) استادی، رضا (گردآورنده)
    ناشرمکتبة بصيرتي
    مکان نشرايران - قم
    سال نشر[--13]
    چاپچاپ دوم
    موضوعاستخاره - احاديث
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‎‏/‎‏ش‎‏2‎‏الف‎‏4 / 272/5 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    إرشاد المستبصر في الاستخارات، اثر سید عبدالله شبر، کتابی اخلاقی - حدیثی است در بیان فضیلت استخاره و شیوه‌های مختلف استخاره کردن، مثل استخاره با دعا، استخاره با قرآن، استخاره با تسبیح و با رقاع که در هشت باب، صورت گرفته است.

    نویسنده استخاره را به نیایش به درگاه خداوند و مشاوره با او برای رسیدن به خیر و نیکی، معنا کرده است[۱].

    علامه طهرانی در «الذریعة» به تعریف از کتاب حاضر پرداخته و آن را از آثار سید شبر دانسته و به این نکته اشاره دارد که نویسنده در این کتاب، به درج مطالبی پرداخته است که ابن طاووس در کتاب «فتح الغیب» پیرامون استخاره، عنوان نموده است[۲].

    از جمله ویژگی‌های کتاب، استفاده از مصادر و مراجع معتبری است که برخی از آنها، عبارتند از: «الاحتجاج» طبرسی، «الاختصاص» شیخ مفید، «الاقتصاد»، «الامالی» و «المبسوط» شیخ طوسی، «البلد الامین» کفعمی، «الذکری» شهید اول، «السرائر» حلی، «عیون اخبار الرضا» صدوق، «الغایات» جعفر بن احمد قمی، «الکافی» کلینی، «مجمع الدعوات» تلعکبری و...[۳].

    از جمله روایاتی که در کتاب آمده است، احادیثی است که در بیان فضیلت استخاره و معنای آن وارد شده است که از جمله آنها، می‌توان به روایتی از قداح از امام صادق(ع) اشاره نموده که در استخاره با قرآن ظهور دارد که فرمودند: «ما أبالی إذا استخرت اللّه علی أی طرفی وقعت و کان أبی یعلمنی الاستخارة کما یعلمنی السورة من القرآن» (امام صادق(ع) فرمود: چون از خداوند استخاره نمایم، اهمیت نمی‌دهم که استخاره چه آمده است؛ خوب یا بد. پیوسته پدرم استخاره را به من آموزش می‌داد؛ همان‌ گونه که سوره‌ها را به من تعلیم می‌داد)[۴].

    پانویس

    1. بی‌نام، ص279
    2. مقدمه، ص13
    3. همان، ص17- 18
    4. متن کتاب، ص21

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. بی‌نام، «فقه و اصول (تعداد منابع: 62 اصلی و 5 ارجاعی)»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: کتاب‌های اسلامی، پاییز و زمستان 1385- شماره 26 و 27.

    وابسته‌ها