۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
'''حقائق التفسیر''' تألیف [[سلمی، محمد بن حسین|ابوعبدالرحمن محمد بن حسین بن موسى ازدى سلمى]] (متوفای 412ق)، یکی از قدیمیترین تفاسیر عرفانی قرآن به زبان عربی | '''حقائق التفسیر''' تألیف [[سلمی، محمد بن حسین|ابوعبدالرحمن محمد بن حسین بن موسى ازدى سلمى]] (متوفای 412ق)، یکی از قدیمیترین تفاسیر عرفانی قرآن به زبان عربی | ||
سلمی مجموعهای از روایات و اقوالی را که در تفسیر عرفانی آیات قرآن، از قول امامان و اولیاء و مشایخ، به صورت پراکنده در اینجا و آنجا آورده بودند، فراهم آورد و آرای خود را در | سلمی مجموعهای از روایات و اقوالی را که در تفسیر عرفانی آیات قرآن، از قول امامان و اولیاء و مشایخ، به صورت پراکنده در اینجا و آنجا آورده بودند، فراهم آورد و آرای خود را در اینباره در اثنای آن ذکر کرد. | ||
او در مقدمه حقائق التفسیر نوشته است که چون صاحبان دانشهای ظاهری در رشتههای مرتبط با قرآن به نگارش پرداختهاند و جز آنچه در کلام [[امام جعفر صادق علیهالسلام|امام صادق علیهالسلام]] و ابن عطاء در توضیح پارهای از آیات متفرقه آمده، کسی برای فهم خطابات قرآنی به زبان اهل حقیقت اقدامی نکرده، بر آن شده آنچه را در این باب در کلام [[امام جعفر صادق علیهالسلام|امام صادق علیهالسلام]] و ابن عطاء یافته است گردآوری کند و سخنان مشایخ اهل حقیقت را در این باب به آن منضم نماید و آن را به ترتیب سورههای قرآن تنظیم کند.<ref>ر.ک: مقدمه، ص19-20</ref> | او در مقدمه حقائق التفسیر نوشته است که چون صاحبان دانشهای ظاهری در رشتههای مرتبط با قرآن به نگارش پرداختهاند و جز آنچه در کلام [[امام جعفر صادق علیهالسلام|امام صادق علیهالسلام]] و ابن عطاء در توضیح پارهای از آیات متفرقه آمده، کسی برای فهم خطابات قرآنی به زبان اهل حقیقت اقدامی نکرده، بر آن شده آنچه را در این باب در کلام [[امام جعفر صادق علیهالسلام|امام صادق علیهالسلام]] و ابن عطاء یافته است گردآوری کند و سخنان مشایخ اهل حقیقت را در این باب به آن منضم نماید و آن را به ترتیب سورههای قرآن تنظیم کند.<ref>ر.ک: مقدمه، ص19-20</ref> | ||
مهمترین کسانی که اقوالشان را سلمی در این تفسیر آورده است عبارتند از: امام صادق(ع)، ابن عطا آدمی، حسین بن منصور | مهمترین کسانی که اقوالشان را سلمی در این تفسیر آورده است عبارتند از: [[امام جعفر صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]]، ابن عطا آدمی، [[حلاج، حسین بن منصور|حسین بن منصور حلاج]]، ابوالحسین نوری. | ||
تفسیر ابوالحسن نوری، از میان این مجموعه، کوتاهترین است که تنها 29 آیه از آیات قرآنی در آن مورد تفسیر قرار گرفته است.<ref>ر.ک: قاسم پور، محسن؛ ص55</ref> | |||
در این کتاب هیچ سخنی در تفسیر ظاهر قرآن دیده نمیشود و تفسیر باطنی محض است، ولی از مقدمهی مؤلف آن به دست میآید که مکتب تفسیری وی باطنی محض نبوده و ظاهر قرآن را نیز معتبر و قابل استناد و احتجاج میدانسته است. وی در آن مقدمه گفته است: | |||
سلمی در تفسیر اشاری خود، روش تأویل به شیوهی صوفیان را به کار گرفته و معانیای برای آیات قرآن عرضه کرده است که با آنجه از ظواهر آنها برمیآید متفاوت است. همچنین وی، به سبب ضعف حافظه، گاهی آیه و آیاتی از یک سوره را در ضمن آیاتی از سورههای دیگر تفسیر کرده و گاه تفسیر آیات در خود سوره مشوش است. | سلمی در تفسیر اشاری خود، روش تأویل به شیوهی صوفیان را به کار گرفته و معانیای برای آیات قرآن عرضه کرده است که با آنجه از ظواهر آنها برمیآید متفاوت است. همچنین وی، به سبب ضعف حافظه، گاهی آیه و آیاتی از یک سوره را در ضمن آیاتی از سورههای دیگر تفسیر کرده و گاه تفسیر آیات در خود سوره مشوش است. |
ویرایش