دیوان لطفعلی بیک آذر بیگدلی: تفاوت میان نسخه‌ها

آنچه باعث اهمیت دیوان حاضر شده است، این است که شاعر آن، از نمایندگان سبک خراسانی به اشعار رودکی سمرقندی، ظهیر فاریابی، حکیم عمر خیام، ازرقی و... توجه داشته و اشعار آنها را اقتفا نموده است و از شعرای سبک عراقی، بیشتر به ایجادیات [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]]، [[عراقی]]، [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]]، [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]]، [[جامی، عبدالرحمن|جامی]] و [[کمال اسماعیل]] از پیروان مکتب عراقی نظر داشته است<ref>همان، صفحه شصت و شش</ref>.

تا کی بدرت نالیم هر شب من و دربانها

آنها ز فغان من، من از ستم آنها<ref>همان، صفحه شصت و نه</ref>.

از جمله ویژگی‌های دیوان حاضر، آن است که شاعر آن، چند صد بیتی در زبان ترکی جغتایی سروده که از لحاظ شعریت و هنر، در ردیف بهترین اشعار ترکی جغتایی قرار دارد. آثار فارسی آذر، در اوزان مختلف عروض می‌باشد و یگانه شعر ترکی جغتایی وی، در وزن هجا سروده شده است. نظم آذر شامل انواع قصیده، غزل، مثنوی، قطعه، رباعی، مفردات ترکیب‌بند، ترجیع‌بند، ساقینامه و... می‌باشد و توانایی آذر در این است که وزن شرع را هم‌آهنگ با مضمون آن برگزیده و شعر را با موسیقی درهم آمیخته است و یک اثر ادبی ارزنده دلنشین و رنگارنگ، به وجود آورده است. اشعار آبدار وی از مضمون متاز و از لحاظ صنایع بدیعی، اسلوب پوئتیک، طبیعی بودن و اصالت خود، کم‌نظیر است<ref>همان، صفحه هفتاد و شش- هفتاد و هفت</ref>.