نقد النصوص في شرح نقش الفصوص: تفاوت میان نسخه‌ها

این اثر، یکی از کتاب‌های معتبر در عرفان نظری مکتب [[ابن عربی، محمد بن علی|محیی‌الدین ابن‌عربی]] است. وجود لااقل یک نسخه و معمولاً چند نسخه از این کتاب در بیشتر کتابخانه‌های ایران، ترکیه و شبه‌قاره هند، نشان‌دهنده اهمیت زیاد این کتاب است. بدون شک این اثر پرارزش، در گسترش مکتب عرفانی خاص [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن‌عربی]]، همواره یکی از مهم‌ترین کتاب‌ها به‌شمار می‌رفته و در اشاعه آن، سهم خاصی داشته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص1</ref>.

نوشته‌های مختلف و متون متفرقی که جامی از آن‌ها در این کتاب استفاده کرده است، بعضی به فارسی و بعضی به عربی است. در حدود 35 درصد از «نقد النصوص» به فارسی و 65 درصد به عربی. با اینکه جامی با فروتنی تمام گفته است که هر پاره‌ای از «نقد النصوص» را از جایی اندوخته است، در حقیقت کتابی تازه و بکر تألیف کرده است که قسمت معتنابهی از آن، به قلم خود اوست<ref>ر.ک: مقدمه، صحفه پنج- شش</ref>.

در پیشگفتار، ضمن معرفی نسبتاً مفصل «نقد النصوص»، به بیان اهمیت و برخی از ویژگی‌های این شرح، پرداخته شده است<ref>پیشگفتار، ص25- 60</ref>.

در مقدمه [[چیتیک، ویلیام سی|ویلیام چیتیک]]، ابتدا به اهمیت «نقد النصوص» در عرفان ایران، اشاره شده<ref>مقدمه، صفحه یک</ref> و سپس، ضمن بیان نکاتی درباره زندگی [[جامی، عبدالرحمن|جامی]]<ref>همان، صفحه هفت</ref> و آثار او<ref>همان، صفحه سیزده</ref>، به معرفی برخی از شخصیت‌های برجسته مکتب ابن‌عربی<ref>همان، صفحه بیست‌ونه</ref> و سیر شروح فصوص پرداخته شده است<ref>همان، صفحه سی‌وهشت</ref>. در پایان نیز پس از نگاهی اجمالی به مباحث «نقد الفصوص»<ref>همان، صفحه چهل‌وپنج</ref> و مآخذ آن<ref>همان، صفحه پنجاه‌وسه</ref>، به توضیح روش تصحیح متن، پرداخته شده است<ref>همان، صفحه شصت‌وهشت</ref>.

«فصوص الحکم» متنی بسیار مشکل است که نظر به اهمیت مباحث آن، خود [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن‌عربی]] رئوس مطالب آن را خلاصه کرده و آن را «نقش الفصوص» نامیده است. همین فشردگی و ایجار، سبب شده است که درک مباحث آن، مشکل‌تر شود، چنانکه خواندن و فهمیدن کتاب و درک معانی آن، بدون کمک شرح، برای کسی که در عرفان نظری مکتب شیخ درس نخوانده، ممکن نیست. این است که شرح حاضر، در روشن کردن رئوس مطالب و اهم بحث‌های مکتب شیخ، بی‌همتاست. به دنبال هر «فص»ی از «فصوص الحکم» که شیخ در «نقش الفصوص» تلخیص کرده است، جامی بهترین و برگزیده‌ترین شرح‌ها و بیان‌های پیشینیان خود را به‌صورت بسیار منظم و منقح، گردآورده و بر خواننده عرضه کرده است. جامی خود تصریح می‌کند که کتاب «نقد النصوص»: «کلمه‌ای چند است از نصوص ارباب خصوص» یعنی شیخ اکبر و تابعان او که آن «جمع کرده می‌شود... چون مرقع صوفیان، هر پاره‌ای از جایی اندوخته». خود عبارت «نقد النصوص» به معنی جدا کردن و تمییز دادن نوشته‌های خوب از نوشته‌های بد است و شکی نیست که کمتر کسی به اندازه جامی با آن مقام بلند عرفانی و ادبی، شایستگی و لیاقت این کار را داشته است<ref>ر.ک: همان، صفحه چهار- پنج</ref>.

شرح حاضر در میان شروحی که بر کتاب «فصوص الحکم» نوشته شده است، برای کسانی که به تمام رموز مکتب [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن‌عربی]] وارد نیستند، بدون شک، بهترین «شرح» به معنی متداول این کلمه است؛ زیرا هریک از شرح‌های دیگر این کتاب، کم‌وبیش کتاب مستقلی است که از یک‌سو چون در آن‌ها به اندازه کافی به کلمات و عبارات توجه نشده، جز برای کسانی که در معنای کلمات و عبارات متبحر و چیره‌دست باشند، چندان قابل استفاده نیست و از سوی‌دیگر، تا حد زیادی حاوی مباحثی است که ممکن است مورد علاقه کسانی که می‌خواهند خود فصوص را مطالعه کنند نباشد<ref>ر.ک: همان، صفحه چهل‌ودو- چهل‌وسه</ref>.

نکته جالب‌توجه دیگر این است که در شرح حاضر که جامی آن را پیش از کتاب شرح فصوص نوشته و نیز در کتب متعدد دیگری که در فاصله تدوین بین این دو کتاب نوشته است، درباره مطالب کتاب فصوص، بحث‌های موضوعی مفصلی عنوان کرده است. «نقد النصوص» از بعضی جهات، مخصوصاً از این حیث که می‌کوشد تا مطالب عرفانی را به‌تفصیل بیان کند، به شرح جندی و یا به برخی از کتب قونوی شباهت دارد. ولی شروح فصوص ناچار ترتیب فصوص را دنبال می‌کنند و علت آن این است که در هر قسمت و هر فص، ممکن است چند بحث مختلف بدون نظم و ترتیب ظاهری عنوان شود و در فص‌های بعدی، به دفعات همان بحث‌ها تکرار شود؛ اما چون «نقد النصوص» روی موضوع‌های اساسی و اصلی هر فص مرتب و منظم شده است، در هر فص، بیشتر از دو یا سه بحث اصلی عنوان نمی‌شود و خواننده از کثرت مباحث گیج نمی‌شود. بعلاوه جامی توانسته است به قول خود، بهترین متون پیشینیان خود را «نقد» و انتخاب کند و آن‌ها را دنبال هم، به‌صورت منطقی ترتیب دهد<ref>ر.ک: همان، صفحه چهل‌وسه</ref>.

شاید مبتکرانه‌ترین قسمت «نقد النصوص»، مقدمه آن است که در واقع، نه فقط مقدمه‌ای بر این کتاب خاص، بلکه مقدمه‌ای بر خود مکتب شیخ اکبر است. مقدمه جامی به این شکل است: بحث از وجود حق و علم ما درباره حق شروع می‌شود و به عوالم و حضرات مختلفی که از حق صادر می‌شود اشاره می‌شود، وحدت همه این عوالم با هم نشان داده می‌شود و آنگاه لزوم سیروسلوک و طی مراحل معنوی برای درک حقیقی این مطالب و رسیدن به مقام اصلی انسان که مقام انسان کامل است، مطرح می‌گردد. در همین چند جمله، می‌توان تمام مباحث مهم این مقدمه و مکتب شیخ اکبر را خلاصه کرد<ref>ر.ک: همان، صفحه چهل‌وشش</ref>.

در پایان می‌توان چنین گفت که در میان شرح‌هایی که بر فصوص نگاشته شده و در سیر تحول آن‌ها، شرح حاضر، حد وسط میان اجمال و تفصیل است، هم در بحث‌های نظری و هم در مباحث لفظی و دستوری و در واقع، این کتاب را باید بهترین گلچین از لب مطالب عمیق عرفانی این شروح دانست<ref>ر.ک: همان، صفحه چهل‌وچهار</ref>.

در تعلیقات کتاب، کوشش بر آن بوده است که اشارات و مآخذ متن، توضیح داده شده شود. به‌این منظور، اسمای خاص و منبع آیات قرآنی و احادیث نبوی(ص) و نقل‌قول‌های متعدد کتاب، مختصری شرح داده شده و از توضیح و تشریح بحث‌های علمی و مطالب عرفانی و فلسفی، خودداری شده است<ref>مقدمه، صفحه نودوسه</ref>.

[[رده:مقالات جدید]]