۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
أسد الغابة في معرفة الصحابة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ابن اثير' به 'ابن اثير'
جز (جایگزینی متن - 'ابونعيم' به 'ابونعيم') |
جز (جایگزینی متن - 'ابن اثير' به 'ابن اثير') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
'''أسد الغابة في معرفة الصحابة'''، اثر عزالدين ابوالحسن على بن محمد بن عبدالكريم، معروف به [[ابن اثير]] (555-630ق)، كتابى است مهم و مرجع، به زبان عربى، بين قرن 6 و 7 هجرى كه به معرفى صحابه پيامبر(ص) پرداخته است. | '''أسد الغابة في معرفة الصحابة'''، اثر عزالدين ابوالحسن على بن محمد بن عبدالكريم، معروف به [[[[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]]]] (555-630ق)، كتابى است مهم و مرجع، به زبان عربى، بين قرن 6 و 7 هجرى كه به معرفى صحابه پيامبر(ص) پرداخته است. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
بخش‌هاى كتاب به ترتيب حروف الفبا به‌طور دقيق تنظيم و به اسم هر نفر، يك باب در هر بخش اختصاص دارد. در اين ابواب، اطلاعات مفيدى از اصحاب، بيان شده است. | بخش‌هاى كتاب به ترتيب حروف الفبا به‌طور دقيق تنظيم و به اسم هر نفر، يك باب در هر بخش اختصاص دارد. در اين ابواب، اطلاعات مفيدى از اصحاب، بيان شده است. | ||
ابن اثير در اين اثر، محتويات كتاب‌هاى ابن منده، [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعيم]]، ابن عبدالبر و ابوموسى را جمع كرده و اشتباهات آنان را باز نموده و مطالبى بر نوشته‌هاى آنان افزوده است <ref>ر.ك: رضازاده لنگرودى، ج2، ص703</ref>. | [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] در اين اثر، محتويات كتاب‌هاى ابن منده، [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعيم]]، ابن عبدالبر و ابوموسى را جمع كرده و اشتباهات آنان را باز نموده و مطالبى بر نوشته‌هاى آنان افزوده است <ref>ر.ك: رضازاده لنگرودى، ج2، ص703</ref>. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
در مقدمه محقق، ضمن ارائه زندگى‌نامه مختصرى از ابن | در مقدمه محقق، ضمن ارائه زندگى‌نامه مختصرى از [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]]، به ويژگى‌ها و خصوصيات كتاب اشاره شده است<ref>مقدمه محقق، ص3-8</ref>. | ||
مطالب كتاب با مقدمه‌اى از مؤلف، در باب شيوه و روش نگارش، ذكر بعضى از منابع و سندهاى آن‌ها و نيز توضيحى در اين خصوص كه لفظ «صحابى» بر چه كسانى اطلاق مى‌گردد، آغاز مى‌شود <ref>انصارى خوشابر، مسعود، ص215</ref>. | مطالب كتاب با مقدمه‌اى از مؤلف، در باب شيوه و روش نگارش، ذكر بعضى از منابع و سندهاى آن‌ها و نيز توضيحى در اين خصوص كه لفظ «صحابى» بر چه كسانى اطلاق مى‌گردد، آغاز مى‌شود <ref>انصارى خوشابر، مسعود، ص215</ref>. | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
مؤلف در اين باب مى‌گويد: «شايسته است شناخت مصحوب بر شناخت صاحب مقدم داشته شود». سپس، هر بخش از كتاب به‌گونه‌اى دقيق، به ترتيب حروف الفبا، نظم يافته است؛ به شرح مربوط به اسامى آغازشده با هر حرف، يك باب از هر بخش اختصاص دارد. مؤلف در ترتيب اسامى و كنيه‌ها تا آخرين حرف هر اسم يا كنيه، به رعايت نظم حروف الفبا، پاى‌بند بوده است؛ چنان‌كه به‌عنوان مثال، «ابان» را قبل از «ابراهيم» و «ابراهيم بن حارث» را قبل از «ابراهيم بن خلاد» آورده است و اگر نامى حروف آغازينش با نامى ديگر مشترك بوده و خود يك يا چند حرف بيشتر از آن داشته، ابتدا اسمى را آورده است كه حروف كمترى دارد و نام‌هاى هم‌نگاشت و داراى تلفظهاى متفاوت را با حروف تصحيح كرده است و ملاك اين ترتيب حروف تشكيل‌دهنده هر اسم بوده است، نه حروف اصلى آن‌ها <ref>همان</ref>. | مؤلف در اين باب مى‌گويد: «شايسته است شناخت مصحوب بر شناخت صاحب مقدم داشته شود». سپس، هر بخش از كتاب به‌گونه‌اى دقيق، به ترتيب حروف الفبا، نظم يافته است؛ به شرح مربوط به اسامى آغازشده با هر حرف، يك باب از هر بخش اختصاص دارد. مؤلف در ترتيب اسامى و كنيه‌ها تا آخرين حرف هر اسم يا كنيه، به رعايت نظم حروف الفبا، پاى‌بند بوده است؛ چنان‌كه به‌عنوان مثال، «ابان» را قبل از «ابراهيم» و «ابراهيم بن حارث» را قبل از «ابراهيم بن خلاد» آورده است و اگر نامى حروف آغازينش با نامى ديگر مشترك بوده و خود يك يا چند حرف بيشتر از آن داشته، ابتدا اسمى را آورده است كه حروف كمترى دارد و نام‌هاى هم‌نگاشت و داراى تلفظهاى متفاوت را با حروف تصحيح كرده است و ملاك اين ترتيب حروف تشكيل‌دهنده هر اسم بوده است، نه حروف اصلى آن‌ها <ref>همان</ref>. | ||
ابن اثير در اين كتاب، تا آنجا كه خود مى‌توانسته و گستره تحقيق اجازه مى‌داده و حوصله كتاب برمى‌تابيده، تاريخ و محل تولد، پدر، مادر، خويشاوندى، سال اسلام آوردن، ميزان همراهى با پيامبر(ص)، شركت در حوادث، مسئوليت‌ها، انتساب به قبايل و... را بيان داشته است؛ اما به دليل تفاوت مقدار آگاهى‌هاى موجود، نسبت به صحابيان و اشتهار بعضى از آنان و دسترسى نداشتن به منابعى كه بتواند تصويرى روشن از بسيارى از صحابه ارائه دهد، اطلاعات داده‌شده به يك ميزان نيست. در نتيجه، از بعضى، سخن بيشترى به ميان آمده و از بسيارى، فقط به اين عنوان كه راوى حديثى بوده‌اند يا گذشتگان را نظر به صحابى بودنشان بوده است يا به جهت حضورشان در حادثه‌اى، يادى در ميان آمده است <ref>همان</ref>. | [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] در اين كتاب، تا آنجا كه خود مى‌توانسته و گستره تحقيق اجازه مى‌داده و حوصله كتاب برمى‌تابيده، تاريخ و محل تولد، پدر، مادر، خويشاوندى، سال اسلام آوردن، ميزان همراهى با پيامبر(ص)، شركت در حوادث، مسئوليت‌ها، انتساب به قبايل و... را بيان داشته است؛ اما به دليل تفاوت مقدار آگاهى‌هاى موجود، نسبت به صحابيان و اشتهار بعضى از آنان و دسترسى نداشتن به منابعى كه بتواند تصويرى روشن از بسيارى از صحابه ارائه دهد، اطلاعات داده‌شده به يك ميزان نيست. در نتيجه، از بعضى، سخن بيشترى به ميان آمده و از بسيارى، فقط به اين عنوان كه راوى حديثى بوده‌اند يا گذشتگان را نظر به صحابى بودنشان بوده است يا به جهت حضورشان در حادثه‌اى، يادى در ميان آمده است <ref>همان</ref>. | ||
اين اثر، صرفا كتابى روايى نيست، بلكه در موارد بسيارى مؤلف به تحليل پرداخته و اگر تعارض يا تفاوتى بين روايات وجود داشته، به نقد پرداخته و نظر خويش را به‌طور مستدل، درباره صحت يا سقم آن بيان و اشتباهات گذشتگان را گوش‌زد كرده است <ref>همان، ص215-216</ref>. | اين اثر، صرفا كتابى روايى نيست، بلكه در موارد بسيارى مؤلف به تحليل پرداخته و اگر تعارض يا تفاوتى بين روايات وجود داشته، به نقد پرداخته و نظر خويش را به‌طور مستدل، درباره صحت يا سقم آن بيان و اشتباهات گذشتگان را گوش‌زد كرده است <ref>همان، ص215-216</ref>. | ||
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
اين اثر، چنان‌كه از خود كتاب برمى‌آيد و مؤلف هم بدان اذعان دارد، برگرفته از مأخذى در فن تاريخ ويژه زندگانى اصحاب و نيز ساير منابعى است كه در مقدمه يا متن كتاب بدان اشارت رفته است. حاجى خليفه، به نقل از [[ذهبى]] در «تجريد الصحابة» (مختصر أسد الغابة) مى‌گويد: «أسد الغابة كتابى نفيس و دربردارنده همه نام‌هاى آن دسته از اصحاب است كه در كتاب محمد بن يحيى بن ابراهيم (منده) اصفهانى (وفات: 310ق)، كتاب [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعيم]] احمد بن عبدالله بن احمد اصفهانى (336-430ق)، كتاب ابوموسى محمد بن عمر بن احمد اصفهانى (368-463ق) كه خود ذيلى طولانى بر كتاب ابن منده است و نام بسيارى ديگر از صحابيان را در خود دارد و كتاب ابوعمر يوسف بن عبدالله بن محمد بن عبدالبر نمرى قرطبى مالكى آمده است» <ref>همان</ref>. | اين اثر، چنان‌كه از خود كتاب برمى‌آيد و مؤلف هم بدان اذعان دارد، برگرفته از مأخذى در فن تاريخ ويژه زندگانى اصحاب و نيز ساير منابعى است كه در مقدمه يا متن كتاب بدان اشارت رفته است. حاجى خليفه، به نقل از [[ذهبى]] در «تجريد الصحابة» (مختصر أسد الغابة) مى‌گويد: «أسد الغابة كتابى نفيس و دربردارنده همه نام‌هاى آن دسته از اصحاب است كه در كتاب محمد بن يحيى بن ابراهيم (منده) اصفهانى (وفات: 310ق)، كتاب [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعيم]] احمد بن عبدالله بن احمد اصفهانى (336-430ق)، كتاب ابوموسى محمد بن عمر بن احمد اصفهانى (368-463ق) كه خود ذيلى طولانى بر كتاب ابن منده است و نام بسيارى ديگر از صحابيان را در خود دارد و كتاب ابوعمر يوسف بن عبدالله بن محمد بن عبدالبر نمرى قرطبى مالكى آمده است» <ref>همان</ref>. | ||
ابن اثير در مقدمه كتاب، اعتمادش را به كتاب‌هاى پيش‌گفته يادآور شده و مى‌گويد: «در حقيقت بين كتاب‌هاى قبلى همسازى ايجاد كردم و هرگز بدانچه صاحبان آن‌ها گفته‌اند، اكتفا نكردم، بلكه آراى ديگر عالمان را نيز آوردم» <ref>همان</ref>. | [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] در مقدمه كتاب، اعتمادش را به كتاب‌هاى پيش‌گفته يادآور شده و مى‌گويد: «در حقيقت بين كتاب‌هاى قبلى همسازى ايجاد كردم و هرگز بدانچه صاحبان آن‌ها گفته‌اند، اكتفا نكردم، بلكه آراى ديگر عالمان را نيز آوردم» <ref>همان</ref>. | ||
سند در اين كتاب، به چند گونه ذكر شده است؛ ابتدا در مقدمه كتاب، علاوه بر چهار كتاب يادشده، شانزده اثرى را كه به‌طور عمده از آن‌ها بهره برده، با اندك شرحى در خصوص سندهاى آن‌ها، برشمرده و گفته است: «اين‌ها كتاب‌هايى هستند كه فراوان از آن‌ها نقل شده و ذكرشان بسيار در كتاب آمده است و براى آنكه اسنادها طولانى نشوند و در اثناى كتاب، به‌جز نام‌هاى مؤلفان در ميان نيايد، ذكر مختصرش را به فصلى در ديباچه آورده‌ام» <ref>همان</ref>. | سند در اين كتاب، به چند گونه ذكر شده است؛ ابتدا در مقدمه كتاب، علاوه بر چهار كتاب يادشده، شانزده اثرى را كه به‌طور عمده از آن‌ها بهره برده، با اندك شرحى در خصوص سندهاى آن‌ها، برشمرده و گفته است: «اين‌ها كتاب‌هايى هستند كه فراوان از آن‌ها نقل شده و ذكرشان بسيار در كتاب آمده است و براى آنكه اسنادها طولانى نشوند و در اثناى كتاب، به‌جز نام‌هاى مؤلفان در ميان نيايد، ذكر مختصرش را به فصلى در ديباچه آورده‌ام» <ref>همان</ref>. | ||
به منابع ديگرى نيز استناد شده كه به‌تفصيل در كتاب آمده است و از آن جهت كه چهار كتاب مذكور از منابع عمده كتابند، به جهت رعايت اختصار، براى ابن منده حرف «د»، براى [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعيم]] حرف «ع»، براى ابن عبدالبر حرف «ب» و براى ابوموسى حرف «س» را در نظر گرفته است. ذكر اين علايم نمودار آن است كه نام صحابى، موضوع بحث در كتاب‌هاى آنان آمده است نه آنكه مطالب و عبارات متن كه ابن اثير آورده از كتاب آنان نقل شده باشد؛ زيرا مستند حديث يا متن كتاب، جداگانه آمده است <ref>همان</ref>. | به منابع ديگرى نيز استناد شده كه به‌تفصيل در كتاب آمده است و از آن جهت كه چهار كتاب مذكور از منابع عمده كتابند، به جهت رعايت اختصار، براى ابن منده حرف «د»، براى [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعيم]] حرف «ع»، براى ابن عبدالبر حرف «ب» و براى ابوموسى حرف «س» را در نظر گرفته است. ذكر اين علايم نمودار آن است كه نام صحابى، موضوع بحث در كتاب‌هاى آنان آمده است نه آنكه مطالب و عبارات متن كه [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] آورده از كتاب آنان نقل شده باشد؛ زيرا مستند حديث يا متن كتاب، جداگانه آمده است <ref>همان</ref>. | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||