ثورات العلويين و أثرها في نشوء المذاهب الإسلامية: تفاوت میان نسخه‌ها

در مقدمه، به ویژگی‌های حرکت‌ها و قیام‌های علویون در طول تاریخ و ممزوج بودن آن‌ها به شهادت اشاره شده است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص7</ref>

نویسنده فصل اول را به مباحث مقدماتی اختصاص داده و به‌عنوان مقدمه، ابتدا به تشریح و تبیین عصر و دورانی پرداخته که پیامبر(ص) در آن مبعوث شده و مردم را به دین اسلام دعوت کرد، ولی بزرگان قریش، با وی به مخالفت پرداختند و از گرویدن مردم به ایشان، جلوگیری می‌نمودند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص14</ref>

سپس مبحث خلافت پس از پیامبر(ص) مطرح گردیده است. به اعتقاد نویسنده، کسانی که پس از پیامبر(ص) خلافت را تصاحب کردند، به این فکر بودند که بنی‌هاشم را از آن دور داشته و آن را در سایر بطون قریش نگاه دارند؛ زیرا از آنجا که نبوت در میان آن‌ها بوده و این باعث امتیازی برای ایشان در میان قریش بود، اگر امامت و خلافت هم در میان آن‌ها استقرار می‌یافت، امتیازاتشان فزون‌تر می‌گردید. در پایان این فصل، علویون تعریف شده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص27</ref>

در فصل دوم، به انقلاب امام حسین(ع) پرداخته شده است. نویسنده در ابتدای این فصل، به تشریح عصر و دورانی که امام حسین(ع) در زمان معاویه در آن می‌زیسته، پرداخته است. وی در این فصل، به این نکته اشاره دارد که معاویه، تلاش فراوانی نمود تا مردم را مطیع امر خود کرده و حکومت را در خانواده خویش، موروثی گردانید و حتی در زمان حیات خویش، از مردم برای فرزندش یزید، بیعت گرفت، اما امام حسین(ع) از این امر سر باز زده و به علت فسق علنی یزید و بی‌اعتنایی وی حتی به ظواهر شریعت، به مخالفت با او پرداخت و دست به قیامی خونین زده و بدین وسیله، یزید و عمال وی را رسوا نمود<ref>ر.ک: همان، ص55</ref>  

فصل سوم، به بازتاب و پژواک قیام امام حسین(ع) و تأثیر آن بر جامعه اسلامی اختصاص یافته است. نویسنده، معتقد است حرکت امام حسین(ع)، وجدان خفته اعراب و ضمیر امت اسلام را بیدار کرد و باعث شد تا تاریخ، همواره با اجلال و احترام از قیام او یاد کرده و این قیام، زمینه‌ساز بیداری و قیام‌های دیگر بر علیه حاکمان جور و ظالمان گردید<ref>ر.ک: همان، ص79</ref>

در این فصل، اشعار شعرای بزرگی همچون کمیت بن زید اسدی، سید حمیری، دعبل بن علی خزاعی، پیرامون امام حسین(ع) و قیام او، معرفی و بررسی شده است و قیام توابین و معرکه عین الورده، از جمله مطالب این فصل می‌باشد<ref>ر.ک: همان، ص87-90</ref>

در فصل چهارم، به حرکت مختار بن ابی‌عبیده ثقفی و چگونگی ظهور قیام او در کوفه بعد از وفات معاویه پرداخته شده است. به اعتقاد نویسنده، غموض بسیاری در شخصیت و دوران حیات مختار وجود دارد؛ از جمله آنچه در مورد پیشنهاد وی به عمویش در مورد تسلیم امام حسن(ع) به معاویه گفته می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص99</ref>

دستگیری مختار به وسیله حاکم کوفه، عدم توفیق مختار در یاری امام حسین(ع)، سفر به مکه و دیدار با ابن زبیر، رابطه مختار با سلیمان بن صرد خزاعی، به حکومت رسیدن مختار در کوفه، اقدامات ابراهیم اشتر در جهت یاری رساندن به مختار و قیام وی، نحوه به شهادت رسیدن مختار، ذبح اسرایی که مصعب به ایشان امان داده بود و همچنین امر به قتل عمرة بنت نعمان بن بشیر انصاری همسر مختار، از جمله مطالب مطرح‌شده در این فصل می‌باشد<ref>ر.ک: همان، ص99-108</ref>

در این فصل، به بررسی وضعیت عراق پس از مختار و نیز موقعیت و جایگاه علویون بعد از به شهادت رسیدن امام حسین(ع) پرداخته شده است.<ref>ر.ک: همان، ص113-123</ref>

فصل پنجم، به بررسی قیام زید بن علی بر ضد حکومت اموی، اختصاص یافته است. زید فرزند امام سجاد(ع) و از شخصیت‌های مهم و رفیع بیت علوی بود که قیام وی، آثار مهم و غیر قابل انکاری در تاریخ دولت اموی و پس از آن، بر جای گذاشت که نتیجه آن، ظهور فرقه زیدیه و زمینه‌سازی برای قیام‌ها و انقلابات بعدی، در عصر عباسی بود<ref>ر.ک: همان، ص127</ref>

عصر و دورانی که زید در آن متولد شده و رشد و نمو نمود، اوضاع سیاسی و اجتماعی دولت اموی در اثنای ظهور قیام زید و چگونگی اعلام انقلاب، از جمله مطالب مطرح‌شده در این فصل می‌باشد<ref>ر.ک: همان، ص129-134</ref>  

در فصل ششم، به بررسی مذهب زیدیه و نیروهای معارض آن پرداخته شده است. نویسنده در این فصل، ضمن بحث از رابطه و مناسبات فرقه زیدیه با مذهب امامیه، به تفاوت‌های موجود میان آن دو، اشاره کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص145-165</ref>

در فصل هفتم، به چگونگی آغاز دعوت عباسیون و قیام آن‌ها علیه دولت اموی و سقوط امویان پرداخته شده<ref>ر.ک: همان، ص167</ref> و در فصل هشتم، از قیام محمد نفس زکیه بحث شده است. نویسنده در این فصل، ابتدا به اقوال مطرح‌شده پیرامون شخصیت نفس زکیه پرداخته و سپس قیام وی و نتایج و آثار آن و نیز کسانی که به یاری او پرداختند را بررسی نموده است‌<ref>ر.ک: همان، ص193</ref>

در فصل نهم به انقلاب ابراهیم بن عبدالله حسنی، در بصره و موقعیت زیدیه پس از قیام او پرداخته شده است. به گفته مورخین، وی نیز در دیانت، شجاعت و اوصاف نیکو، مانند برادرش نفس زکیه بوده و از علم و ادب فراوانی برخوردار بود<ref>ر.ک: همان، ص243</ref>