۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'خـ' به 'خ') |
جز (جایگزینی متن - 'فـ' به 'ف') |
||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
إتحاف المريد [[لقانی، عبدالسلام بن ابراهیم|عبدالسلام لقانی]]، شرحی مزجی است؛ بدین صورت که الفاظ و عباراتی از جوهرة التوحيد که نیاز به توضیح داشته، با متن شارح ممزوج شده و تنها با پرانتز از عبارات شارح متمایز شده است. متن إتحاف المريد در بالای صفحات و شرح و تعلیقات محییالدین عبدالحمید در ذیل صفحات با شماره ذکر شده است. | إتحاف المريد [[لقانی، عبدالسلام بن ابراهیم|عبدالسلام لقانی]]، شرحی مزجی است؛ بدین صورت که الفاظ و عباراتی از جوهرة التوحيد که نیاز به توضیح داشته، با متن شارح ممزوج شده و تنها با پرانتز از عبارات شارح متمایز شده است. متن إتحاف المريد در بالای صفحات و شرح و تعلیقات محییالدین عبدالحمید در ذیل صفحات با شماره ذکر شده است. | ||
حشویه و اهل حدیث از اشاعره و اهل سنت، ظاهر عبارات و تعبیرات آیاتى مانند '''الرحمن على العرش استوى''' (طـه: 5) و '''كان عرشه على الماء''' (هود: 7) را بر همان معناى ظاهرى عرش، یعنى تخت حمل کردهاند و در نتیجه معتقد شـدهاند که خداوند داراى تخت عظیم مادى است که بر آن نشسته و عالم | حشویه و اهل حدیث از اشاعره و اهل سنت، ظاهر عبارات و تعبیرات آیاتى مانند '''الرحمن على العرش استوى''' (طـه: 5) و '''كان عرشه على الماء''' (هود: 7) را بر همان معناى ظاهرى عرش، یعنى تخت حمل کردهاند و در نتیجه معتقد شـدهاند که خداوند داراى تخت عظیم مادى است که بر آن نشسته و عالم آفرینش را اداره مىکند و به تدبیر امور مىپردازد و در روز قیامت هم بر آن نشسته و هشت فرشته آن را حمل مىکنند؛ بهنحوى که هـمه آن را خواهند دید<ref>ر.ک: بیات مختاری، ماشاءالله، ص51</ref>. شارح نیز در این اثر، عرش و کرسی و قلم را «جسم عظیم نورانی» دانسته است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص237-236</ref>. | ||
فهرست تفصیلی مطالب کتاب در انتهای آن ذکر شده است. | فهرست تفصیلی مطالب کتاب در انتهای آن ذکر شده است. |
ویرایش