۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر = NURkar75.jpg | عنوان = مولانا و شهان آسمانی | عنوانهای...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
}} | }} | ||
'''مولانا و شهان آسمانی ''' نوشتهی استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] است که از منظر مولانا و اندیشههای او حادثهی | '''مولانا و شهان آسمانی ''' نوشتهی استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] است که از منظر مولانا و اندیشههای او حادثهی جانخراش شهات امام حسین (ع) و یاران او را در سرزمین کربلا مورد بحث و بررسی قرار میدهد و به عناصر جهاد و شهات در این خصوص اهتمام میکند. | ||
شخصیّت | شخصیّت امام حسین (ع) و یاران او و ماجرای نینوا چیزی نیست که به دست فراموشی سپرده شود، بازنگریها و یادآوریهای هر از گاهی در این باره سبب بقا و زنده ماندن اصل حادثه است، حادثهای که تا آخر الزّمان باقی خواهد ماند و خونهایی که تا آخر الزّمان خواهد جوشید و ستم و ستمکار را مورد طعن و لعن قرار خواهد داد. در این بین عارفان نیز سهمیدر زنده ماندن این ماجرا دارند، کما این که بسیاری از بزرگان از آن ماجرا سخن گفته و درودها بر امام حسین (ع) و یاران او داشتهاند و نفرینها و لعنها هم بر یزید و شمر و دیگر عوامل ایجاد این حادثهی جانسوز. [[مولانا]] نیز در [[مثنوی]] و در [[دیوان کبیر]] به دفعات از این حادثه یاد کرده است و امام و همراهان او را پادشهانی بزرگ و جاوید دانسته و در مدحشان سخن گفته است. | ||
در ابتدای اثر در مقدّمهی ناشر موقعیّت این کتاب را مییابیم که چهرمین جلد از مجموعهی «نقد حال» است. مجموعهای که برگرفته از برنامهی نقد حال در رادیو فرهنگ بوده است. چنانکه در مقدّمه قید شده حدود 380 قسمت از این برنامه در زمان 30 دقیقهای در روزهای فرد از تاریخ 1391 الی 1393 به استمرار پخش شده است. مبنای برنامهی نقد حال معرّفی و بحث در بارهی مولانا بوده است و آن شخصیّت ممتاز را از دریچههای گوناگون مورد نقد و بررسی قرار میداده است. پیش از این کتاب، مولانا و شهان آسمانی سه جلد دیگر به انتشار رسیده است که عبارتند از: [[پیشینهی عرفان و تصوّف مولانا]]، [[بهاء ولد، سلطان العلمای بلخ]]، [[سیّد برهان لالای مولانا]] و نیز کتاب حاضر چهارمین کتاب از این مجموعه است. | |||
== ساختار == | == ساختار == | ||
کتاب '''مولانا و شهان آسمانی ''' اثری است یک جلدی و با 232 صفحه که به تحلیل ماجرای عاشورا و حرکت | کتاب '''مولانا و شهان آسمانی ''' اثری است یک جلدی و با 232 صفحه که به تحلیل ماجرای عاشورا و حرکت امام حسین (ع) و یاران او از منظر [[مولانا]] میپردازد. این پژوهش بر عهدهی استاد عرفان و مولوی شناس دورهی ما، جناب [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] بوده که در برنامهی نقد حال رادیو فرهنگ در سالها پیش بیان شده است و متن آن با ویرایشی مختصر به این شکل کنونی در آمده است. مسلّماً اگر هم قرار به بررسی این موضوع از منظر [[مولانا]] میبود باید کسانی چون استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] که به مولوی شناسی و مثنوی پژوهشی شهره هستند و در این زمینه نیز صاحب اثر و نظرند تحقّق مییافت، که خوشبختانه چنین هم شده و پیش از انتشار در رادیو فرهنگ با میلیونها شنونده آن را مطرح و تحلیل کرده است. | ||
فهرست مطالب در ابتدای کتاب دیده میشود، غیر از مقدّمهی ناشر که در خصوص این کتاب و سابقهی رادیویی آن و چگونگی تدوین آن سخن گفته است، کتاب به 12 فصل تقسیم شده که به ترتیب عبارتند از: 1- نگاه مولانا به واقعهی کربلا 2- مولانا و جهاد 3- مولانا و انواع جهاد 4- مولانا و واقعه¬ی عاشورا 5- مرگ عاشقان 6- عشق و شهادت 7- شهادت و مرگ 8- مرگ اندیشی 9- مرگ پیش از مرگ 10- مرگ و نوشدن 11- مرگ و زندگی 12- مرگ شیرین. در انتهای کتاب هم دو فصل کتابنامه و نمایه وجود دارد. | فهرست مطالب در ابتدای کتاب دیده میشود، غیر از مقدّمهی ناشر که در خصوص این کتاب و سابقهی رادیویی آن و چگونگی تدوین آن سخن گفته است، کتاب به 12 فصل تقسیم شده که به ترتیب عبارتند از: 1- نگاه مولانا به واقعهی کربلا 2- مولانا و جهاد 3- مولانا و انواع جهاد 4- مولانا و واقعه¬ی عاشورا 5- مرگ عاشقان 6- عشق و شهادت 7- شهادت و مرگ 8- مرگ اندیشی 9- مرگ پیش از مرگ 10- مرگ و نوشدن 11- مرگ و زندگی 12- مرگ شیرین. در انتهای کتاب هم دو فصل کتابنامه و نمایه وجود دارد. | ||
آنچه که در این اثر در طول کتاب دیده میشود استشهادات بسیار زیاد به آثار [[مولانا]] است، چه در [[مثنوی]] و چه [[دیوان کبیر]]. در عین حال اهتمام به مقولات قرآنی و حدیثی نیز کم نیست. اسناد هر مطلب اعم از شعر، آیه و حدیث هم در پاورقی قید شده از این رو در طول اثر | آنچه که در این اثر در طول کتاب دیده میشود استشهادات بسیار زیاد به آثار [[مولانا]] است، چه در [[مثنوی]] و چه [[دیوان کبیر]]. در عین حال اهتمام به مقولات قرآنی و حدیثی نیز کم نیست. اسناد هر مطلب اعم از شعر، آیه و حدیث هم در پاورقی قید شده از این رو در طول اثر پاورقیهای بسیار زیاد قابل دیدن است که به این امر میپردازد. ذکر اسناد و منابع متعدّد حاکی از پژوهشی بودن کار است که قهراً برای کسانی که به دنبال حقیقت باشند از مهمترین لوازم به حساب میآید. | ||
از مقولات قابل ذکر در این کتاب، اینکه قالب برنامهی رادیویی نقد حال کارشناس محور بوده و یک مجری نیز به عنوان پرسشگر در برنامه حضور داشته است، از این رو کتاب | از مقولات قابل ذکر در این کتاب، اینکه قالب برنامهی رادیویی نقد حال کارشناس محور بوده و یک مجری نیز به عنوان پرسشگر در برنامه حضور داشته است، از این رو کتاب مولانا و شهان آسمانی حالت گفتگومحوری خود را حفظ کرده و در قالب سؤال و جواب بحث به پیش میرود. | ||
== گزارش محتوا== | == گزارش محتوا== | ||
کتاب '''مولانا و شهان آسمانی ''' اثر استاد مولوی شناس [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] یکی از معدود آثاری است که به نگاه مولانا در خصوص واقعهی عاشورا و حرکت | کتاب '''مولانا و شهان آسمانی ''' اثر استاد مولوی شناس [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] یکی از معدود آثاری است که به نگاه مولانا در خصوص واقعهی عاشورا و حرکت امام حسین (ع) و باران او میپردازد. مسلّماً دیدگاه مولانا به عنوان یک عارف مسلمان در این واقعه باید بسیار خاص باشد، گر چه ممکن است که برخی رأی و نظر او را نپذیرند ولی در عین حال اندیشههای او در دل آثار او موجود است. استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] تلاش کرده در طّیّ چندین برنامهی رادیویی با عنوان «نقد حال» که وام از مثنوی دارد در این باره سخن بگوید و ماحصل چندین برنامهی رادیویی که پر مخاطب هم بوده این کتاب است که انون مدّ نظر ما قرار گرفته است. | ||
بحث نویسنده در فصل نخست آن است که جهان در حکم زندان است و باید از این زندان خلاصی جست و استناد استاد هم به یک حدیث نبوی است که منابعی چند و معتبر آن را تأیید و روایت کرده اند، مانند [[من لا یحضره الفقیه]]، [[تحف العقول]]، [[تاریخ بغداد]] و نیز [[العقد الفرید]] و آن حدیث این است: «الدنیا سجن المؤمن و جنّة الکافر». و مولانا نیز این مطلب را در دفتر اوّل مثنوی روایت کرده است و در جایی هم با صراحت آن را تشریح و تحکیم میکند: {{شعر}} | بحث نویسنده در فصل نخست آن است که جهان در حکم زندان است و باید از این زندان خلاصی جست و استناد استاد هم به یک حدیث نبوی است که منابعی چند و معتبر آن را تأیید و روایت کرده اند، مانند [[من لا یحضره الفقیه]]، [[تحف العقول]]، [[تاریخ بغداد]] و نیز [[العقد الفرید]] و آن حدیث این است: «الدنیا سجن المؤمن و جنّة الکافر». و مولانا نیز این مطلب را در دفتر اوّل مثنوی روایت کرده است و در جایی هم با صراحت آن را تشریح و تحکیم میکند: {{شعر}} | ||
خط ۵۳: | خط ۵۲: | ||
{{ب|''تلخ نبود پیش ایشان مرگ تن''|2=''چون روند از چاه و زندان در چمن''<ref>مثنوی، د5، بیت 1713</ref>}} | {{ب|''تلخ نبود پیش ایشان مرگ تن''|2=''چون روند از چاه و زندان در چمن''<ref>مثنوی، د5، بیت 1713</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
و در آن غزل زیبا و جاندار و جاودان در بارهی این بزرگان میگوید: «کجایید ای در زندان شکسته». و در تحلیل قرآنی این همه را به عنوان کسانی که به نفس مطمئن رسیدهاند میبیند که به دعوت خاص ربوبی پاسخ مثبت دادهاند: | و در آن غزل زیبا و جاندار و جاودان در بارهی این بزرگان میگوید: «کجایید ای در زندان شکسته». و در تحلیل قرآنی این همه را به عنوان کسانی که به نفس مطمئن رسیدهاند میبیند که به دعوت خاص ربوبی پاسخ مثبت دادهاند: «'''یا ایّتها النّفس المطمئنّه، ارجعی الی ربّک راضیة مرضیه'''...» <ref>سوره فجر، آیات 27 و 28</ref><nowiki>}} آنچه که این مجموعه را تکمیل میکند سخن </nowiki>[[امام علی (ع)]] است که به هنگام ضربت خوردن از دست اشقی الاشقیای عالم فرمود: «فزت وربّ الکعبه». <ref>متن ، ص 16</ref> | ||
فصل دوّم به «مولانا و جهاد» اختصاص دارد و ابتدا آیاتی را در وصف و امر جهاد بر میشمارد و سپس دیدگاه [[مولانا]] را در این باره بیان میکند. استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] که در کار قرآن پژوهی هم نامور است در این بخش چندین واژه را مورد نظر قرار میدهد: حرب، قتال و جهاد. مولانا از وجوب جهاد است که ضدّ رهبانیت سخن میگوید، چنانکه در حدیث نبوی صراحت دارد که رهبانیّتی در اسلام نیست. | فصل دوّم به «مولانا و جهاد» اختصاص دارد و ابتدا آیاتی را در وصف و امر جهاد بر میشمارد و سپس دیدگاه [[مولانا]] را در این باره بیان میکند. استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] که در کار قرآن پژوهی هم نامور است در این بخش چندین واژه را مورد نظر قرار میدهد: حرب، قتال و جهاد. مولانا از وجوب جهاد است که ضدّ رهبانیت سخن میگوید، چنانکه در حدیث نبوی صراحت دارد که رهبانیّتی در اسلام نیست. |
ویرایش