۲۱۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
نکات بسیاری در عالم عرفان و تصوّف وجود دارد که جز از تجربه و فهم بالندهی مجرّبان طریق که در قالب استادِ راه، پیر طریقت، شیخِ دستگیر، مرشد آگاه، مراد، سجاده نشین و دیگر الفاظ که به خضر نیز رساندهاند حاصل نمیشود. این است که ما همواره به سخنان و ارشادات عارفان راستین و پیران آگاه و توانا نیازمندیم، و وقتی که از عارفان راستین و پیران آگاه و توانا سخن میگوییم صرفاً مرادمان کسی است که غرق توحید است و از خداوند ملهم شده و در شریعت مصطفوی و ولایت مرتضوی به کمالاتی رسیده و عوالم کمال و ولایت حق را از آن منظر به مشاهده نشسته است<ref>مقدّمه، صص 14-13</ref>. | نکات بسیاری در عالم عرفان و تصوّف وجود دارد که جز از تجربه و فهم بالندهی مجرّبان طریق که در قالب استادِ راه، پیر طریقت، شیخِ دستگیر، مرشد آگاه، مراد، سجاده نشین و دیگر الفاظ که به خضر نیز رساندهاند حاصل نمیشود. این است که ما همواره به سخنان و ارشادات عارفان راستین و پیران آگاه و توانا نیازمندیم، و وقتی که از عارفان راستین و پیران آگاه و توانا سخن میگوییم صرفاً مرادمان کسی است که غرق توحید است و از خداوند ملهم شده و در شریعت مصطفوی و ولایت مرتضوی به کمالاتی رسیده و عوالم کمال و ولایت حق را از آن منظر به مشاهده نشسته است<ref>مقدّمه، صص 14-13</ref>. | ||
نویسنده موضع خود را در طریقت معلوم | نویسنده موضع خود را در طریقت معلوم کرده، توحید و نبوّت و امامت را سرلوحه ی سلوک قرار داده و در رباعی شماره 72 با صراحت گفته است: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''ما سالک لا اله الاّ اللّهیم''|2=''دانا به طریقت رسول اللّهیم''}} | {{ب|''ما سالک لا اله الاّ اللّهیم''|2=''دانا به طریقت رسول اللّهیم''}} |
ویرایش