۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الياقوت في علم الكلام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '}} '''' به '}} ''''
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''''الياقوت في علم الكلام'''''، تألیف [[ابراهیم بن نوبخت]]، يكى از قديمى‌ترين و مشهورترين كتب كلامى شيعه، به حساب مى‌آيد. [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] در كتاب [[أنوار الملكوت في شرح الياقوت|انوار الملكوت]] در توصيف اين كتاب مى‌گويد: «و قد صنف شيخنا الاقدم و امامنا الاعظم، [[ابراهیم بن نوبخت|ابواسحق ابراهیم بن نوبخت]] قدس‌الله‌روحه‌الزكيه و نفسه العلمية مختصرا سماه الياقوت، قد احتوى من المسائل على اشرفها و اعلاها و من المباحث على اجلها و اسناها الا انه صغير الحجم كثير العلم مستصعب على الفهم في غاية الايجاز و الاختصار بحيث يعجز عن تفهمه اكثر النظار». اين كتاب از جهات مختلفى مورد توجه متكلمين قرار گرفته است و از آنجا كه مؤلف آن در نيمۀ اول قرن چهارم مى‌زيسته، از حيث قدمت نيز داراى ارزش فراوانى است. از اين رو علماى متعددى؛ مانند ابن ابى‌الحديد، [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] و سيد عميدالدين اعرجى به شرح اين كتاب پرداخته‌اند. علامه اقبال آشتيانى قائل است اين كتاب در سال 340ق تألیف شده است. | '''''الياقوت في علم الكلام'''''، تألیف [[ابراهیم بن نوبخت]]، يكى از قديمى‌ترين و مشهورترين كتب كلامى شيعه، به حساب مى‌آيد. [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] در كتاب [[أنوار الملكوت في شرح الياقوت|انوار الملكوت]] در توصيف اين كتاب مى‌گويد: «و قد صنف شيخنا الاقدم و امامنا الاعظم، [[ابراهیم بن نوبخت|ابواسحق ابراهیم بن نوبخت]] قدس‌الله‌روحه‌الزكيه و نفسه العلمية مختصرا سماه الياقوت، قد احتوى من المسائل على اشرفها و اعلاها و من المباحث على اجلها و اسناها الا انه صغير الحجم كثير العلم مستصعب على الفهم في غاية الايجاز و الاختصار بحيث يعجز عن تفهمه اكثر النظار». اين كتاب از جهات مختلفى مورد توجه متكلمين قرار گرفته است و از آنجا كه مؤلف آن در نيمۀ اول قرن چهارم مى‌زيسته، از حيث قدمت نيز داراى ارزش فراوانى است. از اين رو علماى متعددى؛ مانند ابن ابى‌الحديد، [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] و سيد عميدالدين اعرجى به شرح اين كتاب پرداخته‌اند. علامه اقبال آشتيانى قائل است اين كتاب در سال 340ق تألیف شده است. | ||