پرش به محتوا

آشنایی با قرآن (محمدی): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶۲: خط ۶۲:
در بخش آیه ها و سوره‌های مکی و مدنی بعد از توضیحی در باره‌ی این دو اصطلاح در دو جدول یکی پس از دیگری سوره‌های مکی و سپس سوره‌های مدنی را مشخّص می‌کند. از آنجا که برخی از سوره ها مدنی و احیاناً در بین آن یک یا چند آیه مکی و یا بالعکس هستند داخل پرانتز تعداد و یا شماره‌ی استثنائات را معلوم کرده است. در خصوص سوره‌های مکی 86 مورد و در غیر آن 28 مورد قید شده است بدین ترتیب 114 سوره را معیّن کرده است.  مثلاً قید شده که توبه مدنی است غیر از دو آیه‌ی آخر؛ و یا سوره انعام مکی است بجز آیات 20، 23، 91، 93، 114، 141، 151 تا 153 <ref>متن، صص 62-58</ref>.
در بخش آیه ها و سوره‌های مکی و مدنی بعد از توضیحی در باره‌ی این دو اصطلاح در دو جدول یکی پس از دیگری سوره‌های مکی و سپس سوره‌های مدنی را مشخّص می‌کند. از آنجا که برخی از سوره ها مدنی و احیاناً در بین آن یک یا چند آیه مکی و یا بالعکس هستند داخل پرانتز تعداد و یا شماره‌ی استثنائات را معلوم کرده است. در خصوص سوره‌های مکی 86 مورد و در غیر آن 28 مورد قید شده است بدین ترتیب 114 سوره را معیّن کرده است.  مثلاً قید شده که توبه مدنی است غیر از دو آیه‌ی آخر؛ و یا سوره انعام مکی است بجز آیات 20، 23، 91، 93، 114، 141، 151 تا 153 <ref>متن، صص 62-58</ref>.


در بخش لغات قرآن طبق رأی برخی مفسّران و قرآن پژوهان، و نیز طبق توضیخ برخی لغت شناسان تعدادی از واژه‌های قرآنی را مشخّص کرده و به غیر عربی بودن آن اشاره کرده است. و این مطلبی است که امروزه نیز کارشناسانی برای خود پیدا کرده است و طبیعی است که در رفت و آمد افراد در جوامع گوناگون و در تعاملات انسانی یکی از چیزهایی که بین ایشان ردّ و بدل می‌شود فرهنگ واژگانی آنان است. خاصه که مکّه در زمانهایی از سال بازار عمومی بوده و از دیگر بلاد نیز کسانی بودند که بدانجا سفر کرده و تجارتی داشته‌اند. به هر حال واژه‌هایی به مانند: استبرق، سجّیل، کوّرت، مقالید، اباریق، بیع، تنّور، جهنّم، دینار، روم، سجل و برخی دیگر لغات غیر عربی است که از دیگر بلاد به زبان عربی راه یافته است. در این باره از جمله دانشمندانی که مطالعه کرده است جلال الدّین سیوطی است که مورد نظر مؤلّف محترم هم بوده است. <ref>متن، صص 119-118</ref>.
در بخش لغات قرآن طبق رأی برخی مفسّران و قرآن پژوهان، و نیز طبق توضیخ برخی لغت شناسان تعدادی از واژه‌های قرآنی را مشخّص کرده و به غیر عربی بودن آن اشاره کرده است. و این مطلبی است که امروزه نیز کارشناسانی برای خود پیدا کرده است و طبیعی است که در رفت و آمد افراد در جوامع گوناگون و در تعاملات انسانی یکی از چیزهایی که بین ایشان ردّ و بدل می‌شود فرهنگ واژگانی آنان است. خاصه که مکّه در زمانهایی از سال بازار عمومی بوده و از دیگر بلاد نیز کسانی بودند که بدانجا سفر کرده و تجارتی داشته‌اند. به هر حال واژه‌هایی به مانند: استبرق، سجّیل، کوّرت، مقالید، اباریق، بیع، تنّور، جهنّم، دینار، روم، سجل و برخی دیگر لغات غیر عربی است که از دیگر بلاد به زبان عربی راه یافته است. در این باره از جمله دانشمندانی که مطالعه کرده است [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|جلال‌الدّین سیوطی]] است که مورد نظر مؤلّف محترم هم بوده است. <ref>متن، صص 119-118</ref>.




۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش