دیوان کامل قمری: در مناقب و مصائب چهارده معصوم(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۱
جز
جایگزینی متن - 'قمري، محمدتقي' به 'قمری، محمدتقی'
جز (جایگزینی متن - '==وابسته‌ها== ' به '==وابسته‌ها== {{وابسته‌ها}} ')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'قمري، محمدتقي' به 'قمری، محمدتقی')
خط ۸: خط ۸:
در مناقب و مصائب چهارده معصوم عليه‌السلام
در مناقب و مصائب چهارده معصوم عليه‌السلام
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[قمري، محمدتقي]] (نویسنده)
[[قمری، محمدتقی]] (نویسنده)


| زبان =فارسی
| زبان =فارسی
خط ۳۰: خط ۳۰:
}}  
}}  


'''دیوان کامل قمری: در مناقب و مصائب چهارده معصوم(ع)'''، مجموعه اشعار [[قمري، محمدتقي|میرزا محمدتقی قمری گلزار دربندی]] (1235-‎1309ق)، شاعر و مرثیه‌سرای داغستانی<ref>ر.ک: محمدزاده، نوری</ref>، به زبان‌های فارسی و ترکی است که در مدح معصومین(ع) و بیان واقعه کربلا سروده شده است.
'''دیوان کامل قمری: در مناقب و مصائب چهارده معصوم(ع)'''، مجموعه اشعار [[قمری، محمدتقی|میرزا محمدتقی قمری گلزار دربندی]] (1235-‎1309ق)، شاعر و مرثیه‌سرای داغستانی<ref>ر.ک: محمدزاده، نوری</ref>، به زبان‌های فارسی و ترکی است که در مدح معصومین(ع) و بیان واقعه کربلا سروده شده است.


[[قمري، محمدتقي|قمری]] در کنار دخیل مراغه‌ای، صراف تبریزی و راجی تبریزی یکی از چهار شاعر بزرگ مرثیه ترکی است.<ref>ر.ک: سجادی، صالح، ص12</ref>.
[[قمری، محمدتقی|قمری]] در کنار دخیل مراغه‌ای، صراف تبریزی و راجی تبریزی یکی از چهار شاعر بزرگ مرثیه ترکی است.<ref>ر.ک: سجادی، صالح، ص12</ref>.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۴۷: خط ۴۷:
ظاهر این است که به‌خاطر انتساب خاری و ذلت به امام معصوم از جانب شاعر، ناشر در مقدمه، محتوای این بیت را ناصواب شمرده است.
ظاهر این است که به‌خاطر انتساب خاری و ذلت به امام معصوم از جانب شاعر، ناشر در مقدمه، محتوای این بیت را ناصواب شمرده است.


[[قمري، محمدتقي|قمری]] از سی سالگی به روضه‌خوانی و مقتل‌نویسی پرداخت و کتاب كنز المصائب را به نظم درآورد. این کتاب بارها در تبریز چاپ شد. او به‌جز كنز المصائب، اشعار دیگری هم داشت. قمری در پنجاه سالگی آن اشعار را به كنز المصائب افزوده می‌کند و این اثر را دیوان کامل قمری می‌نامد که دربردارنده اشعار ترکی و فارسی اوست. دیوان کامل قمری با تصحیح آقا بن عابد در باکو به سال 1285ق و در تهران به سال 1372ش، به چاپ رسیده است.<ref>ر.ک: محمدزاده، نوری، نگـاهی به ادبیـات فارسی در داغستان</ref>.
[[قمری، محمدتقی|قمری]] از سی سالگی به روضه‌خوانی و مقتل‌نویسی پرداخت و کتاب كنز المصائب را به نظم درآورد. این کتاب بارها در تبریز چاپ شد. او به‌جز كنز المصائب، اشعار دیگری هم داشت. قمری در پنجاه سالگی آن اشعار را به كنز المصائب افزوده می‌کند و این اثر را دیوان کامل قمری می‌نامد که دربردارنده اشعار ترکی و فارسی اوست. دیوان کامل قمری با تصحیح آقا بن عابد در باکو به سال 1285ق و در تهران به سال 1372ش، به چاپ رسیده است.<ref>ر.ک: محمدزاده، نوری، نگـاهی به ادبیـات فارسی در داغستان</ref>.


شعر [[قمري، محمدتقي|قمری]] بیشتر دربردارنده مدح و مرثیه اهل‎بیت(ع) و به‌خصوص امام حسین(ع) و یارانش می‌باشد، ولی اشعار عارفانه و ساقی‌نامه‌ها هم در شعرش به چشم می‌خورند. قالب بیشتر شعرهای وی قصیده و غزل می‌باشد، ولی در شعر فارسی او رباعیات هم وجود دارد. [[قمري، محمدتقي|محمدتقی قمری]]، در شعر مرثیه خود در عزای امام حسین(ع) و اهل ‎بیت و یارانش از روضة‎ الشهدای کاشفی به‌عنوان سند تاریخی و از حدیقة ‎السعدای فضولی (چنان‌که خودش از مکتب فضولی پیروی می‌کرد) بهره جسته است. او در سرایش شعر فارسی از شعر [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|خواجوی کرمانی]]، منوچهری و محتشم کاشانی تأثیر پذیرفته است. شعر [[قمري، محمدتقي|قمری]] از زیبایی خاصی برخوردار است و به‌جز مرثیه و مدح، شامل محتوای عارفانه هم می‌باشد. او چنان در عشق خدا مغروق است که می‌گوید:
شعر [[قمری، محمدتقی|قمری]] بیشتر دربردارنده مدح و مرثیه اهل‎بیت(ع) و به‌خصوص امام حسین(ع) و یارانش می‌باشد، ولی اشعار عارفانه و ساقی‌نامه‌ها هم در شعرش به چشم می‌خورند. قالب بیشتر شعرهای وی قصیده و غزل می‌باشد، ولی در شعر فارسی او رباعیات هم وجود دارد. [[قمری، محمدتقی|محمدتقی قمری]]، در شعر مرثیه خود در عزای امام حسین(ع) و اهل ‎بیت و یارانش از روضة‎ الشهدای کاشفی به‌عنوان سند تاریخی و از حدیقة ‎السعدای فضولی (چنان‌که خودش از مکتب فضولی پیروی می‌کرد) بهره جسته است. او در سرایش شعر فارسی از شعر [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|خواجوی کرمانی]]، منوچهری و محتشم کاشانی تأثیر پذیرفته است. شعر [[قمری، محمدتقی|قمری]] از زیبایی خاصی برخوردار است و به‌جز مرثیه و مدح، شامل محتوای عارفانه هم می‌باشد. او چنان در عشق خدا مغروق است که می‌گوید:
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|''أحسن الله باز طبعم پر زد از پرواز عشق''|2=''بال زرین برگشاد از همت آغاز عشق''}}
{{ب|''أحسن الله باز طبعم پر زد از پرواز عشق''|2=''بال زرین برگشاد از همت آغاز عشق''}}
خط ۵۹: خط ۵۹:
{{ب|''الرحيم است ابتدای نهج منهاج الهدی''|2=''زیور الحمد لله تاج فرق شاه عشق''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان</ref>.
{{ب|''الرحيم است ابتدای نهج منهاج الهدی''|2=''زیور الحمد لله تاج فرق شاه عشق''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان</ref>.


شعرهای در وصف بهار و طبیعت که نشانگر زیباشناسی فوق‎العاده شاعر می‌باشد، در میان اشعار [[قمري، محمدتقي|قمری]] زیاد به چشم می‌خورند:
شعرهای در وصف بهار و طبیعت که نشانگر زیباشناسی فوق‎العاده شاعر می‌باشد، در میان اشعار [[قمری، محمدتقی|قمری]] زیاد به چشم می‌خورند:
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|''نسیم صبحدم دم بردمید از اوج بر فطرا''|2=''صفاانگیز و بهجت‌خیز و عطرآمیز و روح‌افزا''}}
{{ب|''نسیم صبحدم دم بردمید از اوج بر فطرا''|2=''صفاانگیز و بهجت‌خیز و عطرآمیز و روح‌افزا''}}
{{ب|''وزان بوی بهار آمد زمان حمل یار آمد''|2=''نگار گل‌عذار آمد ز بطن توده غبرا''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان</ref>.
{{ب|''وزان بوی بهار آمد زمان حمل یار آمد''|2=''نگار گل‌عذار آمد ز بطن توده غبرا''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان</ref>.


اشعار [[قمري، محمدتقي|قمری]] مملو از کنایات، استعاره‌ها و تشبیهات کثیر و خوش‎طبع می‌باشد و ازاین‌رو وی خود را شاعری ماهر می‌داند. او هرچند به شعرای دیگر احترام می‌گذارد، ولی می‌گوید:  
اشعار [[قمری، محمدتقی|قمری]] مملو از کنایات، استعاره‌ها و تشبیهات کثیر و خوش‎طبع می‌باشد و ازاین‌رو وی خود را شاعری ماهر می‌داند. او هرچند به شعرای دیگر احترام می‌گذارد، ولی می‌گوید:  


{{شعر}}
{{شعر}}
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش