أربعة كتب إسماعيلية: تفاوت میان نسخه‌ها

1-«مسائل في الحقايق و جواباتها»، 2-«رسالة الامم الاعظم» که مؤلفين آنها مجهول هستند.

 

3-«تحفة المرتاد و غصة الاضداد»، 4-«رسالة الايضاح و التبين في كيفية تسلسل الجسم والدين» اثر راعى اسماعيلى [[ابن ولید، علی بن محمد|على بن محمد بن الولید]](522-611 هجرى قمرى)

1) تأویل قرآن و دين كه در بخش بعدى این را توضيح خواهيم داد.

 

2) معرفت حقايق و اينجاست كه گویا آيه شريفه'''«و يضع عنهم اصرهم و الاغلال الّتى كانت عليهم»'''بر او نازل شده است و امام اسماعيلى پرده از باطن شريعت برمى‌دارد.اسماعيليان آن امام را قائم خوانند كه در شريعت تصرف بسيار كند و به نظر آنان قائم داراى دو ظهور شكلى و معنوى است.

از نظر اسماعيليه انتخاب امام از مردم ساخته نيست و خداوند تنها كسى است كه به وسيله پيامبر، امام را تعيين و به مردم معرفى مى‌كند.

1-امام مقيم:

از این واژه تعريف جامعى ارائه نشده است ولى به نظر مى‌رسد او كسى است كه به قيام رسول ناطق مى‌پردازد و عهده‌دار تربيت و تعليم و پاسداشت و حفاظت و يار اوست.چنين شخصى بالاترين مراتب امامت را دارا است.

2-امام اساس:

از جانشين هریک از پيامبران به اساس دوره، صامت و وصى تعبير آورده مى‌شود.

3-امام متمّ

هفتمین امام در هر دوره را گویند كه وظيفه او نسخ شريعت قبلى و بيان كننده باطن شريعت است و این امام متمّ فقط محمد بن اسماعيل كه در دوره ششم كه دور آخر امامت است مى‌باشد كه شريعت قبلى را نسخ مى‌كند ولى شريعت جديد نمى‌آورد بلكه باطن همه شرايع سابق را بيان و در اختيار مؤمنان اسماعيلى قرار مى‌دهد.

4-امام دوره ستر:

امامى است كه از ديده پيروانش پنهان است، از نظر اسماعيليان با هجرت محمد بن اسماعيل از مدينه دوران ستر امامت آغاز و با استقرار خلافت فاطمى به پایان رسيده است و از آنجا كه لفظ دور مطرح شد و در كتاب كرارا خواهد آمد مورد بررسى قرار مى‌دهيم.

براساس این نظريه در شش دوره تاريخ اولیه بشر شش ناطق ظهور كرده است كه اينان همان پيامبران اولو العزم، حضرت آدم(ع)، نوح(ع)، ابراهیم(ع) موسى(ع)، عيسى(ع) و حضرت محمد(ص)هستند.امامان متمّم این 6 دوره عبارتند از هنيد، هود، تارخ ادّ، حزيمه و جناب ابوطالب و برای هریک از این 6 باطن نخستين یک وصى روحانى كه اساس وصايت و يا امام مستقر هست كه عبارتند از شيث، سام، اسماعيل، هارون، ايوشح، شمعون و [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]].هابيل برای دوره اوّل و اسحاق برای دوره سوم عهده‌دار نقش اساس(امام مستودع) بوده‌اند.مبدأ دوره ششم از نظر اسماعيليان با رسالت حضرت محمد(ص)آغاز مى‌شود.

1-شيوه استدلال مفهومى

-در این روش سعى مى‌كنند بين موارد تأویل و آنچه ظاهر آيه بر آن دلالت دارد ارتباط و مناسبت مفهومى ايجاد كنند(تأویلات ذوقى)

2-شيوه استدلال عددى

-در این شيوه صرفا از طريق تعداد حروف و كلمات و گاه استفاده از حساب جمل، آيات قرآن را بر معتقدات خود تأویل مى‌كنند.

1) تأویل آيات به عقل و نفس(با عقل كل و نفس كل)

سدر و طلح در آيه '''في سدر محضود و طلح منضود'''-ربّ در آيه '''ا لم تر الى ربّك كيف'''

مدّ الظلّ'''-جنّتان، ايد و الشمس و القمر در آيات'''لمن خاف مقام ربّه جنّتان، و السّماء

بنيناها بايد و انّا لموسعون، و من أياته اللّيل و النهار و الشّمس و القمر

2) تأویل آيات به ناطق و اساس

طور و البلد در سوره تين-'''و الفجر و ليال عشر'''در سوره فجر-ليل و نهار در سوره فصّلت‌بئر و قصر در آيه '''بئر معطّلة و قصر مشير'''سوره حج45/-سماء و ارض، زوجين، ظلّ و ماء، مغربین

و جنّتان در سوره‌هاى ذاريات آيه 47 و 48،ذاريات آيه 49، واقعه آيه 30 و 31، رحمن آيه 17

رحمن آيه 55 و طور و موسى در سوره طور آيه 52 و سوره بقره 51 به حضرت محمد(ص)(ناطق) تأویل

شده است.

كتاب مبين، قرآن، امانت،يتيم، ارم، ظلّ، صلاة و ربّ در انعام59/، فرقان30/، احزاب72/

فجر17/، فجر7/، مرسلات30/، قيامت31/، فجر27/ و 28، فرقان55/، قيامت22/ و 23

3-تأویل آيات به ناطقان و امامان

فقراء و مساكين در آيه '''انّما الصدقان للفقراء و المساكين'''-آسمانهاى هفت‌گانه و زمین‌هاى هفت‌گانه

ركّع و سجود در آيه '''بيتى للطائفين و العاكفين و الرّكّع و السّجود'''

4-تأویل آيات به امامان(ع)

العالمین عليها توبه60/-زبور، حجّ، نمل، عاكفين، آيات محكمات و مساجد در سوره انبياء105/

حجّ27/، نحل68/، بقرة125/، آل عمران7/، توبه18/ و جنّ18/

بعضى از آيات به‌طور خالص به هریک از ائمه تأویل شده است آيه'''التين و الزيتون'''و'''الشفع و الوتر'''به

امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و در آيه '''الّذين يؤمنون بالغيب و يقيمون الصلوة'''(بقرة3/) مراد از صلوةامام حسین(ع) و امامان از ذريه او هستند.عنبا و قضبا، زيتونا و نخلا و حدائق غلبا و فاكهة و ابّا در

سوره عبس آيه 24 تا 30 امام حسین(ع) و امامان بعد از او تا امام هفتم(ع) تأویل شده است.

5-تأویل آيات به حضرت زهراء(س)

ليل در آيه '''و الليل اذا يسر'''-مشكوة در آيه '''مثل نوره كمشكوة'''

6-تأویل آيات درباره قائم

منظور از قائم محمد بن اسماعيل است.ليلة القدر در آيه '''ليلة القدر خير من الف شهر'''-نبأ در آيه '''عن'''

النباء العظيم'''-واژه‌هاى اليوم الاخر، عذاب، جهنّم، ارض، میقات، طلوع الشمس، ماء و كتاب'''

در سوره بقرة8/، فجر23/، فجر21/، اعراف142/، طه130/، ملك30/، آل عمران7/

7-تأویل المؤلفة قلوبهم، فى الرقاب، الغارمین، في سبيل اللّه و ابن سبيل(در سوره توبه60/)

ارض، عبادى الصالحون (انبياء105/)، جبال و شجر (نحل68/)، رق و بحر، فجر18/-بقره125/

و نور36/)، باب، داعى، ماذون و مستجيب تأویل شده است.

8-غطاء، عاد،ثمود، فرعون، فحشاء، منكر، بغى در سوره ق22/، فجر6/،9،10،11 و نحل90/

1) تأویل لفظ جلاله اللّه

كلمه اللّه چهار حرف دارد و انسان مركب از چهار طبع(صفرا، سودا، خون، بلغم) است.و چهار حرف اللّه با سه گشادگى كه میان حرفهاست(ا-ل-ل-ه‍)هفت است كه پايدارى مردم به هفت اعضاى رئيسه است كه اندروست.

در انسان سه نفس است:نامى، حسى، ناطقى، كلمه اللّه نيز از سه حرف است، الف، ل، هاء

2) بسم اللّه الرّحمن الرّحيم

بسم اللّه هفت حرف است دليل بر هفت امام و پس از آن الرحمن الرحيم دوازده حرف است

دليل بر دوازده حجّت.بسم اللّه چهار كلمه است دليل بر چهار اصل دين.

3)لا اله الاّ اللّه

چهار كلمه شهادت، دليل است بر چهار اصل، لا دليل است براساس، اله دليل است بر ناطق، الاّ دليل است بر ثانى (نفس كل) و اللّه دليل است بر عقل كل كه او نهایت همه مخلوقات است از لطيف و كثيف لا اله الاّ الله دوازده حرف دارد، در آسمانها دوازده برج است، در زمین دوازده جزيره است و دوازده ملائكه داراى بال وجود دارد.

4) تأویل كلمه امر خداوند(كن)

خداى تعالى امر خویش را به دو حرف بسته و این دو حرف گواهى مى‌دهد كه همه آفريدگار جفتند.كاف و نون كه اوّل پديد آيد، مثل است بر دو اصل لطيف(عقل، نفس) و لام و میم كز میان ايشان پديد آيدش است بر دو اصل كثيف(ناطق، اساس).

از نظر اسماعيليه از كلمه امر (كن) بارى تعالى عقل كل با عقل اول كه از آن به قلم نيز تعبير شده است.اوّل ما خلق اللّه العقل و اول ما خلق اللّه من خلقه بالقلم.پس از آفرينش عقل اوّل يا نفس كل، از كلمه امر، توسط عقل وجود يافت از آن به ثانى، تالى، معلول، نفس، قدر و لوح نيز تعبير شده است.

اسماعيليان از عقل كل و نفس كل به عنوان اصلین ياد مى‌كنند كه همه موجودات روحانى و جسمانى به واسطهآنها وجود يافته‌اند بعد از این مرتبه دو اصل روحانى، سه فرع روحانى جدّ، فتح و خيال كه همان اسرافيل، میکائيل و جبرئيل هستند به شمار مى‌آيند.جدّ، قوّت امر را از نفس كل مى‌پذيرد و به فتح مى‌رساند و فتح آن را به خيال مى‌رساند.عقل، نفس، جدّ، فتح و خيال حدود عالم روحانى به حساب مى‌آيند.