۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
کتاب حاضر، از جمله مهمترین منابع صحابهنگاری قرن سوم تا چهارم هجری است که همانند سایر منابع معرفتی در حوزه تاریخ، پدیدهای شفاف و خنثی نیست که واقعیتهای اجتماعی، سیاسی و مذهبی را عیناً بازنمایی نماید، بلکه پدیدهای پیچیده و عقیدتی است که حقایق را تحریف و یا پنهان میکند <ref>ر.ک: همان، ص55</ref>. | کتاب حاضر، از جمله مهمترین منابع صحابهنگاری قرن سوم تا چهارم هجری است که همانند سایر منابع معرفتی در حوزه تاریخ، پدیدهای شفاف و خنثی نیست که واقعیتهای اجتماعی، سیاسی و مذهبی را عیناً بازنمایی نماید، بلکه پدیدهای پیچیده و عقیدتی است که حقایق را تحریف و یا پنهان میکند<ref>ر.ک: همان، ص55</ref>. | ||
از جمله ویژگیهای این اثر، عبارت است از «بازتاب نزاع بر سر معنای امامت»؛ بدین بیان که نزاع بین دو گفتمان تشیع و تسنن از تقابل بر سر معنای امامت آغاز شد. در گفتمان سیاسی - مذهبی اهل سنت، خلافت از مناصبی است که قدرت خود را از امت میگیرد و بر همه اعمال میکند که برای نخستین بار هنگام بیعت با ابوبکر، این معنا از امام، متداول گردید، ولی شیعیان با استناد به واقعه غدیر، انتخاب امام را از حقوق انحصاری رسول خدا(ص) دانسته و شالوده اصلی فلسفه سیاسی خویش را که مبتنی بر امامت منصوص الهی بود، ارائه کردند. بررسی تراجم خلفای سهگانه و [[امام على(ع)|علی(ع)]] در اثر حاضر نیز بازتابی از این تقابل گفتمانی در متن است. [[نسائی، احمد بن علی|نسایی]] در معنای امامت، بهواسطه دو مفهوم خلیفه و بیعت، به گفتمان اهل سنت نزدیک میگردد و در مقابل به ساختارشکنی نشانههای گفتمان تشیع در امامت منصوص الهی میپردازد<ref>ر.ک: همان، ص65</ref>. | از جمله ویژگیهای این اثر، عبارت است از «بازتاب نزاع بر سر معنای امامت»؛ بدین بیان که نزاع بین دو گفتمان تشیع و تسنن از تقابل بر سر معنای امامت آغاز شد. در گفتمان سیاسی - مذهبی اهل سنت، خلافت از مناصبی است که قدرت خود را از امت میگیرد و بر همه اعمال میکند که برای نخستین بار هنگام بیعت با ابوبکر، این معنا از امام، متداول گردید، ولی شیعیان با استناد به واقعه غدیر، انتخاب امام را از حقوق انحصاری رسول خدا(ص) دانسته و شالوده اصلی فلسفه سیاسی خویش را که مبتنی بر امامت منصوص الهی بود، ارائه کردند. بررسی تراجم خلفای سهگانه و [[امام على(ع)|علی(ع)]] در اثر حاضر نیز بازتابی از این تقابل گفتمانی در متن است. [[نسائی، احمد بن علی|نسایی]] در معنای امامت، بهواسطه دو مفهوم خلیفه و بیعت، به گفتمان اهل سنت نزدیک میگردد و در مقابل به ساختارشکنی نشانههای گفتمان تشیع در امامت منصوص الهی میپردازد<ref>ر.ک: همان، ص65</ref>. | ||