۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
لطائف الذخيرة و طرائف الجزيرة: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ابن مماتي، اسعد بن مهذب' به 'ابن مماتی، اسعد بن مهذب') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
}} | }} | ||
'''لطائف الذخيرة و طرائف الجزيرة'''، تلخیصی است از اسعد بن مهذب بن زکریا بن | '''لطائف الذخيرة و طرائف الجزيرة'''، تلخیصی است از [[ابن مماتی، اسعد بن مهذب|اسعد بن مهذب بن زکریا بن ابی‌ملیح]]، معروف به [[ابن مماتی، اسعد بن مهذب|ابن مماتی]] (متوفی 606ق) از کتاب «[[الذخيرة في محاسن أهل الجزيرة]]» اثر[[ابن بسام، علی بن بسام|ابوالحسن علی بن بسام شنترینی]] که با تحقیق [[مجلي، نسيم|نسیم مجلی]]، به زیور طبع، آراسته گردیده است. | ||
«[[الذخيرة في محاسن أهل الجزيرة]]»، کتابی است که نویسنده در آن، اشعار شاعران و نیز نثر نویسندگان قرن پنجم و شرح حال انبوهی از خلفا، امیران و وزیران را آورده است. انگیزه ابن بسام در تألیف «الذخيرة» بنا به گفته خود وی، عشق شدید به سرزمین نیاکان است. حضور فرهنگ خاورزمین در اندلس و اعتماد و اعتقاد بیش از حد مردم به آن، کار را به جایی کشانده بود که اندلسیان در هرچه شرقی بود، به دیده اعجاب می‌نگریستند و در مقابل آن خویشتن را حقیر می‌انگاشتند. حال آنکه دیار اندلس خود به چهره‌های تابناک علم و ادب آکنده است. وی از بیم گمنام ماندن مشاهیر آن دیار دست به کار تألیف این کتاب ارزشمند می‌شود. این کتاب علاوه بر جنبه ادبى، از اهمیت تاریخى وسیعى نیز برخوردار است؛ زیرا کتاب هم شرح حال انبوهى از خلفا و وزیران و امیران را در بر دارد و هم به رابطه شاعران و کاتبان با دربارهای اندلس و حوادث تاریخى اشاره کرده است. این کار نه بر حسب تصادف، که به عمد و از سر هوشیاری صورت گرفته است؛ زیرا او خود گوید که «برخى از محنت‌هایى را که گریبانگیر سده 5ق بوده، شرح کرده و پرده از روی فتنه‌های آن برگرفته است...». نویسنده بااین‌همه دانش و هوش، جانب فروتنى را رها نکرده، مى‌گوید که او چیز بدیع و غریبى نیاورده و ادعا نمى‌کند که طرحى نو درافکنده است<ref>[[آذرنوش، آذرتاش]]؛ ارزنده، مهران، 1377، ج3، ص111</ref> | «[[الذخيرة في محاسن أهل الجزيرة]]»، کتابی است که نویسنده در آن، اشعار شاعران و نیز نثر نویسندگان قرن پنجم و شرح حال انبوهی از خلفا، امیران و وزیران را آورده است. انگیزه [[ابن بسام، علی بن بسام|ابن بسام]] در تألیف «الذخيرة» بنا به گفته خود وی، عشق شدید به سرزمین نیاکان است. حضور فرهنگ خاورزمین در اندلس و اعتماد و اعتقاد بیش از حد مردم به آن، کار را به جایی کشانده بود که اندلسیان در هرچه شرقی بود، به دیده اعجاب می‌نگریستند و در مقابل آن خویشتن را حقیر می‌انگاشتند. حال آنکه دیار اندلس خود به چهره‌های تابناک علم و ادب آکنده است. وی از بیم گمنام ماندن مشاهیر آن دیار دست به کار تألیف این کتاب ارزشمند می‌شود. این کتاب علاوه بر جنبه ادبى، از اهمیت تاریخى وسیعى نیز برخوردار است؛ زیرا کتاب هم شرح حال انبوهى از خلفا و وزیران و امیران را در بر دارد و هم به رابطه شاعران و کاتبان با دربارهای اندلس و حوادث تاریخى اشاره کرده است. این کار نه بر حسب تصادف، که به عمد و از سر هوشیاری صورت گرفته است؛ زیرا او خود گوید که «برخى از محنت‌هایى را که گریبانگیر سده 5ق بوده، شرح کرده و پرده از روی فتنه‌های آن برگرفته است...». نویسنده بااین‌همه دانش و هوش، جانب فروتنى را رها نکرده، مى‌گوید که او چیز بدیع و غریبى نیاورده و ادعا نمى‌کند که طرحى نو درافکنده است<ref>[[آذرنوش، آذرتاش]]؛ ارزنده، مهران، 1377، ج3، ص111</ref> | ||
اصل کتاب در چهار قسم، در چهار جلد تنظیم شده، اما ابن مماتی مطالب آن را در یک جلد، در سه فن، تلخیص نموده است. در فن نخست، به اشعار شعرایی همچون: ابوعمر احمد بن دراج قسطی، وزیر ابومغیره عبدالوهاب بن عزام، ذوالوزارتین ابوالولید بن زیدون، ابوعبدالله بن حناط کفیف، ابومحمد صقلی، ابوالولید حسان ابی‌مصیصی و ابومروان بن عبدالملک بن رزین پرداخته شده<ref>ر.ک: متن کتاب، ص55-169</ref> | اصل کتاب در چهار قسم، در چهار جلد تنظیم شده، اما [[ابن مماتی، اسعد بن مهذب|ابن مماتی]] مطالب آن را در یک جلد، در سه فن، تلخیص نموده است. در فن نخست، به اشعار شعرایی همچون: ابوعمر احمد بن دراج قسطی، وزیر ابومغیره عبدالوهاب بن عزام، ذوالوزارتین ابوالولید بن زیدون، ابوعبدالله بن حناط کفیف، ابومحمد صقلی، ابوالولید حسان ابی‌مصیصی و ابومروان بن عبدالملک بن رزین پرداخته شده<ref>ر.ک: متن کتاب، ص55-169</ref> | ||
در فن دوم، از بزرگانی همچون: ابوولید بن زیدون، ابن رومی، ابن بسام و ابوبکر دانی، معروف به ابن لبانه سخن به میان آمده است<ref>همان، ص201-239</ref> | در فن دوم، از بزرگانی همچون: ابوولید بن زیدون، ابن رومی، [[ابن بسام، علی بن بسام|ابن بسام]] و ابوبکر دانی، معروف به ابن لبانه سخن به میان آمده است<ref>همان، ص201-239</ref> | ||
در آخرین فن، ضمن اشاره به اسباب زوال دولت امویون در اندلس، به ذکر اخبار افرادی همچون: وزیر عیسی بن سعید، ابومحمد بن | در آخرین فن، ضمن اشاره به اسباب زوال دولت امویون در اندلس، به ذکر اخبار افرادی همچون: وزیر عیسی بن سعید، [[ابن حزم، علی بن احمد|ابومحمد بن حزم]]، قاسم بن حمود علی اشبیلیه، وزیر ابوبکر بن عمار و... پرداخته شده است<ref>همان، ص293-359</ref> | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||