۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'عبدالمحمد آيتى' به 'عبدالمحمد آیتی') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR08368.jpg|بندانگشتی|خوانساری، محمد]] | [[پرونده:NUR08368.jpg|بندانگشتی|خوانساری، محمد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |خوانساری، محمد | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" | | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |1300ش | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |اصفهان | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |پنجشنبه 13 اسفند سال 1388ش | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[شعرانی، ابوالحسن|ابوالحسن شعرانى]] | ||
[[علىاكبر سياسى]] | |||
[[تونی، عبدالله بن محمد|فاضل تونى]] | |||
[[مهدوی، یحیی|يحيى مهدوى]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[فرهنگ اصطلاحات منطقی به انضمام واژه نامه فرانسه و انگلیسی]] | ||
|-class= | |||
[[ایساغوجی و مقولات]] | |||
[[إيقاظ النائمين]] | |||
[[صرف و نحو و اصول تجزیه و ترکیب]] | |||
|- class="articleCode" | |||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE08368AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''محمد خوانسارى'''، در سال 1300ش، در اصفهان به دنيا آمد. پس از طى دوره ابتدايى در مدرسه ايران، دوره متوسطه را در دبيرستان سعدى اصفهان به پايان رساند. پس از انجام تحصيلات مقدماتى و بعد از مدتى پرداختن به تحصيلات حوزوى، جهت ادامه تحصيلات كلاسيك وارد دانشسراى مقدماتى شد. | '''محمد خوانسارى''' (1300-1388ش)، استاد برجسته فلسفه و یكی از بزرگترین منطقدانان دوران معاصر، چهره ماندگار در رشته منطق (1382ش)، نشان انجمن آثار و مفاخر فرهنگی (1384ش)، چهرهی برگزیدهی فرهنگستان زبان و ادب فارسی ( 1385ش) | ||
== ولادت == | |||
در سال 1300ش، در اصفهان به دنيا آمد. | |||
== تحصیلات == | |||
پس از طى دوره ابتدايى در مدرسه ايران، دوره متوسطه را در دبيرستان سعدى اصفهان به پايان رساند. پس از انجام تحصيلات مقدماتى و بعد از مدتى پرداختن به تحصيلات حوزوى، جهت ادامه تحصيلات كلاسيك وارد دانشسراى مقدماتى شد. | |||
در سال 1319، به اخذ ديپلم دانشسراى مقدماتى نايل شد. از آنجا كه رتبه دوم را دارا بود جهت ادامه تحصيل در دانشسراى عالى به تهران آمد. از استادان بنامش در اين دوره مىتوان از مرحوم [[همایی، جلالالدین|جلالالدين همايى]]، مرحوم رضازاده شفق و مرحوم مدرس رضوى نام برد. انتقال به تهران، در ادامه مسير علمى و تكميل تحصيلاتش نقش بسزايى داشت. | در سال 1319، به اخذ ديپلم دانشسراى مقدماتى نايل شد. از آنجا كه رتبه دوم را دارا بود جهت ادامه تحصيل در دانشسراى عالى به تهران آمد. از استادان بنامش در اين دوره مىتوان از مرحوم [[همایی، جلالالدین|جلالالدين همايى]]، مرحوم رضازاده شفق و مرحوم مدرس رضوى نام برد. انتقال به تهران، در ادامه مسير علمى و تكميل تحصيلاتش نقش بسزايى داشت. | ||
خط ۳۹: | خط ۵۷: | ||
قسمتى از شرح منظومه حاجى سبزوارى و قسمتى از شرح اشارات را هم در محضر حاج ميرزا [[شعرانی، ابوالحسن|ابوالحسن شعرانى]] تلمذ نمود و بعدها در مقابله و تصحيح كتاب «مصباح الهداية» [[همایی، جلالالدین|جلالالدين همائى]] با وى به همكارى پرداخت. | قسمتى از شرح منظومه حاجى سبزوارى و قسمتى از شرح اشارات را هم در محضر حاج ميرزا [[شعرانی، ابوالحسن|ابوالحسن شعرانى]] تلمذ نمود و بعدها در مقابله و تصحيح كتاب «مصباح الهداية» [[همایی، جلالالدین|جلالالدين همائى]] با وى به همكارى پرداخت. | ||
در سال 1321ش و پس از پايان دوران دانشسراى عالى، براى انجام تحصيلات دانشگاهى در رشته فلسفه، وارد دانشگاه تهران شد و در رشته فلسفه و علوم تربيتى شروع به تحصيل كرد. در اين سالها نيز تحت تعليم بزرگانى چون مرحوم دكتر يحيى | در سال 1321ش و پس از پايان دوران دانشسراى عالى، براى انجام تحصيلات دانشگاهى در رشته فلسفه، وارد دانشگاه تهران شد و در رشته فلسفه و علوم تربيتى شروع به تحصيل كرد. در اين سالها نيز تحت تعليم بزرگانى چون مرحوم دكتر [[مهدوی، یحیی|يحيى مهدوى]]، [[علىاكبر سياسى]]، مرحوم [[تونی، عبدالله بن محمد|فاضل تونى]] و مرحوم [[بهار، محمدتقی|ملكالشعراى بهار]] بود. | ||
در سال 1323ش و با اخذ مدرک فلسفه و علوم تربيتى، فارغالتحصيل گرديد، سپس به دعوت دكتر سياسى، رئيس وقت دانشگاه تهران، با رتبه دبيرى به تدريس در دانشگاه پرداخت. | در سال 1323ش و با اخذ مدرک فلسفه و علوم تربيتى، فارغالتحصيل گرديد، سپس به دعوت دكتر سياسى، رئيس وقت دانشگاه تهران، با رتبه دبيرى به تدريس در دانشگاه پرداخت. | ||
خط ۵۱: | خط ۶۹: | ||
در حين تدريس در دانشگاه، تحصيلاتش را در رشته ادبيات فارسى آغاز نمود و در سال 1329 با احراز رتبه اول در آن رشته نيز موفق به كسب مدرک ليسانس شد. در فاصله سالهاى 1332 تا 1339ش، موفق به گذراندن تمامى دروس دوره دكتراى زبان و ادبيات فارسى شد. موضوع رساله خود را «توصيف كيفيات نفسانى در مثنوى مولانا» قرار داد و استاد راهنمايش در اين رساله، [[فروزانفر، بدیعالزمان|بديعالزمان فروزانفر]] بود. | در حين تدريس در دانشگاه، تحصيلاتش را در رشته ادبيات فارسى آغاز نمود و در سال 1329 با احراز رتبه اول در آن رشته نيز موفق به كسب مدرک ليسانس شد. در فاصله سالهاى 1332 تا 1339ش، موفق به گذراندن تمامى دروس دوره دكتراى زبان و ادبيات فارسى شد. موضوع رساله خود را «توصيف كيفيات نفسانى در مثنوى مولانا» قرار داد و استاد راهنمايش در اين رساله، [[فروزانفر، بدیعالزمان|بديعالزمان فروزانفر]] بود. | ||
از اساتيد بنامش در اين دوره مىتوان از [[فروزانفر، بدیعالزمان|بديعالزمان فروزانفر]]، [[همایی، جلالالدین|جلالالدين همايى]]، [[بهمنیار، احمد|احمد بهمنيار]]، ميرزا عبدالعظيم خان قريب، ابراهیم | از اساتيد بنامش در اين دوره مىتوان از [[فروزانفر، بدیعالزمان|بديعالزمان فروزانفر]]، [[همایی، جلالالدین|جلالالدين همايى]]، [[بهمنیار، احمد|احمد بهمنيار]]، ميرزا عبدالعظيم خان قريب، [[ابراهیم پورداوود]]، صادق كيا، دكتر حسين خطيبى نام برد. سپس جهت مطالعات علمى و تكميل تحصيلات به فرانسه رفت و در دانشگاه سوربن پاريس به تحصيل پرداخت. | ||
در دانشگاه سوربن، از محضر اساتيد بزرگ و برجستهاى چون پروفسور پواريه، ژان وال، برنشويگ و پياژه بهره برد. درس اصلىاش در اين دوران، منطق [[ارسطو]]يى بود كه آن را از محضر پواريه آموخت. همچنين با حضور ممتد در كلاسهاى پروفسور ژان | در دانشگاه سوربن، از محضر اساتيد بزرگ و برجستهاى چون پروفسور پواريه، ژان وال، برنشويگ و پياژه بهره برد. درس اصلىاش در اين دوران، منطق [[ارسطو]]يى بود كه آن را از محضر پواريه آموخت. همچنين با حضور ممتد در كلاسهاى پروفسور [[ژان پياژه]]، نظريهپرداز نامدار سوئيسى، معرفتشناسى تكوينى را نيز به بهترين شكل ممكن ياد گرفت. | ||
در سال 1340، موفق به دريافت درجه دكترى در منطق و فلسفه با عالىترين درجه گرديد. پس از مراجعت از فرانسه، به تدريس در دانشگاه تهران ادامه داد و براى سالها، تدريس درسهاى: منطق، فلسفه عمومى، صرف و نحو متون فارسى فلسفى و فلسفه اسلامى را بر عهده داشت. در سال 1361ش و در سن 61 سالگى به درخواست خود، از دانشكده فلسفه و ادبيات دانشگاه تهران بازنشسته شد، اما به گواه تأليفات و تصدىهاى علمىاش، بعد از دوران بازنشستگى نيز خود را فارغ از دانش و پژوهش نيافت و همچنان به تلاشهاى علمى و فلسفى ادامه داد. | در سال 1340، موفق به دريافت درجه دكترى در منطق و فلسفه با عالىترين درجه گرديد. پس از مراجعت از فرانسه، به تدريس در دانشگاه تهران ادامه داد و براى سالها، تدريس درسهاى: منطق، فلسفه عمومى، صرف و نحو متون فارسى فلسفى و فلسفه اسلامى را بر عهده داشت. در سال 1361ش و در سن 61 سالگى به درخواست خود، از دانشكده فلسفه و ادبيات دانشگاه تهران بازنشسته شد، اما به گواه تأليفات و تصدىهاى علمىاش، بعد از دوران بازنشستگى نيز خود را فارغ از دانش و پژوهش نيافت و همچنان به تلاشهاى علمى و فلسفى ادامه داد. | ||
خط ۶۵: | خط ۸۳: | ||
ايشان در سال 1382 در سومين همايش چهرههاى ماندگار بهعنوان چهره ماندگار در رشته منطق معرفى شد و همچنين در سال 1384 بهپاس خدمات بىشمار علمى و فرهنگى، موفق به دريافت نشان انجمن آثار و مفاخر فرهنگى شدند. | ايشان در سال 1382 در سومين همايش چهرههاى ماندگار بهعنوان چهره ماندگار در رشته منطق معرفى شد و همچنين در سال 1384 بهپاس خدمات بىشمار علمى و فرهنگى، موفق به دريافت نشان انجمن آثار و مفاخر فرهنگى شدند. | ||
== وفات == | |||
ايشان پس از طى يك دوره بيمارى، در شامگاه پنجشنبه 13 اسفند سال 1388ش در تهران درگذشت. در وصيتنامهاش خواسته بود كه پس از مرگ، پيكرش از دانشگاه تهران تشييع گردد، پس به خواسته او عمل شد و پيكرش، ساعت 9 صبح روز يكشنبه، 16 اسفند از مقابل مسجد دانشگاه تهران بهسوى بهشت زهرا تشييع گرديد و در قطعه ناموران بهشت زهرا به خاک سپرده شد. | ايشان پس از طى يك دوره بيمارى، در شامگاه پنجشنبه 13 اسفند سال 1388ش در تهران درگذشت. در وصيتنامهاش خواسته بود كه پس از مرگ، پيكرش از دانشگاه تهران تشييع گردد، پس به خواسته او عمل شد و پيكرش، ساعت 9 صبح روز يكشنبه، 16 اسفند از مقابل مسجد دانشگاه تهران بهسوى بهشت زهرا تشييع گرديد و در قطعه ناموران بهشت زهرا به خاک سپرده شد. | ||
ویرایش