۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
دیوان حکیم هیدجی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|'' خداوند داناست بر خویشتن''|2='' همه آفریده بدو تکیه‌زن''}} | {{ب|'' خداوند داناست بر خویشتن''|2='' همه آفریده بدو تکیه‌زن''}} | ||
{{ب|'' چسان آگاه از کرده خویش حق''|2='' نباشد ألا يعلم من خلق''}} | {{ب|'' چسان آگاه از کرده خویش حق''|2='' نباشد ألا يعلم من خلق''}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
{{ب|'' به کردار خویش است هرکس گرو''|2='' که پاشید جو، کرد گندم درو؟''}} | {{ب|'' به کردار خویش است هرکس گرو''|2='' که پاشید جو، کرد گندم درو؟''}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
مصرع اول برگرفته از: «كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ''' ﴿المدثر: 38﴾؛ «هرکسى در گروِ دستاورد خویش است»<ref>ر.ک: همان</ref>.''' | مصرع اول برگرفته از: «كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ''' ﴿المدثر: 38﴾؛ «هرکسى در گروِ دستاورد خویش است»<ref>ر.ک: همان</ref>.''' | ||
| خط ۷۹: | خط ۸۰: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|'' به گیتی پی شادمانی است غم''|2='' گل و خار روییده پهلوی هم''}} | {{ب|'' به گیتی پی شادمانی است غم''|2='' گل و خار روییده پهلوی هم''}} | ||
{{ب|'' هم‌آغوش رنج است آسودگی''|2='' رود مرگ هم‌دوش با زندگی''}} | {{ب|'' هم‌آغوش رنج است آسودگی''|2='' رود مرگ هم‌دوش با زندگی''}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
برگرفته از: '''فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً''' ﴿الشرح: 5 و 6﴾؛ «پس [بدان که] با دشوارى، آسانى است؛ آرى، با دشوارى، آسانى است»<ref>ر.ک: همان</ref>. | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۹۸: | خط ۹۹: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|'' چنین است در نامه ایزدی''|2='' جزای بدی نیست جز یک بدی''}} | {{ب|'' چنین است در نامه ایزدی''|2='' جزای بدی نیست جز یک بدی''}} | ||
{{ب|'' هر آن کس که نیکی بهجای آورد به یک ده برابر جزا میدهد''}} | {{ب|'' هر آن کس که نیکی بهجای آورد به یک ده برابر جزا میدهد''}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
| خط ۱۱۱: | خط ۱۱۲: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|'' به آدم چو ابلیس شد رشکبر''|2='' ز فرمان داور بتابید سر''}} | {{ب|'' به آدم چو ابلیس شد رشکبر''|2='' ز فرمان داور بتابید سر''}} | ||
{{ب|'' که من ز آتشم آتش تابناک''|2='' نشاید فرود آورد سر به خاک''}} | {{ب|'' که من ز آتشم آتش تابناک''|2='' نشاید فرود آورد سر به خاک''}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
| خط ۱۲۲: | خط ۱۲۳: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|'' پیمبر که اندیشه کیش داشت''|2='' پس از خویش وی را به مردم گماشت''}} | {{ب|'' پیمبر که اندیشه کیش داشت''|2='' پس از خویش وی را به مردم گماشت''}} | ||
{{ب|'' گرفتش کمر روز خم غدیر''|2='' در آن دشت بردش به بالا ز زیر''}} | {{ب|'' گرفتش کمر روز خم غدیر''|2='' در آن دشت بردش به بالا ز زیر''}} | ||
{{ب|'' بفرمود کای مردم این حیدر است ''|2='' مرا یاور و بر شما سرور است''}} | {{ب|'' بفرمود کای مردم این حیدر است ''|2='' مرا یاور و بر شما سرور است''}} | ||
{{ب|'' خدا را اگر چشم و دست است و گوش ''|2='' مرا هم تن و جان و مغز است و هوش''}} | {{ب|'' خدا را اگر چشم و دست است و گوش ''|2='' مرا هم تن و جان و مغز است و هوش''}} | ||
{{ب|'' هر آن کس که او را منم پیشوای''|2='' علی پیشوا باشدش رهنمای''}} | {{ب|'' هر آن کس که او را منم پیشوای''|2='' علی پیشوا باشدش رهنمای''}} | ||
{{ب|'' خدایا به یار علی باش یار''|2='' کسی را که خوارش کند خوار دار''}} | {{ب|'' خدایا به یار علی باش یار''|2='' کسی را که خوارش کند خوار دار''}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
| خط ۱۳۳: | خط ۱۳۴: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|'' پیمبر که را گفت در راستی''|2='' تو از من چو هارون موساستی'' | {{ب|'' پیمبر که را گفت در راستی''|2='' تو از من چو هارون موساستی''}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||