أسماء خيل العرب و أنسابها و ذكر فرسانها: تفاوت میان نسخه‌ها

أسماء خيل العرب و أنسابها و ذكر فرسانها (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۷ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۵۹

۹۹ بایت اضافه‌شده ، ‏۷ آوریل ۲۰۲۰

بدون خلاصۀ ویرایش

A-esmaili@noornet.net

۶۱٬۱۸۹

ویرایش

@@ خط ۵۵: / خط ۵۵: @@
 کمال‌الدین دمیری (متوفی 808ق) از سنن بیهقی در کتاب بیوع نقل کرده است: «عبدالرحمن بن عوف اسبی را از عثمان بن عفان به چهل هزار خرید». این اهتمام عرب به اسب‌ها نه برای زینت و تفاخر بلکه وسیله‌ای برای عزت و پیروزی بوده است؛ پس عرب همان‌طور که به طبعش متکبر بوده، به حکم ضرورت زندگیش جنگجویی بی‌پروا بوده است. و تملک او بر اسب اصیل در گذشته یعنی پیروزی و غلبه در زدوخوردها حمله کننده باشد یا مدافع<ref>ر.ک: همان، ص19-18</ref>‏.
-اسلام بر عقیده رتبه و موقعیت اسب باقی ماند؛ بلکه در ترغیب بر اهتمام به آن اغراق نمود تا اینکه مرکب حمل رسالت آسمانی به‌سوی آفاق باشد؛ همچنان‌که اهمیت خدا و رسول حاکی از اهمیت جایگاه اسب به‌عنوان نماد قدرت و وسیله‌ای برای رفعت دین و دینداران است؛ از جمله مظاهر آن قسم یاد کردن خداوند متعال به اسب است: '''سوگند به مادیان‌هایی که با همهمه تازانند و با سم[های] خود از سنگ آتش می‌جهانند و برق [از سنگ] همی‌جهانند و صبحگاهان هجوم آرند و با آن [یورش] گردی برانگیزند و بدان [هجوم] در دل گروهی درآیند'''<ref>ر.ک: العادیات، 5-1</ref>‏ و خداوند متعال اسب را برجسته‌ترین وسایل قدرت و علامتی باقی برای قدتر در طول همه اعصار دانسته است؛ پس در قرآن کریم دعوت به مداومت آمادگی برای دلیری در جنگ و رویارویی با دشمن کرده است و اسب را ذکر کرده نه دیگر اسباب قدرت را: '''و اعدوا لهم ما استطعتم من قوة و من رباط الخیل، ترهبون به عدو الله و عدوکم...'''<ref>ر.ک: الانفال: 60</ref>‏<ref>مقدمه، ص21</ref>‏.
+اسلام بر عقیده رتبه و موقعیت اسب باقی ماند؛ بلکه در ترغیب بر اهتمام به آن اغراق نمود تا اینکه مرکب حمل رسالت آسمانی به‌سوی آفاق باشد؛ همچنان‌که اهمیت خدا و رسول حاکی از اهمیت جایگاه اسب به‌عنوان نماد قدرت و وسیله‌ای برای رفعت دین و دینداران است؛ از جمله مظاهر آن قسم یاد کردن خداوند متعال به اسب است: '''سوگند به مادیان‌هایی که با همهمه تازانند و با سم[های] خود از سنگ آتش می‌جهانند و برق [از سنگ] همی‌جهانند و صبحگاهان هجوم آرند و با آن [یورش] گردی برانگیزند و بدان [هجوم] در دل گروهی درآیند'''<ref>ر.ک: العادیات، 5-1</ref>‏ و خداوند متعال اسب را برجسته‌ترین وسایل قدرت و علامتی باقی برای قدتر در طول همه اعصار دانسته است؛ پس در قرآن کریم دعوت به مداومت آمادگی برای دلیری در جنگ و رویارویی با دشمن کرده است و اسب را ذکر کرده نه دیگر اسباب قدرت را: '''وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ...'''<ref>ر.ک: الانفال: 60</ref>‏<ref>مقدمه، ص21</ref>‏.
 همچنین احادیث نبوی نیز بر تکریم اسب متفقند؛ از جمله این تکریم‌ها فتوای جمهور فقها بر بخشودگی اسب از پرداخت زکات است؛ مستند به کلام رسول‌الله(ص): «لیس علی المسلم في عبده و لا فرسه صدقة». و در روایاتی نیز از بدرفتاری با اسب نهی شده است. در روایات شریفی نیز از اسب به‌عنوان محبوب مردم یاد شده که خیر و برکت را بین مردم پراکنده می‌کند؛ همانطور که دمیری در حدیث صحیحی از جریر بن عبدالله از رسول‌الله(ص) نقل کرده است: «دیدم که رسول‌الله(ص) موی پیشانی اسبش را با انگشتانش می‌پیچد و می‌گوید: اسب با موی پیشانیش تا روز قیامت به خیر گرده خورده که عبارت از اجرت و غنیمت است»<ref>ر.ک: مقدمه، ص21-22</ref>‏.