۶۱٬۱۸۹
ویرایش
أسماء خيل العرب و أنسابها و ذكر فرسانها: تفاوت میان نسخهها
أسماء خيل العرب و أنسابها و ذكر فرسانها (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۷ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۵۷
، ۷ آوریل ۲۰۲۰بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر = NUR14359J1.jpg | عنوان = أسماء خيل العرب و أنسابها و ذكر...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
# ابن اعرابی (متوفی 231ق) در کتابش: «أسماء خیل العرب و فرسانها». | # ابن اعرابی (متوفی 231ق) در کتابش: «أسماء خیل العرب و فرسانها». | ||
# محمد بن حبیب (متوفی 245ق) در کتابش: «أنساب الإبل و الخیل». | # محمد بن حبیب (متوفی 245ق) در کتابش: «أنساب الإبل و الخیل». | ||
همچنین دانشمندان دیگری نیز ابوابی از کتب خویش را به این موضوع اختصاص دادهاند: ابن قتیبه (متوفی 276ق) در کتابش عیون الأخبار؛ ابوعلی قالی (متوفی 356ق) در کتابش «النوادر»؛ همچنین ابن سیده (متوفی 458ق) در کتابش «المخصص» باب گستردهای در بیش از هفتاد صفحه را به این موضوع پرداخت و نام 218 اسب را ذکر کرد که بزرگترین عددی است که در منابع تا آن عصر گردآوری شده بود...<ref>ر.ک: مقدمه، ص8-7</ref>. | همچنین دانشمندان دیگری نیز ابوابی از کتب خویش را به این موضوع اختصاص دادهاند: ابن قتیبه (متوفی 276ق) در کتابش عیون الأخبار؛ ابوعلی قالی (متوفی 356ق) در کتابش «النوادر»؛ همچنین ابن سیده (متوفی 458ق) در کتابش «المخصص» باب گستردهای در بیش از هفتاد صفحه را به این موضوع پرداخت و نام 218 اسب را ذکر کرد که بزرگترین عددی است که در منابع تا آن عصر گردآوری شده بود...<ref>ر.ک: مقدمه، ص8-7</ref>. | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۴: | ||
اسلام بر عقیده رتبه و موقعیت اسب باقی ماند؛ بلکه در ترغیب بر اهتمام به آن اغراق نمود تا اینکه مرکب حمل رسالت آسمانی بهسوی آفاق باشد؛ همچنانکه اهمیت خدا و رسول حاکی از اهمیت جایگاه اسب بهعنوان نماد قدرت و وسیلهای برای رفعت دین و دینداران است؛ از جمله مظاهر آن قسم یاد کردن خداوند متعال به اسب است: '''سوگند به مادیانهایی که با همهمه تازانند و با سم[های] خود از سنگ آتش میجهانند و برق [از سنگ] همیجهانند و صبحگاهان هجوم آرند و با آن [یورش] گردی برانگیزند و بدان [هجوم] در دل گروهی درآیند'''<ref>ر.ک: العادیات، 5-1</ref> و خداوند متعال اسب را برجستهترین وسایل قدرت و علامتی باقی برای قدتر در طول همه اعصار دانسته است؛ پس در قرآن کریم دعوت به مداومت آمادگی برای دلیری در جنگ و رویارویی با دشمن کرده است و اسب را ذکر کرده نه دیگر اسباب قدرت را: '''و اعدوا لهم ما استطعتم من قوة و من رباط الخیل، ترهبون به عدو الله و عدوکم...'''<ref>ر.ک: الانفال: 60</ref><ref>مقدمه، ص21</ref>. | اسلام بر عقیده رتبه و موقعیت اسب باقی ماند؛ بلکه در ترغیب بر اهتمام به آن اغراق نمود تا اینکه مرکب حمل رسالت آسمانی بهسوی آفاق باشد؛ همچنانکه اهمیت خدا و رسول حاکی از اهمیت جایگاه اسب بهعنوان نماد قدرت و وسیلهای برای رفعت دین و دینداران است؛ از جمله مظاهر آن قسم یاد کردن خداوند متعال به اسب است: '''سوگند به مادیانهایی که با همهمه تازانند و با سم[های] خود از سنگ آتش میجهانند و برق [از سنگ] همیجهانند و صبحگاهان هجوم آرند و با آن [یورش] گردی برانگیزند و بدان [هجوم] در دل گروهی درآیند'''<ref>ر.ک: العادیات، 5-1</ref> و خداوند متعال اسب را برجستهترین وسایل قدرت و علامتی باقی برای قدتر در طول همه اعصار دانسته است؛ پس در قرآن کریم دعوت به مداومت آمادگی برای دلیری در جنگ و رویارویی با دشمن کرده است و اسب را ذکر کرده نه دیگر اسباب قدرت را: '''و اعدوا لهم ما استطعتم من قوة و من رباط الخیل، ترهبون به عدو الله و عدوکم...'''<ref>ر.ک: الانفال: 60</ref><ref>مقدمه، ص21</ref>. | ||
همچنین احادیث نبوی نیز بر تکریم اسب متفقند؛ از جمله این تکریمها فتوای جمهور فقها بر بخشودگی اسب از پرداخت زکات است؛ مستند به کلام رسولالله(ص): «لیس علی المسلم في عبده و لا فرسه صدقة». و در روایاتی نیز از بدرفتاری با اسب نهی شده است. در روایات شریفی نیز از اسب بهعنوان محبوب مردم یاد شده که خیر و برکت را بین مردم پراکنده میکند؛ همانطور که دمیری در حدیث صحیحی از جریر بن عبدالله از رسولالله(ص) نقل کرده است: «دیدم که رسولالله(ص) موی پیشانی اسبش را با انگشتانش میپیچد و میگوید: اسب با موی پیشانیش تا روز قیامت به خیر گرده خورده که عبارت از اجرت و غنیمت است»<ref>ر.ک: مقدمه، ص21-22</ref>. | |||
لازم به توضیح است که آنچه در احادیث نبوی پیشین از تکریم اسب اصیل، و آنچه اختصاص به اسب عربی دارد، تعصب نیست، بلکه حمایت بر ویژگیهای اسب اصیل که در گذشته بهعنوان عربی شناخته میشد و محققان کرامت اسب و رقابت این زمان به جستجوی آن پرداختهاند. این ویژگیها برخی جسمی است که به تناسباندام اسب، علاوه بر قدرت بر مسابقه و رهایی اسب، مربوط میشود. و برخی روحی است که به رفتار اسب و رابطهاش با صاحبش باز میگردد؛ که عبارتند از زکاوت و الفت و وفا و...<ref>ر.ک: همان، ص23</ref>. | لازم به توضیح است که آنچه در احادیث نبوی پیشین از تکریم اسب اصیل، و آنچه اختصاص به اسب عربی دارد، تعصب نیست، بلکه حمایت بر ویژگیهای اسب اصیل که در گذشته بهعنوان عربی شناخته میشد و محققان کرامت اسب و رقابت این زمان به جستجوی آن پرداختهاند. این ویژگیها برخی جسمی است که به تناسباندام اسب، علاوه بر قدرت بر مسابقه و رهایی اسب، مربوط میشود. و برخی روحی است که به رفتار اسب و رابطهاش با صاحبش باز میگردد؛ که عبارتند از زکاوت و الفت و وفا و...<ref>ر.ک: همان، ص23</ref>. | ||