مناسک حج ویژه بانوان (امام خمینی): تفاوت میان نسخه‌ها

#در مورد استطاعت با مهريه، نظر امام خمينى چنين است: زنى كه مهريه‌اش به مقدار مخارج حج يا بيشتر از آن است، اگر شوهرش قدرت پرداخت مهريه را ندارد، زن حق مطالب مهريه را ندارد و مستطيع نيست. اگر شوهر قدرت پرداخت مهريه را دارد، چنانچه مطالبه آن مفسده‌اى ندارد، با فرض اينكه شوهر مخارج زندگى او را مى‌دهد، لازم است مهريه را طلب كند و به حج برود. اگر مطالبه مهريه براى زن مفسده‌اى دارد؛ مثلاً ممكن است به نزاع و طلاق منجر شود، مطالبه آن لازم نيست و در اين صورت زن مستطيع نمى‌باشد. همچنين تفاوت فتاوا در اين مسئله چنين است:

#:آيت‌الله مكارم: حتى اگر منجر به طلاق نشود، ولى مشكلات مهمى در زندگى او حاصل گردد، حج لازم نيست.

آيت‌الله تبريزى: اگر مطالبه مهريه، موجب ناراحتى‌هايى شود كه زن در زندگى‌اش به حرج و مشقت بيفتد، حج بر او واجب نيست <ref>ر.ك: متن كتاب، ص16 و پاورقى 1</ref>.

#در مورد استطاعت بانوان با فروش وسايل تجملى خودشان چنين آمده است: اگر زنى با فروش وسايل اضافى زندگى؛ مثلاً زيورآلاتى كه از نظر قيمت زيادتر از شأن اوست، مى‌تواند مخارج حج را تأمين كند؛ مثلاً گردن‌بند گران‌قيمتى دارد كه مى‌تواند به ارزان‌تر تبديل كند و با تفاوت قيمت آن، حج به‌جا آورد، اگر ساير شرايط را داشته باشد، مستطيع است و بايد به حج برود <ref>ر.ك: همان، ص17</ref>. در اين مسئله، نظر اختلافى مراجع ديگر چنين است:

#يكى از محرمات احرام عبارت است از فُسوق؛ يعنى دروغ گفتن، فحش دادن و فخرفروشى به ديگران. آنچه در بين مردم متعارف است كه مُحرم به ديگرى دوستانه دستور مى‌دهد، يا درخواست مى‌كند، مثلاً مى‌گويد: «يك ليوان آب به من بدهيد»، كه همراه با فخرفروشى به ديگران نمى‌باشد، اشكال ندارد. <ref>همان، ص69</ref>. در اين مسئله نظر اختلافى مراجع ديگر چنين است:

#:آيت‌الله تبريزى: فخر كردن بر ديگران اگر براى اثبات فضيلت و برترى براى خود باشد كه توهين ديگرى را در بر داشته باشد، اين عمل، خودبه‌خود حرام است. آيت‌الله مكارم: بنا بر احتياط واجب فخرفروشى نيز از فسوق است.

#در مورد جِدال ممنوع در حج چنين آمده است: قسم خوردن به «الله» يا ترجمه آن به زبان ديگر؛ مثلاً به «خدا» در مقام اثبات يا رد چيزى، «جدال» است و از محرمات احرام شمرده شده است <ref>همان، ص70</ref>.