۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بلاغت (معانی، بیان و بدیع): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ه‌ی' به 'ه‌ی'
جز (جایگزینی متن - 'سانه' به 'سه‌گانه') |
جز (جایگزینی متن - 'ه‌ی' به 'ه‌ی') |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور = | ||
| کتابخوان همراه نور =33265 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۵: | ||
در بخش بعدی به علم بیان پرداخته و در ابتدا به تعریف آن اشاره نموده و چنین می‌گوید: بیان در لغت کشف و توضیح است و در اصطلاح ادبی عبارت است از ادای معنای واحد به طرق مختلف؛ به این شرط که همگی مبتنی بر تخییل باشند. پس در بیان، بحث بر سر این است که یک معنی را به چند صورت و از چند راه مطرح کنیم<ref>ر.ک: همان، ص71</ref>. | در بخش بعدی به علم بیان پرداخته و در ابتدا به تعریف آن اشاره نموده و چنین می‌گوید: بیان در لغت کشف و توضیح است و در اصطلاح ادبی عبارت است از ادای معنای واحد به طرق مختلف؛ به این شرط که همگی مبتنی بر تخییل باشند. پس در بیان، بحث بر سر این است که یک معنی را به چند صورت و از چند راه مطرح کنیم<ref>ر.ک: همان، ص71</ref>. | ||
در ادامه به سابقه تاریخی علم بیان اشاره می‌کند و شروع آن را به زمان نوشته‌های [[ارسطو]] می‌رساند که در بخش سوم از کتاب | در ادامه به سابقه تاریخی علم بیان اشاره می‌کند و شروع آن را به زمان نوشته‌های [[ارسطو]] می‌رساند که در بخش سوم از کتاب خطابه‌ی خود، از حقیقت، مجاز، استعاره و تشبیه سخن گفته و به این ترتیب باب بحثهای بیانی در غرب و بلکه در جهان را برای نخستین بار گشوده است. پس از وی در قرن‌های دوم و سوم و تحث تأثیر او از طرفی و بحثهای تفسیر و درک قرآن از طرف دیگر، علمای اسلامی به نوشتن کتاب‌هایی پرداختند که در کنار مسائل علم معانی، به بحثهای بیانی هم توجهی صورت می‌گرفت<ref>ر.ک: همان، ص73</ref>. | ||
به دنبال این بحث، از کتب عربی و فارسی‌ای که در | به دنبال این بحث، از کتب عربی و فارسی‌ای که در زمینه‌ی علم بیان نوشته شده، نام می‌برد. سایر مباحث این بخش، همانند سایر کتبی است که در مورد علم بیان نوشته شده است. | ||
در بخش سوم، به تعریف علم بدیع پرداخته و اشاره می‌کند که این علم یکی از شاخه‌های سه‌گانه علم بلاغت است و بدیع در لغت، به دو صورت فاعلی (نوآورنده) و مفعولی (نوآورده‌شده) معنا شده است و موضوع آن طرح مباحث و هنرهایی است که سبب آرایش و زینت کلام می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص121</ref>. | در بخش سوم، به تعریف علم بدیع پرداخته و اشاره می‌کند که این علم یکی از شاخه‌های سه‌گانه علم بلاغت است و بدیع در لغت، به دو صورت فاعلی (نوآورنده) و مفعولی (نوآورده‌شده) معنا شده است و موضوع آن طرح مباحث و هنرهایی است که سبب آرایش و زینت کلام می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص121</ref>. | ||