دیوان عالمتاج قائم‌مقامی (ژاله): تفاوت میان نسخه‌ها

برخی از اشعار بلند ژاله با عنوان‌هایی همچون «گفتگو با چرخ خیاطی»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص69-68</ref>‏، «درد دل با سماور»<ref>ر.ک: همان، ص81-79</ref>‏ و «فر گیسو»<ref>ر.ک: همان، ص144-143</ref>‏، همگی بر جنسیت گرایی زنانه در اشعار وی حکایت دارد؛ زیرا اشیایی مانند چرخ خیاطی و سماور و مانند این‌ها از لوازم مخصوص زنان است. همچنین ابراز حس مادری یکی از زیباترین جلوه‌های عاطفه زنانه در اشعار ژاله است. او که پس از جدایی از همسرش، از فرزندش نیز دور شد، احساسات مادرانه‌اش را به گونه‌های مختلفی در شعرش بروز می‌دهد؛ از جمله در قطعه شعر کوتاهی با عنوان «دور از فرزند» می‌گوید:  

او مدعی بود که از جمیع صنوف شعری تنها به غزل انس می‌ورزد. قصیده‌گویی را دوست نمی‌داشت و برای مثنوی هم موضوعی به خاطرش نمی‌گذشته است و چون غزل‌هایش بر اثر ممارست با آثار شیخ و خواجه<ref>ر.ک: متن کتاب، ص76</ref>‏، به وجود آمده و از انگیزه عشقی تهی بود، لاجرم نمکی نداشت، بهتر آنکه به آتش سپرده شود. از این گذشته، عشق‌بازی با محبوب خیالی و معشوق موهوم، میدانی برای تهمت بستن به او باز می‌کرد و نارواگویی آغاز می‌شد. اما زبان او حتی در یگانه غزلی که از وی باقی مانده، زبان قصیده است و به سبک خراسانی می‌گوید؛ سبکی که گاهی از سنگینی به زبان [[ناصر خسرو|ناصرخسرو]] می‌ماند و زمانی از لطافت با قصاید فرخی مشابه می‌گردد<ref>ر.ک: مقدمه، ص16-15</ref>‏.  

ژاله بر اندام عالی‌ترین مضامین، بکرترین مفاهیم و عمیق‌ترین موضوعات شعری، زیباترین لباس و موزون‌ترین جامه‌ها را پوشانیده و عرایس ابکار طبع موزون خویش را با رعنایی و طنازی تمام به جلوه و خرام درآورده است؛ کلامش با الفاظ و عبارات فخیم و فاخر آراسته و شعرش از هرگونه حشو و زوائدی پیراسته است. [[قائم‌مقامی، عالم‌تاج‌ (فراهانی)|عالمتاج]] حساس‌ترین مطالب و موضوعات عشقی و اجتماعی و گاهی فلسفی و عرفانی را در قالبی فصیح و سلیس پرورانده و سیلابه روح و روان آزرده و رنجور را گاه با کنایه و استعاره و گاه با صراحت و بی‌پروایی، آن‌گونه که باید و شاید بر ورق رانده است:  

==وضعیت کتاب==

==منابع مقاله==

# مقدمه و متن کتاب.  

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده:آپلود شهریور]]