۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (A-esmaili@noornet.net صفحهٔ کلمة الله العليا را به كلمة الله العليا منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد اتوماسیون | |کد اتوماسیون | ||
|data-type='automationCode'| | |data-type='automationCode'|AUTOMATIONCODE11537AUTOMATIONCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
درباره محتواى اين اثر چند نكته گفتنى است: | درباره محتواى اين اثر چند نكته گفتنى است: | ||
1. هر چند نويسنده در بحث تجزيه، در مورد | 1. هر چند نويسنده در بحث تجزيه، در مورد الرَّحْمنِ الرَّحيمِ نظر خودش را مشخص نكرده و چنين نوشته: «اما كلمه الرَّحْمنِِ: ابن مالك و اعلم گفتهاند: عَلَم است براى ذات حقّ تعالى و «ال» آن زايده لازمه است ولى ديگران گفتهاند: صفت مشبّهه يا صيغه مبالغه است. بنا بر قول اول الف و لام آن حرف تعريف و بنا بر قول دوم موصول اسمى است. «الرَّحيمِ» صفت مشبّهه است و به عقيده و نظريه محققين صيغه مبالغه است و «ال» آن حرف تعريف است». امّا از آنجا كه او آيه مباركه ''' «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ» ''' را چنين ترجمه كرده است: به نام خداوند بسيار بخشنده و بسيار مهربان (ر. ك: متن كتاب، ج1، ص11) . معلوم مىشود كه در نظر ايشان هر دو كلمه رحمان و رحيم، صيغه مبالغه هستند. | ||
2. همچنين نويسنده گاه افزون بر ترجمه، تجزيه و تركيب، به تفسير نيز پرداخته است. او بهطور مثال در آغاز سوره بقره تحت عنوان تفسير چنين نوشته است: عصر حضرت موسى (ع) عصرى بود كه بسيارى از جهال، فريفته سحر ساحران و كهانت كاهنان و شعبدهبازان و دنبالهرو آنان بودند. حضرت موسى (ع) با اظهار و ارائه معجزات، سحارترين سحره را محكوم، مغلوب، عاجز، ملزم به تسليم و اطاعت از خود نمود. ... وجود مبارك خاتم الانبياء (ص) در زمانى كه مردم عرب به فصاحت و بلاغت فصحا و بلغاى خود مىباليدند و غير خودشان را اعجمى يعنى گنگ مىپنداشتند و شعرا و خطبايشان به انشاى اشعار و ايراد خطابههاى غراء به همديگر مفاخرت و مباهات مىورزيدند ظهور فرمودند. پيغمبرى كه هم زبان و بيانش اعجاز بود ... و هم آيات بينات و كلمات محكمات كتاب مجيدش (همان، ج1، ص18- 20) . | 2. همچنين نويسنده گاه افزون بر ترجمه، تجزيه و تركيب، به تفسير نيز پرداخته است. او بهطور مثال در آغاز سوره بقره تحت عنوان تفسير چنين نوشته است: عصر حضرت موسى (ع) عصرى بود كه بسيارى از جهال، فريفته سحر ساحران و كهانت كاهنان و شعبدهبازان و دنبالهرو آنان بودند. حضرت موسى (ع) با اظهار و ارائه معجزات، سحارترين سحره را محكوم، مغلوب، عاجز، ملزم به تسليم و اطاعت از خود نمود. ... وجود مبارك خاتم الانبياء (ص) در زمانى كه مردم عرب به فصاحت و بلاغت فصحا و بلغاى خود مىباليدند و غير خودشان را اعجمى يعنى گنگ مىپنداشتند و شعرا و خطبايشان به انشاى اشعار و ايراد خطابههاى غراء به همديگر مفاخرت و مباهات مىورزيدند ظهور فرمودند. پيغمبرى كه هم زبان و بيانش اعجاز بود ... و هم آيات بينات و كلمات محكمات كتاب مجيدش (همان، ج1، ص18- 20) . | ||
3. نويسنده در اين اثر، گاه اشعارى كه خودش سروده براى توضيح مطالب كتاب افزوده است (مثلاً ر. ك: همان، ج1، ص230- 235. و ص445- 446) . برخى از اشعار زيبا و پرمعناى ايشان در ذيل آيه مباركه ''' «وَ قُلِ الْحَمْدُ | 3. نويسنده در اين اثر، گاه اشعارى كه خودش سروده براى توضيح مطالب كتاب افزوده است (مثلاً ر. ك: همان، ج1، ص230- 235. و ص445- 446) . برخى از اشعار زيبا و پرمعناى ايشان در ذيل آيه مباركه ''' «وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَريكٌ فِى الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِىٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبيراً» ''' (اسراء/ 111) . چنين است: خداوند بخشنده مهربان* همان آفريننده جسم و جان* ندارد شريك و شبيه و نظير* عليم و قديم است حىّ و قدير* ... نه بر اوج ذاتش پرد مرغ وهم* نه بر ذيل وصفش رسد دست فهم* نه ادراك بر كنه ذاتش رسيد* نه فكرت به غور صفاتش رسيد (ر. ك: همان، ج3، ص806- 807) . | ||
4. به نظر مىرسد ترجمه حاضر از روى دقت و تأمل و با رعايت امانت و همراه با بهرهمندى از رسايى و شيوايى زبان شيرين فارسى انجام شده است؛ به عنوان مثال، ايشان آيه اول سوره توبه ''' «بَراءَة مِنَ | 4. به نظر مىرسد ترجمه حاضر از روى دقت و تأمل و با رعايت امانت و همراه با بهرهمندى از رسايى و شيوايى زبان شيرين فارسى انجام شده است؛ به عنوان مثال، ايشان آيه اول سوره توبه ''' «بَراءَة مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى الَّذينَ عاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكين» ''' را چنين ترجمه كرده است: اين اعلام بيزارى خدا و پيامبر او به كسانى از مشركان است كه با آنها عهد بستهايد (همان، ج2، ص764) . و همچنين او سوره ناس را اين گونه به زبان فارسى برگردانده است: به نام خداوند بسيار بخشنده و بسيار مهربان. بگو (اى پيامبرم) پناه مىبرم به پروردگار مردم. و به مالك و حاكم مردم. و به خدا و معبود مردم. از شرّ وسواس خنّاس. كه در سينههاى مردم وسوسه مىكند. خواه جنّ باشد خواه انسان (ر. ك: همان، ج6، ص1281- 1284) . | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
مقدمه و متن كتاب. | مقدمه و متن كتاب. | ||
{{تفاسیر}} | |||
==وابستهها== | |||
خط ۸۱: | خط ۸۷: | ||
[[رده:علوم قرآنی]] | [[رده:علوم قرآنی]] | ||
[[رده:مباحث ادبی و بلاغی قرآن]] | [[رده:مباحث ادبی و بلاغی قرآن]] | ||
ویرایش