وحی‌شناسی: تفاوت میان نسخه‌ها

==ساختار==

==گزارش محتوا==

حکما در اثبات ضرورت وحی، به اجتماعی بودن زندگی انسانی و ناتوانی بشر بر وضع و اجرای قوانین تأکید دارند. عرفا در اثبات ضرورت وحی به شناخت خدا و سیر به‎سوی او عنایت دارند و این سیر چهار مرتبه دارد و باید در میان انسان‎ها، شخص یا اشخاصی باشند که به مرتبه چهارم برسند تا با وحی الهی سالاری قافله سلوک را به‎عهده گیرند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/20493/1/91 ر.ک: همان، ص91]</ref>.

حالات غیر عادی حضرت محمد(ص) در برخی موارد نزول وحی، فقط هنگام ارتباط وحیانی بی‎واسطه و به علت سنگینی این قسم از وحی بوده است. برخی با اذعان به صداقت پیامبران، سخنان آنان را تبلور شعور و شخصیت باطنی و ضمیر ناخودآگاه می‌دانند که بر اثر تفکر زیاد بر روی مشکلات مردم، از درون بر ایشان الهام می‌شد و ایشان آن را وحی الهی می‌پنداشتند. گاه نیز خیال می‌کردند فرشته‌ای را می‎بینند یا صدایی غیبی با ایشان نجوا می‌کند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/20493/1/116 ر.ک: همان، ص116]</ref>.

در درس پنجم با بررسی عوامل و آثار تحلیل وحی به تجربه پیامبران و نقد دلایل آن، ناصحیح بودن این تحلیل، به‎ویژه درباره وحی قرآنی اثبات شده است.

درس ششم با بیان تحلیل عقلی حکما از وحی، نشان می‌دهد که آنچه حکما در تحلیل وحی گفته‌اند، به‎رغم گمان برخی محققان، چندان با ادله و شواهد درون‎متنی تعارض ندارد.

عوامل سلامت وحی عبارتند از: حضوری و بی‌ابهام بودن دریافت وحی؛ امانت‎داری و توانمندی فرشته در حفظ وحی از دستبرد دیگران؛ توجه دائمی پیامبران؛ برخورداری پیامبران از درجه بالای آگاهی و اراده قوی. کسانی برخلاف دلالت شواهد و ادله عقلی برای عدم سلامت وحی، به برخی داستان‎ها و آیات تمسک کرده‌اند؛ ولی آن داستان‎ها ساختگی بوده و هیچ‎کدام از آیات مورد نظر بر عدم سلامت وحی دلالت ندارند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/20493/1/289 ر.ک: همان، ص289]</ref>.

جبرئیل سردسته فرشتگان وحی و نقش وی در این امر، تنها رساندن آن به پیامبر است. جبرئیل وحی را گاه به‎صورت مستقیم از خدا و گاه با واسطه میکائیل یا اسرافیل دریافت می‌کرد. فرشته گاه وحی را به شکل واقعی خود می‎آورد و زمانی در شکل یک انسان و در مواردی وحی را بر قلب پیامبر می‌اندازد. پیامبر هنگام دریافت وحی از فرشته، در شکل واقعی‌اش یا در شکل انسان حالت عادی داشتند و زمانی که فرشته، وحی را در دل آن حضرت می‌انداخت، عرق کرده، رنگ چهره‌شان دگرگون می‌شد و نیز هنگام دریافت وحی مستقیم از خدا، مدهوش می‌شدند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/20493/1/317 ر.ک: همان، ص317]</ref>.

کسانی به گمان اینکه وحی به زبان مردم است و زبان، بازتاب تصورات ذهنی انسان‎ها، معتقدند وحی بازتاب تصورات و فرهنگ مردم زمانه است و آمدن مسائلی مانند جن، چشم‎زخم و سحر در قرآن بدین ‎جهت است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/20493/1/340 ر.ک: همان، ص340]</ref>.