۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
دیوان عنصری بلخی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ه‌ت' به 'ه‌ت'
جز (جایگزینی متن - 'ه‌د' به 'ه‌د') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'ه‌ت' به 'ه‌ت') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
کوتاه‌ترین قصیده او 41 بیت دارد با این مطلع: | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|'' از دیدن و بسودن رخسار و زلف یار ''|2='' در دست مشک دارم و در دیده لالهزار ''<ref>ر. ک: همان، ص32؛ همان، ص155</ref>}} | {{ب|'' از دیدن و بسودن رخسار و زلف یار ''|2='' در دست مشک دارم و در دیده لالهزار ''<ref>ر. ک: همان، ص32؛ همان، ص155</ref>}} | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
قصیده دیوان عنصری مجموعاً در این شش بحر اصلی عروض سروده شده است: مجتث، رمل، هزج، متقارب، خفیف و مضارع<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/4111/34 ر.ک: همان]</ref>. | قصیده دیوان عنصری مجموعاً در این شش بحر اصلی عروض سروده شده است: مجتث، رمل، هزج، متقارب، خفیف و مضارع<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/4111/34 ر.ک: همان]</ref>. | ||
در دیوان [[عنصري، حسن بن احمد|عنصری]]، 77 رباعی وجود دارد؛ 58 رباعی از نظر قافیه کامل و 18 رباعی خصی و یک رباعی ناقص و از نظر قافیه نامعلوم است. زبان رباعیات [[عنصري، حسن بن احمد|عنصری]] از زبان قصاید وی | در دیوان [[عنصري، حسن بن احمد|عنصری]]، 77 رباعی وجود دارد؛ 58 رباعی از نظر قافیه کامل و 18 رباعی خصی و یک رباعی ناقص و از نظر قافیه نامعلوم است. زبان رباعیات [[عنصري، حسن بن احمد|عنصری]] از زبان قصاید وی ساده‌تر و صمیمی‌تر است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/4111/35 ر.ک: همان، ص35]</ref>. | ||
صورتی از تمثیل عبارت است از آوردن مصراعی همراه با مصراع دیگر، به‌گونه‌ای که آن مصراع مثالی باشد برای مصراع دیگر. این شیوه بیشتر در اشعار زهد و اخلاق و عرفان به کار رفته و پس از دوران مغول در شعر قرن نهم، بهویژه در غزل سبک هندی، بسیار پرکاربرد است. در شعر دوران سامانی و غزنوی، نمونه‌هایی برای آن می‌توان یافت، اما ویژگی سبکی نیست. در شعر عنصری نیز نمونه‌هایی -نه در حد ویژگی سبک- می‌توان یافت. همچنین، ارسال المثل در سخن او، فراوان نیست؛ وی صرفاً در موارد معدودی به بعضی مثلهای فارسی یا عربی اشاره کرده است. از میان سروده‌های خود عنصری نیز آنچه در فارسی ضربالمثل شده، اندک است. از همه معروفتر، مطلع معروف اوست: | صورتی از تمثیل عبارت است از آوردن مصراعی همراه با مصراع دیگر، به‌گونه‌ای که آن مصراع مثالی باشد برای مصراع دیگر. این شیوه بیشتر در اشعار زهد و اخلاق و عرفان به کار رفته و پس از دوران مغول در شعر قرن نهم، بهویژه در غزل سبک هندی، بسیار پرکاربرد است. در شعر دوران سامانی و غزنوی، نمونه‌هایی برای آن می‌توان یافت، اما ویژگی سبکی نیست. در شعر عنصری نیز نمونه‌هایی -نه در حد ویژگی سبک- می‌توان یافت. همچنین، ارسال المثل در سخن او، فراوان نیست؛ وی صرفاً در موارد معدودی به بعضی مثلهای فارسی یا عربی اشاره کرده است. از میان سروده‌های خود عنصری نیز آنچه در فارسی ضربالمثل شده، اندک است. از همه معروفتر، مطلع معروف اوست: | ||