عصمة الأنبياء في القرآن، مدخل إلی النبوة العامة: تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده در ارائه مطالب، از آیات و روایات استفاده نموده و در پایان هر مبحث، خلاصه‎ای از مطالب عنوان‎شده را ذکر کرده است.

در مقدمه نخست، به موضوع نبوت از دیدگاه و منظر قرآن کریم، نگریسته شده است. نویسنده بر این باور است که پس از تدبر و دقت در قرآن کریم، می‌توان به این نکته پی برد که این کتاب الهی، به‎صورت واضح و مبین، به ذکر سیر و احوال انبیای الهی پرداخته و در مواردی، نه به‎صورت مختصر و کوتاه، بلکه به‎گونه‎ای مفصل و کامل، مانند داستان حضرت یوسف(ع)، به ذکر داستان انبیای الهی(ع) پرداخته است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص16 -‎17</ref>.

# بحث از مسائل مربوط به انبیا به‎صورت عام؛ به معنی ذکر قوانین و قواعد عامه‎ای که انبیا در آن مشترک هستند، مانند عصمت، شهادت بر اعمال در روز قیامت و اینکه هر پیامبری به زبان قوم خود مردم را هدایت می‌کرد.

# بحث از قضایا و مسائل خاص به هر پیامبری به‎صورت خاص؛ به این معنا که قرآن کریم در برخی موارد، به ذکر خصوصیات ویژه‎ای که انبیا را از یکدیگر متمایز می‌کند، پرداخته تا بدین وسیله تبیین گردد که چرا برخی از انبیا، اولوالعزم هستند<ref>ر.ک: همان، ص55</ref>.

#:الف)- صراط مستقیم: با این توضیح که تمامی انبیا، به عصمت مطلق، معصوم بوده و این امر، حاصل از استناد به این حقیقت است که انبیا الهی(ع)، بر صراط مستقیم بوده‎اند.

#عصمت انبیا در مسائل عادی روزمره‎ای که ارتباطی به وحی و تبلیغ و تطبیق آن ندارد. نویسنده در این بخش، با بررسی آیات و روایات، به این نتیجه رسیده است که چون گروهی از انبیا و اوصیای الهی، در آخرت، بر اعمال امت خویش شهادت خواهند داد و این شهادت، منحصر در امور ظاهری مانند نماز و روزه نیست، بلکه مشتمل بر اعمال باطنی و امور قلبی نیز هست و این نشان از تسلط ایشان بر ظاهر و باطن اعمال دارد، پس خطا کردن آنها قابل تصور نیست<ref>ر.ک: همان، ص181</ref>.