مآثر الإنافة في معالم الخلافة: تفاوت میان نسخه‌ها

در فصل دوم از باب دوم، [[قلقشندی، احمد بن علی|قلقشندی]] به طبقه‎بندی جدیدی از تاریخ خلافت بر اساس مقر خلفا دست زده است. مباحث این قسمت، شامل ایامی است که خلافت در مدینه قرار داشت، بعد به شام (دمشق) رفت و این در دوره بنی‎امیه بود. پس از آن، به عراق (کوفه و بغداد) در فاصله سال‎های 132 تا 656ق، یعنی دوره عباسیان عراق و سپس نوبت به مصر می‌رسد که از 658 تا 922ق، به طول انجامید. در دنباله همین مباحث، [[قلقشندی، احمد بن علی|قلقشندی]] استنتاج جدیدی از استقرا در تاریخ خلافت ارائه می‎دهد؛ یعنی به «شعار خلافت» و چگونگی آن در ادوار گوناگون می‌پردازد<ref>ر.ک: همان</ref>.

آخرین نکته‌ای که وجه ابتکاری اثر [[قلقشندی، احمد بن علی|قلقشندی]] بشمار می‎آید، گشودن بابی تحت عنوان «كيفية تولية الملوك الخلفاء» است. در این مبحث، [[قلقشندی، احمد بن علی|قلقشندی]] چگونگی سیطره و آمریت ملوک (سلاطین) بر خلفا را برمی‌شمارد و آن را دارای دو حالت می‎داند: حالت اول مربوط به دروه آل‎بویه و سلجوقیان بود. چنان‎که می‎دانیم تقریبا از اواسط قرن چهارم تا اواسط قرن ششم، عباسیان تحت سلطه سلسله‎های ایرانی آل‎بویه و سلجوقیان بوده‌اند. حالت دوم را نویسنده مربوط به دوره ممالیک می‎داند؛ یعنی دوره‌ای که خلافت به مصر منتقل شد و این دورانی است که وی تأکید می‌کند، رسوم دگرگون شده و این جان کلام اوست و در دنباله از رسوم خلافت در مصر سخن می‌گوید<ref>ر.ک: همان</ref>.