سرمه سعادت: جوان و باید و نبایدهای اخلاقی: تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده در مقدمه (طلوع سخن) با عباراتی روان و با استناد به روایات امامان معصوم(ع)، به بیان اهمیت جوانی و رعایت اخلاق در آن می‌پردازد. او در بخشی از مقدمه می‎نویسد: «تربیت اصولی و آموزش درست و مطمئن در جوانی بیشترین اثر را در آینده انسان دارد. پیامبر اکرم(ص)، نیز بر ارزش و اهمیت دوره جوانی تأکید دارد و در سفارشی به ابوذر می‌فرماید: «يا أباذر اغتنم خمسا قبل خمس... شبابك قبل هرمك»؛ «ای ابوذر پنج چیز را قبل از پنج چیز دریاب و غنیمت شمار... و جوانی‌ات را قبل از پیری». جوانی، که به‎قدر و منزلت جوانی آگاه است، هرگز آینده خود را از نظر دور نمی‎دارد و می‌کوشد تا از رهگذر جوانی، توشه‌های گران‎سنگی برای باروری و بالندگی آینده‌اش برگیرد؛ از جمله گنج‎ها و ذخیره‌های دوره جوانی، خودسازی و اصلاح نفس است که پایه انسانیت بشمار می‎آید و تلاش در این زمینه، از سفارش‎های پیاپی پیشوایان معصوم بوده است: «لا تترك الاجتهاد في إصلاح نفسك فإنه لا يعينك عليها إلا الجد»؛ «کوشش و تلاش در اصلاح درون و خودسازی را رها نکن؛ زیرا جز تلاش و جدیت، چیزی تو را در برابر نفست یاری نمی‌کند»»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/27110/1/18 ر.ک: طلوع سخن، ص18]</ref>.

در بخشی از مطالب فصل دوم که به بایسته اخلاقی مهرورزی و دوستی می‌پردازد، بحث از لذت مهربانی، اعتدال در محبت، اهمیت دوست در اسلام و هم‎سنخی دوستان را مطرح می‌کند. بخشی از مطالب این بخش چنین است: «برخی از روایات، یکی از راه‌های شناخت دین ومذهب افراد را شناخت دوستان آنان می‎داند. رسول گرامی اسلام(ص) می‌فرماید: «المرء علی دين خليله فلينظر أحدكم من يخالل»؛ «هرکسی بر دین دوستش است، پس ببیند با چه کسی دوستی می‌کند».  

«لا تصحب الشرير فإن طبعك يسرق من طبعه شرا و أنت لا تعلم»؛ «با انسان‎های شرور معاشرت نکن؛ زیرا طبع تو، طبع او را می‎دزدد، درحالی‎که تو بی‎خبری».

{{ب|'' آن حکیمی گفت دیدم در تکی''|2='' می‎دویدی زاغ با یک لک‎لکی''}}