پرش به محتوا

بلاغت (معانی، بیان و بدیع): تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۲ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ب‎ه' به 'ب‌ه'
جز (جایگزینی متن - 'ه‎ا' به 'ه‌ا')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'ب‎ه' به 'ب‌ه')
خط ۳۸: خط ۳۸:
وی در مورد وجه تسمیه این علم به معانی اشاره می‌کند که چون در این علم، سخن از معانی ثانویه و مجازی جمله‌هاست، آن را معانی نامیده‌اند. همچنین از سابقه تاریخی این علم در غرب اشاره می‌کند که به افلاطون و بحث‎های او در باب خطابه می‎رسد<ref>ر.ک: همان، ص16</ref>.
وی در مورد وجه تسمیه این علم به معانی اشاره می‌کند که چون در این علم، سخن از معانی ثانویه و مجازی جمله‌هاست، آن را معانی نامیده‌اند. همچنین از سابقه تاریخی این علم در غرب اشاره می‌کند که به افلاطون و بحث‎های او در باب خطابه می‎رسد<ref>ر.ک: همان، ص16</ref>.


در ادامه بعضی از کتاب‎های معانی را ذکر کرده؛ همچنین از زمان تألیف و مؤلفین آنها نیز نام برده است. وی کتب عربی و فارسی را دسته‎بندی کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص17-18</ref>.
در ادامه بعضی از کتاب‌های معانی را ذکر کرده؛ همچنین از زمان تألیف و مؤلفین آنها نیز نام برده است. وی کتب عربی و فارسی را دسته‎بندی کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص17-18</ref>.


وی برای هر بحث، مثال‎هایی از کتب ادبیات فارسی و شاعرانی معروف، چون [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] و [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] و [[خاقانی، علی بن حسین|خاقانی]] ذکر نموده است.
وی برای هر بحث، مثال‎هایی از کتب ادبیات فارسی و شاعرانی معروف، چون [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] و [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] و [[خاقانی، علی بن حسین|خاقانی]] ذکر نموده است.
خط ۴۴: خط ۴۴:
در بخش بعدی به علم بیان پرداخته و در ابتدا به تعریف آن اشاره نموده و چنین می‌گوید: بیان در لغت کشف و توضیح است و در اصطلاح ادبی عبارت است از ادای معنای واحد به طرق مختلف؛ به این شرط که همگی مبتنی بر تخییل باشند. پس در بیان، بحث بر سر این است که یک معنی را به چند صورت و از چند راه مطرح کنیم<ref>ر.ک: همان، ص71</ref>.
در بخش بعدی به علم بیان پرداخته و در ابتدا به تعریف آن اشاره نموده و چنین می‌گوید: بیان در لغت کشف و توضیح است و در اصطلاح ادبی عبارت است از ادای معنای واحد به طرق مختلف؛ به این شرط که همگی مبتنی بر تخییل باشند. پس در بیان، بحث بر سر این است که یک معنی را به چند صورت و از چند راه مطرح کنیم<ref>ر.ک: همان، ص71</ref>.


در ادامه به سابقه تاریخی علم بیان اشاره می‌کند و شروع آن را به زمان نوشته‌های [[ارسطو]] می‎رساند که در بخش سوم از کتاب خطابه‎ی خود، از حقیقت، مجاز، استعاره و تشبیه سخن گفته و به این ترتیب باب بحث‎های بیانی در غرب و بلکه در جهان را برای نخستین بار گشوده است. پس از وی در قرن‎های دوم و سوم و تحث تأثیر او از طرفی و بحث‎های تفسیر و درک قرآن از طرف دیگر، علمای اسلامی به نوشتن کتاب‎هایی پرداختند که در کنار مسائل علم معانی، به بحث‎های بیانی هم توجهی صورت می‌گرفت<ref>ر.ک: همان، ص73</ref>.
در ادامه به سابقه تاریخی علم بیان اشاره می‌کند و شروع آن را به زمان نوشته‌های [[ارسطو]] می‎رساند که در بخش سوم از کتاب خطابه‎ی خود، از حقیقت، مجاز، استعاره و تشبیه سخن گفته و به این ترتیب باب بحث‎های بیانی در غرب و بلکه در جهان را برای نخستین بار گشوده است. پس از وی در قرن‎های دوم و سوم و تحث تأثیر او از طرفی و بحث‎های تفسیر و درک قرآن از طرف دیگر، علمای اسلامی به نوشتن کتاب‌هایی پرداختند که در کنار مسائل علم معانی، به بحث‎های بیانی هم توجهی صورت می‌گرفت<ref>ر.ک: همان، ص73</ref>.


به دنبال این بحث، از کتب عربی و فارسی‎ای که در زمینه‎ی علم بیان نوشته شده، نام می‎برد. سایر مباحث این بخش، همانند سایر کتبی است که در مورد علم بیان نوشته شده است.
به دنبال این بحث، از کتب عربی و فارسی‎ای که در زمینه‎ی علم بیان نوشته شده، نام می‎برد. سایر مباحث این بخش، همانند سایر کتبی است که در مورد علم بیان نوشته شده است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش