۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بلاغت (معانی، بیان و بدیع): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'به' به 'به'
جز (جایگزینی متن - 'ه‌ا' به 'ه‌ا') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'به' به 'به') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
وی در مورد وجه تسمیه این علم به معانی اشاره می‌کند که چون در این علم، سخن از معانی ثانویه و مجازی جمله‌هاست، آن را معانی نامیده‌اند. همچنین از سابقه تاریخی این علم در غرب اشاره می‌کند که به افلاطون و بحثهای او در باب خطابه میرسد<ref>ر.ک: همان، ص16</ref>. | وی در مورد وجه تسمیه این علم به معانی اشاره می‌کند که چون در این علم، سخن از معانی ثانویه و مجازی جمله‌هاست، آن را معانی نامیده‌اند. همچنین از سابقه تاریخی این علم در غرب اشاره می‌کند که به افلاطون و بحثهای او در باب خطابه میرسد<ref>ر.ک: همان، ص16</ref>. | ||
در ادامه بعضی از | در ادامه بعضی از کتاب‌های معانی را ذکر کرده؛ همچنین از زمان تألیف و مؤلفین آنها نیز نام برده است. وی کتب عربی و فارسی را دستهبندی کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص17-18</ref>. | ||
وی برای هر بحث، مثالهایی از کتب ادبیات فارسی و شاعرانی معروف، چون [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] و [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] و [[خاقانی، علی بن حسین|خاقانی]] ذکر نموده است. | وی برای هر بحث، مثالهایی از کتب ادبیات فارسی و شاعرانی معروف، چون [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] و [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] و [[خاقانی، علی بن حسین|خاقانی]] ذکر نموده است. | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
در بخش بعدی به علم بیان پرداخته و در ابتدا به تعریف آن اشاره نموده و چنین می‌گوید: بیان در لغت کشف و توضیح است و در اصطلاح ادبی عبارت است از ادای معنای واحد به طرق مختلف؛ به این شرط که همگی مبتنی بر تخییل باشند. پس در بیان، بحث بر سر این است که یک معنی را به چند صورت و از چند راه مطرح کنیم<ref>ر.ک: همان، ص71</ref>. | در بخش بعدی به علم بیان پرداخته و در ابتدا به تعریف آن اشاره نموده و چنین می‌گوید: بیان در لغت کشف و توضیح است و در اصطلاح ادبی عبارت است از ادای معنای واحد به طرق مختلف؛ به این شرط که همگی مبتنی بر تخییل باشند. پس در بیان، بحث بر سر این است که یک معنی را به چند صورت و از چند راه مطرح کنیم<ref>ر.ک: همان، ص71</ref>. | ||
در ادامه به سابقه تاریخی علم بیان اشاره می‌کند و شروع آن را به زمان نوشته‌های [[ارسطو]] میرساند که در بخش سوم از کتاب خطابهی خود، از حقیقت، مجاز، استعاره و تشبیه سخن گفته و به این ترتیب باب بحثهای بیانی در غرب و بلکه در جهان را برای نخستین بار گشوده است. پس از وی در قرنهای دوم و سوم و تحث تأثیر او از طرفی و بحثهای تفسیر و درک قرآن از طرف دیگر، علمای اسلامی به نوشتن | در ادامه به سابقه تاریخی علم بیان اشاره می‌کند و شروع آن را به زمان نوشته‌های [[ارسطو]] میرساند که در بخش سوم از کتاب خطابهی خود، از حقیقت، مجاز، استعاره و تشبیه سخن گفته و به این ترتیب باب بحثهای بیانی در غرب و بلکه در جهان را برای نخستین بار گشوده است. پس از وی در قرنهای دوم و سوم و تحث تأثیر او از طرفی و بحثهای تفسیر و درک قرآن از طرف دیگر، علمای اسلامی به نوشتن کتاب‌هایی پرداختند که در کنار مسائل علم معانی، به بحثهای بیانی هم توجهی صورت می‌گرفت<ref>ر.ک: همان، ص73</ref>. | ||
به دنبال این بحث، از کتب عربی و فارسیای که در زمینهی علم بیان نوشته شده، نام میبرد. سایر مباحث این بخش، همانند سایر کتبی است که در مورد علم بیان نوشته شده است. | به دنبال این بحث، از کتب عربی و فارسیای که در زمینهی علم بیان نوشته شده، نام میبرد. سایر مباحث این بخش، همانند سایر کتبی است که در مورد علم بیان نوشته شده است. | ||