پرش به محتوا

البحر المديد في تفسير القرآن المجيد (ابن عجیبه حسنی): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'می‎ک' به 'می‌ک'
جز (جایگزینی متن - 'ی‎ش' به 'ی‌ش')
جز (جایگزینی متن - 'می‎ک' به 'می‌ک')
خط ۳۴: خط ۳۴:
[[ابن عجیبه، احمد|ابن عجیبه]] در نگارش این تفسیر، از کتاب‎های مفسران سابق، مانند: [[أنوار التنزيل و أسرار التأويل (تفسير البيضاوي)|أنوار التنزيل بیضاوی]]، تفسیر ابی‎السعود، تفسیرهای [[ابن عطیه، عبدالحق بن غالب|ابن عطیه]]، [[ثعلبی، احمد بن محمد|ثعلبی]]، [[نسفی، عبدالله بن احمد|نسفی]]، [[ابن جزی، محمد بن احمد|ابن جزی اندلسی]]، حاشیه سیوطی بر تفسیر بیضاوی به نام «نواهد الأبكار و شوارد الأفكار»، حاشیه ابوزید فاسی بر تفسیر جلالین و... بهره برده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/21739/1/3 ر.ک: مقدمه چاپ اول کتاب، ص3]</ref>.
[[ابن عجیبه، احمد|ابن عجیبه]] در نگارش این تفسیر، از کتاب‎های مفسران سابق، مانند: [[أنوار التنزيل و أسرار التأويل (تفسير البيضاوي)|أنوار التنزيل بیضاوی]]، تفسیر ابی‎السعود، تفسیرهای [[ابن عطیه، عبدالحق بن غالب|ابن عطیه]]، [[ثعلبی، احمد بن محمد|ثعلبی]]، [[نسفی، عبدالله بن احمد|نسفی]]، [[ابن جزی، محمد بن احمد|ابن جزی اندلسی]]، حاشیه سیوطی بر تفسیر بیضاوی به نام «نواهد الأبكار و شوارد الأفكار»، حاشیه ابوزید فاسی بر تفسیر جلالین و... بهره برده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/21739/1/3 ر.ک: مقدمه چاپ اول کتاب، ص3]</ref>.


شیوه [[ابن عجیبه، احمد|ابن عجیبه]] در تفسیرش را می‎توان این‎گونه خلاصه کرد: اول شروع به تفسیر سوره می‎کند و مکان نزول (مکی یا مدنی بودن)، تعداد آیات و اختلاف در آن را بیان می‎کند. سپس مناسبت سوره با سوره قبلی و سبب نزول و فضائل و مضمون اجمالی آن را بیان می‌دارد و پس از آن، شروع به تفسیر آیات می‎کند.
شیوه [[ابن عجیبه، احمد|ابن عجیبه]] در تفسیرش را می‎توان این‎گونه خلاصه کرد: اول شروع به تفسیر سوره می‌کند و مکان نزول (مکی یا مدنی بودن)، تعداد آیات و اختلاف در آن را بیان می‌کند. سپس مناسبت سوره با سوره قبلی و سبب نزول و فضائل و مضمون اجمالی آن را بیان می‌دارد و پس از آن، شروع به تفسیر آیات می‌کند.


او در تفسیر آیات به شیوه ذیل عمل می‎کند:
او در تفسیر آیات به شیوه ذیل عمل می‌کند:


الف)- تفسیر قرآن به قرآن: یعنی ذکر آیه دیگری از قرآن که به‎عنوان شرح و تفسیر آیه یا آیات مورد نظر به آن استناد می‌شود (شیوه رایج و مشهور میان مفسران نیز همین است).
الف)- تفسیر قرآن به قرآن: یعنی ذکر آیه دیگری از قرآن که به‎عنوان شرح و تفسیر آیه یا آیات مورد نظر به آن استناد می‌شود (شیوه رایج و مشهور میان مفسران نیز همین است).
خط ۴۶: خط ۴۶:
د)- عنایت به تفسیر لغوی و نحوی و اعراب کلمه و همچنین توجه به شرح مفردات قرآنی و استشهاد به اشعار.
د)- عنایت به تفسیر لغوی و نحوی و اعراب کلمه و همچنین توجه به شرح مفردات قرآنی و استشهاد به اشعار.


ه)- عنایت به احکام فقهی در هنگام تفسیر آیات مربوط به احکام. وی در این موارد نظر ائمه مذاهب اربعه، خصوصا نظر مالک را در مسئله مورد نظر بیان می‎کند.
ه)- عنایت به احکام فقهی در هنگام تفسیر آیات مربوط به احکام. وی در این موارد نظر ائمه مذاهب اربعه، خصوصا نظر مالک را در مسئله مورد نظر بیان می‌کند.


و)- تفسیر ارشادی که همان طریقه متصوفه بوده است. شیخ زرقانی در تعریف ارشادی می‌گوید: این نوع از تفسیر، تأویل آیات قرآن به غیر ظاهرش است با اشاراتی خفی که برای ارباب سلوک و تصوف ظاهر شده است که البته تطبیق میان این شیوه و ظاهر معنی آیه باید در این موارد ممکن باشد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/21739/1/4 ر.ک: همان، ص4]</ref>.
و)- تفسیر ارشادی که همان طریقه متصوفه بوده است. شیخ زرقانی در تعریف ارشادی می‌گوید: این نوع از تفسیر، تأویل آیات قرآن به غیر ظاهرش است با اشاراتی خفی که برای ارباب سلوک و تصوف ظاهر شده است که البته تطبیق میان این شیوه و ظاهر معنی آیه باید در این موارد ممکن باشد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/21739/1/4 ر.ک: همان، ص4]</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش