القواعد الفقهية في فقه الإمامية: تفاوت میان نسخه‌ها

در فصل سوم قواعد مختص باب صوم که دو قاعده می‎باشد، مورد بررسی قرار گرفته است. قاعده اول، قاعده «اختصاص مفطریت به صورت عمد» بوده که از آن، به قاعده «کسی که بی‎اختیار افطار کند روزه‎اش باطل نمی‌شود» نیز تعبیر شده و قاعده دوم، قاعده «البناء علی ما مضی» می‎باشد که مختص به باب صوم بوده و در دیگر ابواب فقه، جاری نمی‌شود. بر طبق این قاعده، هر روزه‎ای از افراد روزه که در آن تتابع و پشت سر هم بودن روزها شرط است، اگر در اثنای آن، یک روز یا چند روز به دلیل عذری مانند بیماری، حیض، نفاس و... فاصله افتاده شود و شخص نتواند روزه بگیرد، پس از برطرف شدن عذر، نیازی به شروع از ابتدا نیست و بنا بر ایام گذشته، می‌گذارد و روزهای باقی‎مانده را روزه می‌گیرد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/31286/1/231 ر.ک: همان، ص231]</ref>.

فصل دهم تا چهاردهم، در جلد دوم جای گرفته است. در این فصول به‎ترتیب، قواعد مختص باب دین و قرض، رهن، حجر، وکالت و ضمان، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. به‎عنوان نمونه، بر طبق قاعده‎ای در باب دین و قرض، ادای دین تا جایی که ممکن باشد، بر مدیون واجب است. بر اساس مفاد این قاعده، بر مدیون، هنگام حلول دین و مطالبه دائن، سعی در ادای دین به هر وسیله‎ای که برای او ممکن است و او را به عسر و حرج نمی‎اندازد، واجب است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/31287/1/4 ر.ک: همان، ج2، ص4]</ref>.