دیوان مخلص کاشانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دیوان مخلص کاشانی'''، مجموعه اشعار [[مخلص کاشاني، محمد|میرزا محمد نراقی کاشانی]] متخلص به مخلص است. وی از شاعران ایرانی و طرف‎دار سبک هندی است. وی اهل سیر و سفر بوده و در دیوانش از کرمانشاه، نجف و کربلا یاد می‎کند. دیوان شعر وی توسط میراث مکتوب در سال ۱۳۷۹ و به کوشش و تصحیح و تحشیه [[عاطفي، حسن|حسن عاطفی]] چاپ شده است. مخلص به شعر صائب تبریزی عنایت بسیار دارد و با [[حزین لاهیجی، محمدعلی بن ابی‌طالب|حزین لاهیجی]] همنشین بوده است.

[[مخلص کاشاني، محمد|مخلص کاشانی]]، در شیوه شاعری از سبک معمول روزگار خود، که همان سبک هندی است، پیروی می‎کند و کلامش از هرگونه ابهام به‎دور است. به صنایع لفظی، به‎ویژه ایهام توجه دارد و هنر وی در بازی با الفاظ است؛ هرچند که این بازی گاهی جالب نمی‎باشد. [[مخلص کاشاني، محمد|مخلص]] روانی و روشنی سخن را مدیون تلاش می‌داند، ولی معتقد است که به‎آسانی امکان‎پذیر نیست:

{{ب|''هرکه داخل می‎کند در بیت خود، مضمون غیر''|2=''در سرای خویش، محرم می‎کند بیگانه را''}}{{پایان شعر}}

{{ب|''گر ز حرف مدعی چون مار می‎پیچم، بجاست''|2=''دخل کج‎ در شعر، کار نیش کژدم می‎کند''}}{{پایان شعر}}

{{ب|''پیچ‎وتاب زلف او را می‎کنم از دل سراغ''|2=''کس بلد نبود چو مجنون، کوچه زنجیر را''}}{{پایان شعر}}