پرش به محتوا

مجموعه‌ای از آثار عطار نیشابوری: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۲ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'می‎ک' به 'می‌ک'
جز (جایگزینی متن - 'ی‎س' به 'ی‌س')
جز (جایگزینی متن - 'می‎ک' به 'می‌ک')
خط ۹۸: خط ۹۸:
'''ای دریغا نفس ما در معصیت***خود خودی کردی بری از معرفت'''<ref>ر.ک: همان، ص60</ref>.
'''ای دریغا نفس ما در معصیت***خود خودی کردی بری از معرفت'''<ref>ر.ک: همان، ص60</ref>.


عشق بلبل به گل یکی از حکایت‎های خیالی در ادبیات فارسی است که‎ شاعران‎ متعدد‎ درباره آن سخن گفته و طبع‎آزمایی کرده‎اند. در ابتدا شاعران اشاراتی به دلدادگی و ناله و فغانِ بلبل‎ و حُسنِ گل می‎کردند، ولی از قرن هفتم به بعد، هنگامی‎که استفاده از‎ زبانِ حال به‎عنوان‎ شگردی‎ ادبی در میان شعرا شایع شد، به داستان گل و بلبل هم شاخ و برگ‎هایی داده شد و چند داستان عاشقانه (رمانس) به‎صورت مثنوی دراین‎باره سروده شد. معروف‎ترینِ این مثنوی‎ها بلبل‎نامه‎ای‎ است که به فریدالدین عطار نیشابوری نسبت داده شده است؛ ولی در حقیقت حدود دو قرن پس از عطار یعنی در اواخر قرن هشتم تا اوایل قرن نهم سروده شده است (یکی‎ از‎ نسخه‎های خطی این اثر که در ایاسوفیاست مورخ 828ق است). مثنوی دیگر نزهت الاحباب است که آن نیز به عطار نسبت داده شده است و مانند بلبل‎نامه مدت‎ها پس از عطار‎ سروده‎ شده است. سرایندگان اصلی این دو مثنوی هنوز شناخته نشده‎اند<ref>ر.ک: پورجوادی، نصرالله، ص5</ref>.
عشق بلبل به گل یکی از حکایت‎های خیالی در ادبیات فارسی است که‎ شاعران‎ متعدد‎ درباره آن سخن گفته و طبع‎آزمایی کرده‎اند. در ابتدا شاعران اشاراتی به دلدادگی و ناله و فغانِ بلبل‎ و حُسنِ گل می‌کردند، ولی از قرن هفتم به بعد، هنگامی‌که استفاده از‎ زبانِ حال به‎عنوان‎ شگردی‎ ادبی در میان شعرا شایع شد، به داستان گل و بلبل هم شاخ و برگ‎هایی داده شد و چند داستان عاشقانه (رمانس) به‎صورت مثنوی دراین‎باره سروده شد. معروف‎ترینِ این مثنوی‎ها بلبل‎نامه‎ای‎ است که به فریدالدین عطار نیشابوری نسبت داده شده است؛ ولی در حقیقت حدود دو قرن پس از عطار یعنی در اواخر قرن هشتم تا اوایل قرن نهم سروده شده است (یکی‎ از‎ نسخه‎های خطی این اثر که در ایاسوفیاست مورخ 828ق است). مثنوی دیگر نزهت الاحباب است که آن نیز به عطار نسبت داده شده است و مانند بلبل‎نامه مدت‎ها پس از عطار‎ سروده‎ شده است. سرایندگان اصلی این دو مثنوی هنوز شناخته نشده‎اند<ref>ر.ک: پورجوادی، نصرالله، ص5</ref>.


منظومه سی‎فصل مناظره یک پیر با عطار است:
منظومه سی‎فصل مناظره یک پیر با عطار است:
خط ۱۱۲: خط ۱۱۲:
'''بیا برگو که این افلاک و ایوان***زبهر چیست همچون چرخ گردان'''<ref>ر.ک: همان، ص93</ref>.
'''بیا برگو که این افلاک و ایوان***زبهر چیست همچون چرخ گردان'''<ref>ر.ک: همان، ص93</ref>.


سپس تأکید می‎کند که بر عوام الناس درک این معانی مشکل است:
سپس تأکید می‌کند که بر عوام الناس درک این معانی مشکل است:


'''عوام الناس این معنی ندانند*** عوام الناس در دعوی بمانند'''<ref>ر.ک: همان، ص96</ref>.
'''عوام الناس این معنی ندانند*** عوام الناس در دعوی بمانند'''<ref>ر.ک: همان، ص96</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش