ملاک در مباحث الفاظ اصول استنباط: تفاوت میان نسخه‌ها

# دلالت و معانی مفرد و مرکب و جزئی و کلی: دلالت، یا لفظی است یا غیر لفظی و هریک یا وضعی است، یا طبعی و یا عقلی که برای هریک، مثالی زده شده<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/8542/1/13 ر.ک: همان، ص13]</ref> و سپس، اقسام مرکب، توضیح داده شده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/8542/1/15 ر.ک: همان، ص15]</ref>.

# حقیقت شرعیه: عبارت است از الفاظ مخصوصی که شارع آن را به‎عنوان حقیقت، برای عبادات و غیر عبادات که از مخترعات شارع باشند، استعمال نماید، مانند صوم، صلات، زکات و... نویسنده در این قسمت، به بررسی اختلاف علما پیرامون وجود حقیقت شرعیه، پرداخته است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/8542/1/22 ر.ک: همان، ص22]</ref>.

# اشتراک لفظی در لغت: اشتراک لفظی عبارت است از تعدد معانی مختلف برای یک لفظ و لغت، درحالی‎که هریک از آن معانی، دارای وضع حقیقی هستند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/8542/1/29 ر.ک: همان، ص29]</ref>. فایده بحث از اشتراک لفظی در اصول، این است که آیا برای شارع، استعمال لفظ واحد در اکثر از معنای واحد، جایز است یا نه؟ نویسنده بر این عقیده است که این استعمال جایز نیست؛ زیرا مورد حکم وقتی به لفظ مشترک ادا شد، مبهم است و مأمور در به‎جا آوردن تکلیف، دچار حیرت خواهد شد و این از شارع قانون‎گذار، پسندیده نیست<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/8542/1/30 ر.ک: همان، ص30]</ref>.

# مشتق: در این قسمت به اختلاف علما، پیرامون این موضوع پرداخته شده است که آیا استعمال صیغه مشتق برای زمانی که شخص مرتکب آن فعل و متلبس به آن عمل بود، حقیقت و استعمال آن برای زمان حال که مرتکب آن فعل نیست مجاز است، یا آنکه استعمال آن برای هر دو زمان، اعم از گذشته و حال، حقیقت است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/8542/1/31 ر.ک: همان، ص31]</ref>.