الثبات عند الممات: تفاوت میان نسخه‌ها

باب نخست، توضیح مختصری است در بیان فضیلت عقل و نقل و لزوم قبول آن‎ها. نویسنده بر این باور است که عقل، وسیله‎ای است که به‎واسطه آن، خداوند شناخته شده و با آن، تصدیق رسل و التزام به شرایع، حاصل می‎شود و آدمی به‎وسیله آن به طلب فضایل و دوری از رذایل برمی‎خیزد، پس مخالفت با آن، سزاوار و شایسته نیست. لزوم تبعیت از نقل نیز با عقل ثابت می‎گردد، بدین طریق که عقل پس از نظر در معجزات پیامبران(ع) و تصدیق آنان و علم به رسالت آن‎ها و تأیید اینکه آنچه آورده‎اند، از طرف خدای سبحان بوده و مصون از خطا و محفوظ از غلط است، به تبعیت از آن، فرمان می‌دهد، لذا فضیلت عقل و شرافت نقل، قبول آن‎ها را لازم کرده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39822/1/23 متن کتاب، ص23- 24]</ref>.

در باب چهارم، در ضمن چند فصل کوتاه و موجز، به ذکر مصیبت‎های مختص به ذات انسان پرداخته شده و با اشاره به آیه مبارکه 29 و 30 سوره نجم: «فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِکْرِنَا وَ لَمْ یرِدْ إِلاَّ الْحَیاةَ الدُّنْیا*ذٰلِکَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى،‎ پس از هر کس که از یاد ما روى برتافته و جز زندگى دنیا را خواستار نبوده است روى برتاب این منتهاى دانش آنان است پروردگار تو خود به [حال] کسى که از راه او منحرف شده داناتر، و او به کسى که راه یافته [نیز] آگاه‎تر است»، به بیان این نکته پرداخته است که بسیاری از مردم، زمانی که دچار مرض و حالات مرگ می‎شوند، یا به جزع و شکایت از اوضاع می‌پردازند و یا فقط به فکر درمان آن هستند؛ لذا از امور مهم دیگری همچون وصیت، انجام کارهای خیر، یادآوری مرگ، اندیشیدن به گناهان، توبه از معاصی، رد امانت و ادای دین، پرداخت دیون شرعی و... غافل هستند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39822/1/43 همان، ص43]</ref>.