امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود: تفاوت میان نسخه‌ها

شکی نیست که خسرو دهلوی را باید بزرگ‎ترین شاعر فارسی زبان هند دانست و این که او را سعدی هندوستان گفته‎اند، بجاست. در نظم و نثر فارسی کاملا مسلط بوده و از استادان فن به شمار می‎رود. در اقسام مختلف شعر مانند قصیده و غزل و مثنوی مهارت کامل داشته است.<ref>همان</ref>

مهارتی که [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی گنجوی]] در تنظیم و ترتیب منظومه‎های خود به‎کار برده بود، باعث شد که آثار او مورد تقلید شاعران بعد از وی قرار گیرد. اولین کسی که از وی تقلید کرد امیرخسرو دهلوی بود و بعد از شاعران دیگری نیز از نظامی تقلید کرده‎اند اما وی یکی از موفق‎ترین مقلدان نظامی است. هم‎چنین بعضی از قدما معتقد بودند که اولین نشانه‎های وقوع‎گویی در اشعار امیرخسرو پیدا می‎شود.<ref>ر.ک: همان</ref>

سبک او بین عراقی و هندی است. با وجود این‎که امیرخسرو غالب اشعارش را با تقلید و اقتباس از شاعران بزرگ سروده است، باید پذیرفت که به یاری طبع روان و ذوق خدادادی و نیز به‎سبب این‎که او در محیط جدیدی از ادب فارسی تربیت شده و لهجه‎ای نو و ترکیباتی تازه و اندیشه‎هایی خاص نصیبش شده بود، طبعاً تازگی‎های بسیار در سخن وی مشاهده می‎شود و بسیاری از مضامین نو و ابیات منتخب در آثار او ملاحظه می‌گردد و مسلماً به همین سبب است که شاعران و نویسندگان بعد از او بار‎ها به استادی یاد کرده‎اند.<ref>ر.ک: پایگاه دایرة‎المعارف بزرگ اسلامی</ref> بزرگ‎ترین شاعر هند را می‎توان دهلوی دانست و اساسا از این‎روست که وی را سعدی هندوستان لقب داده‎اند.<ref>ر.ک: نفیسی، سعید، صفحه هفت</ref>