سرمه سعادت: جوان و باید و نبایدهای اخلاقی: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۲ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ه‎ا' به 'ه‌ا'
جز (جایگزینی متن - 'می‎پ' به 'می‌پ')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'ه‎ا' به 'ه‌ا')
خط ۳۹: خط ۳۹:


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
نویسنده در مقدمه (طلوع سخن) با عباراتی روان و با استناد به روایات امامان معصوم(ع)، به بیان اهمیت جوانی و رعایت اخلاق در آن می‌پردازد. او در بخشی از مقدمه می‎نویسد: «تربیت اصولی و آموزش درست و مطمئن در جوانی بیشترین اثر را در آینده انسان دارد. پیامبر اکرم(ص)، نیز بر ارزش و اهمیت دوره جوانی تأکید دارد و در سفارشی به ابوذر می‎فرماید: «يا أباذر اغتنم خمسا قبل خمس... شبابك قبل هرمك»؛ «ای ابوذر پنج چیز را قبل از پنج چیز دریاب و غنیمت شمار... و جوانی‎ات را قبل از پیری». جوانی، که به‎قدر و منزلت جوانی آگاه است، هرگز آینده خود را از نظر دور نمی‎دارد و می‎کوشد تا از رهگذر جوانی، توشه‎های گران‎سنگی برای باروری و بالندگی آینده‎اش برگیرد؛ از جمله گنج‎ها و ذخیره‎های دوره جوانی، خودسازی و اصلاح نفس است که پایه انسانیت بشمار می‎آید و تلاش در این زمینه، از سفارش‎های پیاپی پیشوایان معصوم بوده است: «لا تترك الاجتهاد في إصلاح نفسك فإنه لا يعينك عليها إلا الجد»؛ «کوشش و تلاش در اصلاح درون و خودسازی را رها نکن؛ زیرا جز تلاش و جدیت، چیزی تو را در برابر نفست یاری نمی‎کند»»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/27110/1/18 ر.ک: طلوع سخن، ص18]</ref>.
نویسنده در مقدمه (طلوع سخن) با عباراتی روان و با استناد به روایات امامان معصوم(ع)، به بیان اهمیت جوانی و رعایت اخلاق در آن می‌پردازد. او در بخشی از مقدمه می‎نویسد: «تربیت اصولی و آموزش درست و مطمئن در جوانی بیشترین اثر را در آینده انسان دارد. پیامبر اکرم(ص)، نیز بر ارزش و اهمیت دوره جوانی تأکید دارد و در سفارشی به ابوذر می‎فرماید: «يا أباذر اغتنم خمسا قبل خمس... شبابك قبل هرمك»؛ «ای ابوذر پنج چیز را قبل از پنج چیز دریاب و غنیمت شمار... و جوانی‎ات را قبل از پیری». جوانی، که به‎قدر و منزلت جوانی آگاه است، هرگز آینده خود را از نظر دور نمی‎دارد و می‎کوشد تا از رهگذر جوانی، توشه‎های گران‎سنگی برای باروری و بالندگی آینده‌اش برگیرد؛ از جمله گنج‎ها و ذخیره‎های دوره جوانی، خودسازی و اصلاح نفس است که پایه انسانیت بشمار می‎آید و تلاش در این زمینه، از سفارش‎های پیاپی پیشوایان معصوم بوده است: «لا تترك الاجتهاد في إصلاح نفسك فإنه لا يعينك عليها إلا الجد»؛ «کوشش و تلاش در اصلاح درون و خودسازی را رها نکن؛ زیرا جز تلاش و جدیت، چیزی تو را در برابر نفست یاری نمی‎کند»»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/27110/1/18 ر.ک: طلوع سخن، ص18]</ref>.


نویسنده در فصل اول کتاب، نگاهی به ویژگی‎های جوانی کرده است، در فصل دوم هفت مورد از بایسته‎های اخلاقی (احترام به والدین، مهرورزی و دوستی، شادی و سرور، خوش‎خلقی، امر به معروف و نهی از منکر و عزت‎مندی) و برخی ناشایست‎های اخلاقی (حسد، عجب و خودپسندی، کینه‎توزی، و رازگشایی) را بیان کرده است، او در فصل سوم به بیان مسائل مربوط به جوان و اخلاق اقتصادی پرداخته و فصل چهارم را به معرفی شیوه تربیتی [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی(ره)]] برای جوانان اختصاص داده است.
نویسنده در فصل اول کتاب، نگاهی به ویژگی‎های جوانی کرده است، در فصل دوم هفت مورد از بایسته‎های اخلاقی (احترام به والدین، مهرورزی و دوستی، شادی و سرور، خوش‎خلقی، امر به معروف و نهی از منکر و عزت‎مندی) و برخی ناشایست‎های اخلاقی (حسد، عجب و خودپسندی، کینه‎توزی، و رازگشایی) را بیان کرده است، او در فصل سوم به بیان مسائل مربوط به جوان و اخلاق اقتصادی پرداخته و فصل چهارم را به معرفی شیوه تربیتی [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی(ره)]] برای جوانان اختصاص داده است.
خط ۴۵: خط ۴۵:


همچنین از نخستین راه‎ها برای قضاوت درباره شخصیت افراد، شناخت معاشران و دوستان آنان است. از حضرت سلیمان(ع) نقل شده است: «لا تحكموا علی رجل بشيء حتی تنظروا إلی من يصاحب فإنما يعرف الرجل بأشكاله و أقرانه و ينسب إلی أصحابه و إخوانه»؛ «درباره هیچ‎کس قضاوت نکنید تا اینکه ببینید با چه کسی دوستی می‎کند؛ به‎درستی که هرکسی به‎وسیله دوستانش شناخته و به آنها منسوب می‎شود».
همچنین از نخستین راه‎ها برای قضاوت درباره شخصیت افراد، شناخت معاشران و دوستان آنان است. از حضرت سلیمان(ع) نقل شده است: «لا تحكموا علی رجل بشيء حتی تنظروا إلی من يصاحب فإنما يعرف الرجل بأشكاله و أقرانه و ينسب إلی أصحابه و إخوانه»؛ «درباره هیچ‎کس قضاوت نکنید تا اینکه ببینید با چه کسی دوستی می‎کند؛ به‎درستی که هرکسی به‎وسیله دوستانش شناخته و به آنها منسوب می‎شود».
داشتن دوستان بد، قطعه‎ای از آتش است؛ چنان‎که حضرت علی(ع) فرموده است: «صاحب السوء قطعة من النار»؛ «هم‎نشین بد، پاره‎ای از آتش [جهنم] است».
داشتن دوستان بد، قطعه‌ای از آتش است؛ چنان‎که حضرت علی(ع) فرموده است: «صاحب السوء قطعة من النار»؛ «هم‎نشین بد، پاره‌ای از آتش [جهنم] است».
امام علی(ع) در رهنمودی گهربار در این‎باره می‎فرماید:
امام علی(ع) در رهنمودی گهربار در این‎باره می‎فرماید:
«لا تصحب الشرير فإن طبعك يسرق من طبعه شرا و أنت لا تعلم»؛ «با انسان‎های شرور معاشرت نکن؛ زیرا طبع تو، طبع او را می‎دزدد، درحالی‎که تو بی‎خبری».
«لا تصحب الشرير فإن طبعك يسرق من طبعه شرا و أنت لا تعلم»؛ «با انسان‎های شرور معاشرت نکن؛ زیرا طبع تو، طبع او را می‎دزدد، درحالی‎که تو بی‎خبری».
خط ۵۸: خط ۵۸:




وی در ادامه به لزوم هم‎سنخی دوستان تأکید می‎کند و می‎نویسد: «امیر مؤمنان علی(ع) در نامه‎ای به حارث همدانی توصیه می‎کند: «از هم‎نشینی آنکه رأیش سست و کارش ناپسند است بپرهیز؛ که هرکس را از دوستان او شناسند». در حقیقت، زمانی میان دو شخص رابطه دوستی برقرار می‎شود که با هم، سنخیت و شباهتی داشته باشند. مولوی با اشاره به این نکته مهم چنین می‎سراید:
وی در ادامه به لزوم هم‎سنخی دوستان تأکید می‎کند و می‎نویسد: «امیر مؤمنان علی(ع) در نامه‌ای به حارث همدانی توصیه می‎کند: «از هم‎نشینی آنکه رأیش سست و کارش ناپسند است بپرهیز؛ که هرکس را از دوستان او شناسند». در حقیقت، زمانی میان دو شخص رابطه دوستی برقرار می‎شود که با هم، سنخیت و شباهتی داشته باشند. مولوی با اشاره به این نکته مهم چنین می‎سراید:


{{شعر}}
{{شعر}}
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش