دیوان وحدت کرمانشاهی: تفاوت میان نسخه‌ها

وحدت، علاوه بر ارشاد سالکان طریقت، گاه‎گاهی اشعاری می‎سروده ولی درصدد جمع‎آوری آن‎ها نبوده به همین جهت بسیاری از اشعارش پراکنده شده است. دوستان وی مصمم شدند اشعارش را گردآوری کرده و چاپ کنند. ولی به بیش از پنجاه غزل که برخی از آن‎ها نیز کامل نبوده دسترسی پیدا نمی‌کنند. آن اشعار را یکی از شاگردانش به نام حسین حسینی که یکی از فقرای نعمت‎اللهی بوده به کتابت درمی‎آورد و برای چاپ در اختیار کتاب‎فروشی شهشهانی می‎گذارند و برای اولین مرتبه چاپ می‎شود. بعدها، شخصی به نام کریم حامد به تعدادی دیگر از اشعار وحدت دسترسی یافته و به خط خود و با ترتیبی دیگر می‎نویسد. از روی نسخه مذکور، آقای علی عریانی از خوشنویسان معاصر، نسخه‎ای دیگر به خط خود فراهم می‎آورد. هر دو نسخه در اختیار احمد کرمی قرار گرفته و وی این نسخه از کتاب را از روی نوشته کریم حامد تهیه و آماده چاپ کرده است و ابراز امیداواری کرده که در فرصتی مناسب نسخه دیگر یعنی نسخه علی عریانی را هم بتواند آماده چاپ کند.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص11-12</ref>

{{ب|''جای دهید امشبم مسجدیان تا سحر''|2=''مستم و گم کرده‎ام راه خرابات را''}}

{{ب|''غیر خیالات نیست عالم و ما کرده‎ایم''|2=''از دم پیر مغان رفع خیالات را''}}

معنی این بیت بسیار دقیق و لطیف است. حمیرا نام عایشه (زوجه حضرت رسول) است. به مضمون «إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحَى * عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى» (نجم: 4-5)، پیامبر(ص) در هنگام نزول وحی به مبدأ اتصال تام می‎یافت به حدی که از خودی خود و جنبه بشری تهی می‎شد. پس برای این‎که از آن اوج به مرتبه خلقی برسد و به انجام وظایف پیام‎آوری قیام فرماید، به عایشه می‎فرمود که: ای حمیرا! با من سخن بگوی. در این بیت وحدت کرمانشاهی می‎گوید: نمازگزاردن مرا از اوج توجه و اتصال به‎حق بازمی‎دارد و به مرحله ادای مناسک و تکرار و تلقین آیات و اذکار پایین می‎آورد و این مرتبه‎ای است فوق آنچه مولانا گفته است: