۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'میک' به 'میک') |
جز (جایگزینی متن - 'مید' به 'مید') |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
در بخش مقدماتی کتاب به شرححال و زندگینامه استاد [[حائری یزدی، مهدی|مهدی حائری یزدی]] پرداخته شده است و سپس مجموعهای از تألیفات و تحقیقات استاد حائری که به رشته تحریر در آمده است به آن اشاره شده است. | در بخش مقدماتی کتاب به شرححال و زندگینامه استاد [[حائری یزدی، مهدی|مهدی حائری یزدی]] پرداخته شده است و سپس مجموعهای از تألیفات و تحقیقات استاد حائری که به رشته تحریر در آمده است به آن اشاره شده است. | ||
بخش اول از این کتاب متعلق به مقالات است. مقاله اول در موضوع متافیزیک یا مابعدالطبیعه است. متافیزیک نامی است که آندرونیکوس در سال هفتاد قبل از میلاد مسیح به بخشی از آثار معلم اول ([[ارسطو]]) داده است. مؤلف بیان | بخش اول از این کتاب متعلق به مقالات است. مقاله اول در موضوع متافیزیک یا مابعدالطبیعه است. متافیزیک نامی است که آندرونیکوس در سال هفتاد قبل از میلاد مسیح به بخشی از آثار معلم اول ([[ارسطو]]) داده است. مؤلف بیان میدارد که بهتر است برای بررسی این مسئله به سراغ اصیلترین منابع فلسفه اسلامی برویم که آن کتاب شفای ابنسینا است؛ از گفتار [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابنسینا]] در این بحث استفاده میشود که موجود ازآنجهت که موجود است مفهومی عام و مشترک است که بر تمام اشیاء فراگیری دارد که این مفهوم باید موضوع صناعت علم مابعدالطبیعه قرار گیرد. سپس مؤلف به طرح انظار مختلف و نقد آنها در این بحث میپردازد و در نهایت نظر جی.ای.مور را مطرح میکند و نظر او را مطابق همان واقعیتی میداند که فلاسفه اسلامی در تفسیر روشمند خود از مابعدالطبیعه به ما آموزش دادهاند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص15-35</ref>. | ||
عنوان مقاله بعدی «خداشناسی برتر» است. مؤلف از حکمت و ارزش آن سخن به میان آورده است سپس میگوید: حکمت بر دو قسم نظری و عملی تقسیم میشود، همانگونه که هستی انسان بر دو گونه بنیادی است، هستی عقلانی و تفکری و هستی جسمانی و تحرکی، شناخت او نیز مطابق همین دوگانگی موجودیت او بخش میشود و دو گروه ممتاز از علوم انسانی و فلسفه را به وجود میآورد. مصنف در باب شناخت فلسفی توحید بیان | عنوان مقاله بعدی «خداشناسی برتر» است. مؤلف از حکمت و ارزش آن سخن به میان آورده است سپس میگوید: حکمت بر دو قسم نظری و عملی تقسیم میشود، همانگونه که هستی انسان بر دو گونه بنیادی است، هستی عقلانی و تفکری و هستی جسمانی و تحرکی، شناخت او نیز مطابق همین دوگانگی موجودیت او بخش میشود و دو گروه ممتاز از علوم انسانی و فلسفه را به وجود میآورد. مصنف در باب شناخت فلسفی توحید بیان میدارد که توحید نهتنها به این معناست که خدا یکی است و دو نیست، بلکه حاکی از این نیز هست که تمام جهان هستی، یکی است، اصلاً هستی چیزی جز یکتایی، یکتانگری و یک حقیقت نیست<ref>ر.ک: همان، ص37</ref>. | ||
اگر میخوانیم «هو الاول و الآخر و الظاهر و الباطن»، باید بفهمیم که چگونه خدا هم اول است هم آخر، هم ظاهر است هم باطن، هم در طبیعت است هم در ماورای طبیعت. این چه معنایی دارد؟ فلسفهاش چیست؟ | اگر میخوانیم «هو الاول و الآخر و الظاهر و الباطن»، باید بفهمیم که چگونه خدا هم اول است هم آخر، هم ظاهر است هم باطن، هم در طبیعت است هم در ماورای طبیعت. این چه معنایی دارد؟ فلسفهاش چیست؟ |
ویرایش