تحفة أهل العرفان: تفاوت میان نسخه‌ها

چون به سن بیست‎وپنج سال رسیدم، وحشتى عظیم از خلق، مرا ظاهر شد. گاه‎گاهی نسایم قدس بر جانم مى‎وزید، نمى‎دانستم که چیست. گاه‎گاهی هاتفى از غیب آواز دادى. تا شبى در صحرایى بودم، آوازى شنیدم به‎غایت خوش، چنانچه از آن آواز شورى عظیم و جدى بر من غالب شد. از پى این مى‎رفتم تا به سر تلى رسیدم، شخصى را دیدم نیکوروى بر هیئت صوفیان، سخنى چند در باب توحید تقریر فرمود، ندانستم که بود تا ناگاه از چشمم غایب شد، سکر بر من غالب شد. روز دیگر هرچه داشتم برانداختم. بدین‎طریق مدتى مى‎بودم تا روزى به خدمت سید الابدال خضر-علیه‎السلام-رسیدم، سیبى به من داد، بعضى از آن تناول فرموده، گفت: این بستان، بستدم و تناول کردم، بسى نور و کشف از آن یافتم.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/6491/1/27 ر.ک: متن کتاب، ص27-28]</ref>