پرش به محتوا

کلیات دیوان وهاج خوانساری: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۱۹ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ه‎اى' به 'ه‌اى'
جز (جایگزینی متن - 'غالبا' به 'غالباً ')
جز (جایگزینی متن - 'ه‎اى' به 'ه‌اى')
خط ۴۰: خط ۴۰:


الف)- دیدگاه او نسبت به جهان هستى:  
الف)- دیدگاه او نسبت به جهان هستى:  
# ‎سید، خداوند را در دید و نظر دانایان «عیان» مى‎داند و مدهوش بودن انسان‎ها را از غایت ظهور، پرداه‎اى از جلوه الهى مى‎داند.
# ‎سید، خداوند را در دید و نظر دانایان «عیان» مى‎داند و مدهوش بودن انسان‎ها را از غایت ظهور، پرداه‌اى از جلوه الهى مى‎داند.
# به اعتقاد او «ذات خداوند» به تجلّى است از «در و دیوار»، اما مرکب عقل و خرد براى ادراک چوبین است.
# به اعتقاد او «ذات خداوند» به تجلّى است از «در و دیوار»، اما مرکب عقل و خرد براى ادراک چوبین است.
# راه وصول به حق را عبور از مسیر عشق مى‎داند.
# راه وصول به حق را عبور از مسیر عشق مى‎داند.
خط ۵۶: خط ۵۶:


ج)- معیشت و زندگى:
ج)- معیشت و زندگى:
# ‎از محتواى کلامش استنباط‍‎ مى‎شود که زندگى ساده‎اى داشته و در پى مال‎اندوزى نبوده است و رزق و روزى را همچون خواجه شیراز مقّدر دانسته است.
# ‎از محتواى کلامش استنباط‍‎ مى‎شود که زندگى ساده‌اى داشته و در پى مال‎اندوزى نبوده است و رزق و روزى را همچون خواجه شیراز مقّدر دانسته است.
# ‎او در حال زندگى مى‎کرده است و گذشته و آینده را از آنِ‎ خود نمى‎دانست<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/35558/1/26 ر.ک: همان، ص26]</ref>.
# ‎او در حال زندگى مى‎کرده است و گذشته و آینده را از آنِ‎ خود نمى‎دانست<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/35558/1/26 ر.ک: همان، ص26]</ref>.


خط ۶۲: خط ۶۲:
الف)- ‎شیوه نویسندگى و ادبى شاعر:
الف)- ‎شیوه نویسندگى و ادبى شاعر:


وى در شعر طبع خدادادى داشت و از علوم ادبى و عربى مایه‎ور بود و از قواعد کلام عربى و فارسى آگاهى کامل داشته و در اشعارش اشتباهات صرفى و نحوى دیده نشده است. اشعارش روان است و درست. قطعات و قصایدى دارد که در ادبیات دوره خودش کم‎نظیر است. در قصاید خود پیرو سبک عراقى است و الفاظ‍‎ و کلماتى به نسبت سنگین و فخیم قافیه‎هاى دشوار انتخاب مى‎کند. گاهى در ابیات او اسطوره‎هاى افسانه‎اى ایران و... مانند رستم، سیاوش، اشکبوس و... سخن به‎ میان مى‎آید<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/35558/1/27 ر.ک: همان، ص27]</ref>.
وى در شعر طبع خدادادى داشت و از علوم ادبى و عربى مایه‎ور بود و از قواعد کلام عربى و فارسى آگاهى کامل داشته و در اشعارش اشتباهات صرفى و نحوى دیده نشده است. اشعارش روان است و درست. قطعات و قصایدى دارد که در ادبیات دوره خودش کم‎نظیر است. در قصاید خود پیرو سبک عراقى است و الفاظ‍‎ و کلماتى به نسبت سنگین و فخیم قافیه‎هاى دشوار انتخاب مى‎کند. گاهى در ابیات او اسطوره‎هاى افسانه‌اى ایران و... مانند رستم، سیاوش، اشکبوس و... سخن به‎ میان مى‎آید<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/35558/1/27 ر.ک: همان، ص27]</ref>.


ب)- ‎قالب‎هاى شعرى:  
ب)- ‎قالب‎هاى شعرى:  
خط ۱۱۰: خط ۱۱۰:
ه)- ‎اوضاع اجتماعى و سیاسى:  
ه)- ‎اوضاع اجتماعى و سیاسى:  


در اشعارش ذکرى از اوضاع اجتماعى و سیاسى و تاریخى زمانه و روزگارش نشده است؛ فقط‍‎ در بیت 931، اشاره‎اى به سال سرودن قصیده (سنه 1310) دارد.
در اشعارش ذکرى از اوضاع اجتماعى و سیاسى و تاریخى زمانه و روزگارش نشده است؛ فقط‍‎ در بیت 931، اشاره‌اى به سال سرودن قصیده (سنه 1310) دارد.


{{شعر}}
{{شعر}}
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش