۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'بندي' به 'بندی') |
جز (جایگزینی متن - 'اي ' به 'ای ') |
||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
ذاتي بودن اراده واجب و غير ذاتي بودن اراده ما، به عنوان تفاوتي بين اراده ما و اراده واجب به شمار آمده است. [[ابنسینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]]، ممكنات را به سه دسته تقسيم كرده است كه عبارتند از: ممكنات علي الاطلاق، عقول و موجودات بالاضافة. او عدم را نيز به دو صورت عدم بالطبع و عدمي كه دارای نوعي وجود است، تقسيم نموده است. | ذاتي بودن اراده واجب و غير ذاتي بودن اراده ما، به عنوان تفاوتي بين اراده ما و اراده واجب به شمار آمده است. [[ابنسینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]]، ممكنات را به سه دسته تقسيم كرده است كه عبارتند از: ممكنات علي الاطلاق، عقول و موجودات بالاضافة. او عدم را نيز به دو صورت عدم بالطبع و عدمي كه دارای نوعي وجود است، تقسيم نموده است. | ||
قوای نظريه و قوای عمليه نيز از تقسيمات قوای نفس شمرده شدهاند. [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، در مورد واجبالوجود به خواص ديگری نيز اشاره كرده است كه ما فهرستوار به بيان برخى از آنها مىپردازيم: بطلان جسميت واجب، بساطت واجب، عدم علم به حقيقت واجب، عدم انقسام واجب و... | |||
مؤلف، در بخش ديگری از كتاب خود به احكام عدد پرداخته و در مورد نامتناهي بودن عدد، استدلال خاصی را بيان مىنمايد. [[ابنسینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]]، از جمله تعريفاتي را كه ارائه نموده است، تعريف وضع، متي، أين، زمان و كيف است. | مؤلف، در بخش ديگری از كتاب خود به احكام عدد پرداخته و در مورد نامتناهي بودن عدد، استدلال خاصی را بيان مىنمايد. [[ابنسینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]]، از جمله تعريفاتي را كه ارائه نموده است، تعريف وضع، متي، أين، زمان و كيف است. | ||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
از آنجا كه هيولا من حيث هي مستعد شيء است، فلذا تفاوت بين هيولا و استعداد، از نظر [[ابنسینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]] دور نمانده و به بيان تفاوت آن دو پرداخته است. | از آنجا كه هيولا من حيث هي مستعد شيء است، فلذا تفاوت بين هيولا و استعداد، از نظر [[ابنسینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]] دور نمانده و به بيان تفاوت آن دو پرداخته است. | ||
تشخص را، به اختصاص داشتن شيء به صفتي غير مشترك، معنا مىكند. بعد از اين مطالب حاشيهاي، مؤلف، دوباره به بحث از واجب بازگشته و براهين اثبات واجب را به همراه بيان | تشخص را، به اختصاص داشتن شيء به صفتي غير مشترك، معنا مىكند. بعد از اين مطالب حاشيهاي، مؤلف، دوباره به بحث از واجب بازگشته و براهين اثبات واجب را به همراه بيان پارهای از صفات او عرضه مىنمايد. | ||
از جمله مطالب كتاب، اثبات نفس، تغاير نفس و مزاج، عدم استقلال جسم، وجود اعراض و صور، بطلان تناسخ، تفاوت تعقل انسان و تعقل واجب، علت مركبات، حقيقت ادراك و.... است. | از جمله مطالب كتاب، اثبات نفس، تغاير نفس و مزاج، عدم استقلال جسم، وجود اعراض و صور، بطلان تناسخ، تفاوت تعقل انسان و تعقل واجب، علت مركبات، حقيقت ادراك و.... است. | ||
خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
[[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، بحثهای قابل توجهي نيز در مورد اسطقس، در بخشهای مختلف كتاب ارائه داده است. | [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، بحثهای قابل توجهي نيز در مورد اسطقس، در بخشهای مختلف كتاب ارائه داده است. | ||
رسيدن موجودات به كمال، | رسيدن موجودات به كمال، مقتضای حكمت الهي بيان شده و اينكه آيا نفوس ناقصه به هنگام مفارقت، به سمت كمال خواهند رفت يا نه، نامعلوم تلقى شده است. از جمله مباحث درخور توجه، كيفيت حدوث كثرات از صادر اول است در عين واحد بودنش. | ||
[[ابنسینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]]، بحثی مبسوط نيز در مورد افلاك و حركت آنها دارد، سپس وارد | [[ابنسینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]]، بحثی مبسوط نيز در مورد افلاك و حركت آنها دارد، سپس وارد پارهای مباحث اعتقادي، همچون حقيقت ثواب و عقاب شده است. | ||
آنچه از مطالعه اين كتاب به دست مىآيد، اين است كه مباحثش، مباحثی مطروحه از جانب بوعلی بوده است كه به خاطر اهميتش، توسط بهمنيار، مكتوب شده، اما هيچ اقدامي در | آنچه از مطالعه اين كتاب به دست مىآيد، اين است كه مباحثش، مباحثی مطروحه از جانب بوعلی بوده است كه به خاطر اهميتش، توسط بهمنيار، مكتوب شده، اما هيچ اقدامي در راستای تنظيم و دستهبندی مطالب صورت نگرفته است و به همين جهت، مباحث، پراكنده و در جاهای مختلف، آورده شده است. | ||
چنانكه در مقدمه گفته شد، نسخه ديگری از اين كتاب موجود است كه در چهار بخش منطق، علم طبیعی، علم نفس و علم الهي، جمعآوري شده است. | چنانكه در مقدمه گفته شد، نسخه ديگری از اين كتاب موجود است كه در چهار بخش منطق، علم طبیعی، علم نفس و علم الهي، جمعآوري شده است. |
ویرایش