دیوان کامل امیرخسرو دهلوی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود|امیر خسرو]] به‎ سبب برخورداری از ذهن‎ قوی‎ موسیقایی می‎کوشد که از میان اوزان شعر فارسی، وزنی را که با محتوا و حالت انفعالی شعرش هماهنگی دارد، انتخاب کند. این گزینش آگاهانه نیست؛ یعنی [[امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود|خسرو]] هیچ‎گاه بر آن نبوده است‎ که نخست محتوای شعرش را در نظر آرد و سپس وزنی را که با آن مناسبت می‎یابد، انتخاب کند. بلکه [[امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود|خسرو]] آن شاعر توانایی است که محتوای شعرش با وزن مناسب آن به‎ وی‎ الهام می‎شود هرچند که در منظومه‎های داستانی، شاعر، وزن را متناسب با مضمون انتخاب می‎کند اما بر روی هم شعر از چشمه فیاض الهام نشئت می‎گیرد و هنر شاعری [[امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود|خسرو‎]] نیز‎ در پیوند مضامین شعر با موسیقی کلام وی است.<ref>کی‎منش، عباس، ص33</ref>

'''ما را ز کوی جانان عزم سفر نباشد*** بی‎عمر زندگانی کس را به‎ سر نباشد'''

'''ز دور نیست میسر نظر به روی تو ما را***چه دولتی‎ست-تعالی الله-از قد تو قبا را‎'''

'''بهر تو‎ خلقی‎ می‎کشد آخر، من بدنام را***بس می‎نیابم، چون کتم، وه این دل خودکام را'''

'''زان غمزه خون‎خوار جان افکار خوش می‎آیدم***ناخوش‎ بود‎ زخم نهان، زان یار خوش می‎آیدم'''

'''صفتی‎ست آب حیوان‎، ز دهان‎ نوشخندت‎***اثری‎ست جان شیرین، ز لبان هم‎چو قندت'''

'''آمد‎ بهار مشک دم، سنبل دمید و لاله هم***سبزه به صحرا زد قدم، سرو روان من کجا؟'''

'''دردی که از جانان بود، راحت‎فزای جان بود***یک درد دیگر آن بود کو‎ وعده درمان‎ دهد'''

 

'''چون بر سرم آن‎ بوالهوس‎، ناوک‎زنان‎ راند فرس***دل زنده باید آن نفس، تا بوسه بر پیکان زند'''<ref>ر.ک: همان</ref>

# کی‎منش، عباس، امیرخسرو دهلوی و موسیقی دیوان او، مجله حافظ، فروردین و اردیبهشت 1388، شماره 59، درج در پایگاه مجلات تخصصی نور به آدرس:

[[رده:کتاب‌شناسی]]