المعجم في أسامي شيوخ أبي بكر الإسماعيلي: تفاوت میان نسخه‌ها

}}  

==ساختار==

معجم حاضر، معجمی است از میان معاجم شیوخ که دارای معلومات متنوعی هستند؛ برخی از این اطلاعات به مؤلف و اساتیدش و طرق دریافتش از آنان مربوط می‎شود؛ اطلاعاتی که از طبیعت سیر حیات فرهنگی اجتماعی آن دوران، پرده برمی‎دارد و معلومات متعددی را که متعلق به عالم اسلامی در امور دینی و اجتماعی و سیاسی و تاریخی و اقتصادی و جغرافیایی و علمی و... است به ما نشان می‎دهد. وجه امتیاز «معجم شيوخ أبي بكر الإسماعيلي» به غنای پاک آن از معلوماتی است که نویسنده از طریق این معلومات، حال برخی از شیوخ و اساتید خودش را بیان کرده است؛ یعنی از حیث جرح و تعدیل آنان. وی متعرض نقد برخی از احادیث وارده در این کتاب می‎شود. همچنین در این اثر درباره موقعیت‎های جغرافیایی نیز اطلاعاتی به دست می‎آوریم که مؤلف در اثنای سفرهایش در طلب علم ذکر کرده، و به ذکر تقسیمات مرزی آن شهرها که داخلشان شده و در مساجد و بازارها و خانه‎ها و باغ‎ها و... با اساتیدش ملاقات و از آن‎ها استماع کرده است. علاوه بر این امور، این کتاب سرشار از اخباری از زندگی علمی مؤلف است و ازاین‎جهت، سند خوبی است برای شناخت شیوخ مؤلف و برخی از جوانب زندگی وی به وجه خاص. این کتاب، مشتمل بر مواد خوب متنوعی در علم حدیث و نقد آن و علم جرح و تعدیل است. کلام نویسنده، در این کتاب، نزد ائمه این علم، اعتبار خاصی داشته و میانشان رواج داشته است. این اثری است که طی قرون گذشته در میان محدثان، مشهور بوده است.<ref>ر.ک: همان، ص7-8</ref>

محقق در خاتمه می‎نویسد: پس‎ازاین که خداوند تحقیق این اثر را برایم آسان کرد، خلاصه آنچه را موضوع این کتاب از این امام اسماعیلی در بر دارد و اهم نقاطی که از خلال تحقیق مؤلف و این کتاب که شامل چهارصد و هفت شیخ از شیوخ اسماعیلی است که نویسنده شاگردی آنان را کرده و ازشان بهره برده را، برایتان ذکر می‎نمایم. تحقیق کتاب مشتمل است بر زندگی مؤلف و موقعیت جغرافیایی شهری که اسماعیلی در آن زیسته، و حیات سیاسی و فکری که داخل گرگان (جرجان) و خارج آن در آن زمان بوده است.

فهارس فنی در انتهای کتاب ذکر شده است. خود اسماعیلی، در مقدمه کتاب ذکر می‎کند که جمع ماده این کتاب را در جمادی‎الاول سال 361 آغاز کرده است.<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص227</ref>

محقق، برخی از دشواری‎هایی که در تحقیق با آن مواجه بوده را این‎گونه ذکر می‎نماید:

# طول نسخه خطی که به دویست و هفتادوچهار صفحه می‎رسید.

# وجود برخی از شیوخ و اساتید مؤلف که وی پس از جستجوی طولانی در میان کتاب‎های موجود، به آنان دست پیدا نکرده است.