رساله لقاء الله: تفاوت میان نسخه‌ها

كتاب لقاء الله [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|ميرزا جوادآقا ملكى تبريزى]] كه در برنامه حاضر مورد استفاده قرار گرفته، نسخه‌اى جديد است كه در آن رساله مذكور همراه با چهار ضميمه (رساله لقاء الله [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمينى]]، رساله لقاء الله علامه فيض كاشانى، نامه عرفانى [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|ميرزا جوادآقا ملكى تبريزى]] به علامه كمپانى و قصيده لقائيه [[حسن‌‌زاده آملی، حسن|استاد حسن‌زاده]]) در يك مجلد منتشر شده است. بخش اصلى؛ يعنى رساله ارزنده لقاء الله آيت‌الله ملكى تبريزى، ساختار و تقسيم‌بندى روشن و منسجمى ندارد و بلكه حتى نویسنده محترم مطالب را عنوان‌گذارى نيز نكرده و مصحح براى هر مطلب عنوانى از جانب خود برگزيده و در درون كروشه قرار داده است.

در اين قصيده، [[حسن‌‌زاده آملی، حسن|استاد حسن‌زاده]] تصريح كرده است كه راهى براى سير و سلوك و رسيدن به لقاى الهى جز راه محمد و آل محمد(ص) نيست:<ref>همان، ص 295 - 299</ref>{{شعر}}{{ب|''ره رو چنان‌كه مردم هشيار رفتند''|2=''راهى مبين جز راه و رسم مصطفى را''}}{{ب|''گر مشكلى پيش آيدت اى سالك ره''|2=''ناد عليا آن شه مشكل‌گشا را''}}{{ب|''خواهى روى اندر مناى عاشقانش''|2=''بار سفر بربند سوى كربلا را''}}{{ب|''گفتار نيكو بايد و كردار نيكو''|2=''تا در جزاى اين و آن يابى لقا را''}}{{پایان شعر}}

[[حسن‌‌زاده آملی، حسن|استاد حسن‌زاده]] كه از قائلان به وحدت شخصى وجود است، در اين قصيده، اين نظريه را با بيت ذيل مطرح و تأييد كرده است:<ref>همان، ص 297</ref>{{شعر}}{{ب|''گر تار و پود بودم از هم برشكافى''|2=''جز او نخواهى يافت اين دولت‌سرا را''}}{{ب|''در چشم حق‌بينم من او، او من نباشد''|2=''يكتاپرستم من نمى‌دانم دو تا را''}}{{پایان شعر}}