۶۱٬۱۸۹
ویرایش
بیان المعاني: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - '<references /> ' به '<references/> ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
'''بیان المعاني'''، تألیف [[آل‌غازی، عبدالقادر|عبدالقادر ملاحویش آل غازی]] (متوفی 1398ق)، نخستین تفسیر تنزیلی است که در آن تمامی سوره‌های قرآن کریم، با الهام از مصحف امام علی(ع) و تکیه بر سیاق و نظم آیات و توجه به مقتضیات زمان نزول، از منظری تاریخی و بر اساس ترتیب نزول مورد بررسی قرار گرفته است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/74048/1 ر.ک: عربی، نسیم؛ آشکار تیزابی، محمد فاروق، ص1]</ref>. | '''بیان المعاني'''، تألیف [[آل‌غازی، عبدالقادر|عبدالقادر ملاحویش آل غازی]] (متوفی 1398ق)، نخستین تفسیر تنزیلی است که در آن تمامی سوره‌های قرآن کریم، با الهام از مصحف امام علی(ع) و تکیه بر سیاق و نظم آیات و توجه به مقتضیات زمان نزول، از منظری تاریخی و بر اساس ترتیب نزول مورد بررسی قرار گرفته است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/74048/1 ر.ک: عربی، نسیم؛ آشکار تیزابی، محمد فاروق، ص1]</ref>. | ||
نویسنده سوری حنفی مذهب، زمان | نویسنده سوری حنفی مذهب، زمان شروع و اتمام نگارش کتاب را روز چهارشنبه اول ماه رجب سال‌های 1355ق و 1358ق ذکر کرده است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/74048/4 ر.ک: همان، ص4]</ref>. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب با خطبه نویسنده آغاز شده و مطالب در سه بخش، در شش جلد، تنظیم شده است. | کتاب با خطبه نویسنده آغاز شده و مطالب در سه بخش، در شش جلد، تنظیم شده است. | ||
اثر حاضر، نخستین تفسیری است | اثر حاضر، نخستین تفسیری است که تمامی سوره‌های قرآن کریم را بر اساس تاریخ نزول مورد بررسی قرار داده است؛ از نظر مؤلف، تفسیر بر اساس ترتیب نزول، بهترین روش فهم آیات قرآن است. او معتقد است، بدین‌وسیله هر یک از آیات، در فضای نازل شده و با توجه به شرایط و مقتضیات موجود هنگام نزول موردتوجه قرار می‌گیرد و خواننده فهم بهتری از آیه پیدا می‌کند. ازاین‌رو تلاش می‌کند تا با روش مذکور، ضمن گشودن بسیاری از گره‌های تفسیری، به رفع اختلافات ظاهری رویدادهای عصر نزول نیز بپردازد. [[آل‌غازی، عبدالقادر|ملاحویش]] که در چینش سوره‌ها، به اسلوب و سیاق آیات قرآن، فهرست‌های ترتیب نزول و انواع روایات منقول در صحاح سته و جز آن استناد می‌کند، بر پایه مبانی متقن و با نگاه ویژه خود به قرائن قرآنی و برداشت‌های حاصل از آن، به داوری و نقد روایات می‌پردازد<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/74048/4 همان، ص4- 5]</ref>. | ||
روش تفسیری وی بدین‌صورت است که در اول هر سوره، ابتدا به | روش تفسیری وی بدین‌صورت است که در اول هر سوره، ابتدا به مسئله مکی و مدنی آن و سپس به ذکر آیات ناسخ و منسوخ سوره می‌پردازد؛ وی قول به نسخ را درصورتی‌که با شروط اصول نسخ منافات داشته باشد، رد می‌کند و در مسئله نسخ، بسیار سختگیرانه عمل می‌نماید<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/74048/5 همان، ص5]</ref>. | ||
==منابع مورد استفاده== | ==منابع مورد استفاده== | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
[[آل‌غازی، عبدالقادر|ملاحویش]] | [[آل‌غازی، عبدالقادر|ملاحویش]] در مقدمه تفسیر خود به علت گرایش به این سبک تفسیری اشاره کرده و کار خود را روشی تازه و ابداعی در تاریخ تفسیر تلقی نکرده است. وی چنین شرح داده است: «امام علی(ع) اراده کردند که آیات و سور قرآن را بر اساس نزول مرتب کنند، نه به خاطر اینکه قائل به‌درستی آنچه صحابه بر آن اجماع کردند نباشند و نه آن‌که قرآن موجود، توقیفی نیست و باید نظم آن به هم بخورد، بلکه خواستند توده مردم با تاریخ نزول، مکان و زمان نزول، کیفیت نزول، اسباب نزول، وقایع و حوادث نزول و مقدم و مؤخر، عام و خاص، مطلق و مقید، ناسخ و منسوخ آن به‌آسانی و بدون مراجعه و یا پرسش آشنا شوند». وی خود را در این سبک تفسیری، پیرو [[امام على(ع)|امام علی(ع)]] می‌داند<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/74048/5 ر.ک: عربی، نسیم؛ آشکار تیزابی، محمد فاروق، ص5]</ref>. | ||
او بعد از نوشتن مقدمه تفسیرش که در آن مطالبی همچون بیان مبادی علم تفسیر، پیش‌نیازهای مفسر، انگیزه و شیوه نگارش این کتاب و... قرار دارد، تفسیرش را در سه بخش سامان داده است، بدین‌صورت که در بخش اول و دوم آن سور مکی و در بخش سوم آن سور مدنی را تفسیر کرده است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/74048/5 همان]</ref>. | |||
[[آل‌غازی، عبدالقادر|ملاحویش]] با اعتقاد به اصول و مبانی ویژه خود و به‌کارگیری آن‌ها، به تفسیر و تاریخ‌گذاری سوره‌ها پرداخته است. اصول مطرح از سوی این مفسر در تاریخ‌گذاری قرآن را می‌توان شامل اعتقاد به نزول تدریجی قرآن، عرفی بودن زبان قرآن، امکان نزول متداخل برخی سوره‌ها، امکان حضور آیات مدنی در مکی و پیوستگی آیات بسیاری از سوره‌ها، تحریف‌ناپذیری قرآن و خاستگاه وحیانی قرآن، دسته‌بندی کرد<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/76558/38 آشکار تیزابی، محمد فاروق و همکاران، ص38]</ref>. | [[آل‌غازی، عبدالقادر|ملاحویش]] با اعتقاد به اصول و مبانی ویژه خود و به‌کارگیری آن‌ها، به تفسیر و تاریخ‌گذاری سوره‌ها پرداخته است. اصول مطرح از سوی این مفسر در تاریخ‌گذاری قرآن را می‌توان شامل اعتقاد به نزول تدریجی قرآن، عرفی بودن زبان قرآن، امکان نزول متداخل برخی سوره‌ها، امکان حضور آیات مدنی در مکی و پیوستگی آیات بسیاری از سوره‌ها، تحریف‌ناپذیری قرآن و خاستگاه وحیانی قرآن، دسته‌بندی کرد<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/76558/38 آشکار تیزابی، محمد فاروق و همکاران، ص38]</ref>. | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
در پایان می‌توان ویژگی‌های این تفسیر را در چنین خلاصه نمود: | در پایان می‌توان ویژگی‌های این تفسیر را در چنین خلاصه نمود: | ||
# باوجوداینکه [[آل‌غازی، عبدالقادر|ملاحویش]] چینش آیات در سوره‌ها و نیز چینش سوره‌ها در | # باوجوداینکه [[آل‌غازی، عبدالقادر|ملاحویش]] چینش آیات در سوره‌ها و نیز چینش سوره‌ها در مصحف را توقیفی می‌داند، ولی تفسیر خود را بر اساس ترتیب نزول قرآن نوشته است؛ وی بر این باور است که چنین شیوه‌ای برای فهم بهتر معانی آیات و درک روح دعوت تدریجی اسلام مفیدتر است. | ||
# از | # از دیدگاه [[آل‌غازی، عبدالقادر|ملاحویش]] علوم ادبی در تفسیر قرآن نقش مهم و قابل‌توجهی دارد؛ او برای اثبات درستی برداشت‌های تفسیری خود از علوم ادبی لغت، صرف، نحو، شعر و تاریخ عرب یاری جسته است. | ||
# | # برخی از مهم‌ترین مبانی [[آل‌غازی، عبدالقادر|ملاحویش]] را در کلیات رویکرد ادبی تفسیر قران می‌توان چنین برشمرد: استناد به آیات قرآن به‌عنوان منبع اصیل ادبی و استفاده از سیاق آیات، استناد به روایات تفسیری صحیح، ترجیح سیاق بر روایات، عرفی بودن زبان قران، استناد به اشعار عرب، توجه به فضای عصر نزول، تکیه بر مستندات تاریخی و استفاده ابزاری از علوم ادبی در فهم قران نه هدف اصلی تفسیر قرار دادن آن. | ||
# دقت در کاربرد علوم ادبی در این تفسیر نشان می‌دهد [[آل‌غازی، عبدالقادر|ملاحویش]] کوشیده قرآن را | # دقت در کاربرد علوم ادبی در این تفسیر نشان می‌دهد [[آل‌غازی، عبدالقادر|ملاحویش]] کوشیده قرآن را اصل و علوم ادبی را فرع قرار دهد. به همین دلیل مشاهده می‌شود که در تفسیر «بیان المعانی» مفاهیم قرآن به‌طور مطلق تابع علوم ادبی نیستند، بلکه مفسر هنگام به‌کارگیری این علوم به تأثیر آن در معنا و هدف آیه دقت داشته است. همچنین کمتر دیده می‌شود که مفسر آیات را به نفع اعتقادات فرقه‌ای- مذهبی یا کلامی خاصی تأویل کرده باشد. | ||
# مهم‌ترین شاخصه «بیان‌المعانی»، اجتهاد عقلانی [[آل‌غازی، عبدالقادر|ملاحویش]] در همه عرصه‌های فکری و تفسیری به‌ویژه واژه شناختی است که پیوسته پس از | # مهم‌ترین شاخصه «بیان‌المعانی»، اجتهاد عقلانی [[آل‌غازی، عبدالقادر|ملاحویش]] در همه عرصه‌های فکری و تفسیری به‌ویژه واژه شناختی است که پیوسته پس از نقل آرای لغویان، آن‌ها را مورد نقد و بررسی جدی قرار داده و با استدلال دقیق و خدشه‌ناپذیر، نظریه خود را به کرسی می‌نشاند. | ||
# مهم‌ترین شیوه [[آل‌غازی، عبدالقادر|ملاحویش]] در تفسیر، چگونگی بهره‌مندی وی از منابع | # مهم‌ترین شیوه [[آل‌غازی، عبدالقادر|ملاحویش]] در تفسیر، چگونگی بهره‌مندی وی از منابع در دسترس او است. ازآنجاکه او قرآن را مطمئن‌ترین سند تاریخی می‌شناسد که دچار تحریف نشده است، جایگاه ویژه‌ای برای مستندات قرآنی قائل شده، آن‌ها را در حکم ابزاری برای سنجش منابع دیگر به کار می‌گیرد<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/74048/20 ر.ک: عربی، نسیم؛ آشکار تیزابی، محمد فاروق، ص20]</ref>. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||